Σε αυτή την ζωή όσο και να προσπαθούμε να το αποφύγουμε ή να μην θέλουμε να το αποδεχτούμε είμαστε προσκολλημένοι στην ύλη. Ας μην ανατρέχουμε μόνο στα χρήματα, μιας και αναφέρομαι στις συνήθειές μας που δεν μας βγάζουν από την βολή μας, τα υλικά αγαθά,και φυσικά τα συναισθήματα! Υπάρχουν πνευματικοί άνθρωποι ανάμεσα μας, όσοι δηλαδή προάγουν το ανώτερο καλό της ψυχής τους, όσοι έχουν πολλές ευαισθησίες και σέβονται το κάθε ζωντανό πλάσμα που ζει ανάμεσά τους. Όσοι είναι υπεράνω υλικών φιλοδοξιών και δεν διακατέχονται από εφήμερα συναισθήματα όπως φιλαργυρία, απληστία, ειρωνία και εκδίκηση.
Όλοι μας όμως ενάρετοι και μη, φιλόδοξοι ή ορθολογιστές, ανήσυχα πνεύματα ή εφυσηχασμένοι, καλλιτέχνες ή ανθρωπιστές, ακούμε την ίδια φωνή μέσα στα αυτιά μας μπροστά στην άγνοια ή στον κίνδυνο. Μια φωνή που ξέρει πάντα την αλήθεια ανάμεσα στα τόσα ψέμματα. 'Εχουμε όλοι μας διαίσθηση για το ποια θα είναι η πορεία της ζωής μας λίγο πριν η ελεύθερη βούληση την διάθεσή μας παρεμβάλλει !
Χτες μου συνέβη το εξής γεγονός. Λόγω φόρτου εργασίας κατά την επιστροφή μου στο σπίτι άφησα στο γραφείο το κινητό μου κάτι το οποίο με πανικόβαλλε αρχικώς μιας και είχα σε αναμονή κάποια τηλεφωνήματα που έπρεπε να γίνουν όπως επίσης και την ρύθμιση αφύπνισης για το πρωινό ξύπνημα, όμως με χαλάρωσε στην πορεία γιατί σκέφτηκα ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο και έτσι θα έπρεπε να αλλάξω τις συνήθειές μου για λίγο και να χαλαρώσω δείχνοντας εμπιστοσύνη στο πνεύμα και όχι στην βολή και στην πολυτέλεια μιας υλικής ανάγκης. Είχα την ελεύθερη βούληση να επιστρέψω και να το πάρω! Θα ήταν άδικος κόπος όμως αφού δεν θα υπάκουγα σε μια ανώτερη ανάγκη για προστασία και αφύπνιση.
Αφέθηκα λοιπόν......
Το τί θα μπορούσε να είχε συμβεί αν έκανα αναστροφή στην πορεία μου δεν είμαι σε θέση να το διαχειριστώ ή να το εξηγήσω. Αυτό που διασφάλισα με την πράξη μου ήταν να ηρεμήσω, να χαλαρώσω, να συλλογιστώ, να αποφασίσω, να διαβάσω το βιβλίο της αρεσκείας μου, άκουσα μουσική, ότι θα έκανα σε μια συνηθισμένη μέρα θα μπορούσε κάποιος να πάρει τον λόγο και να απαντήσει. Και πως θα ξύπναγα το πρωί μιας και όλως τυχαίως λησμόνησα να υπενθυμίσω σε κάποιον να με ξυπνήσει;
Εμπιστεύτηκα λοιπόν.......
Κατά καιρούς, πριν από ένα σημαντικό ραντεβού ή μια ανειλημμένη πρωινή υποχρέωση είχα την τιμή αν όχι την χαρά να αναλάβει τον ρόλο της αφύπνισης μια οντότητα που υπάρχει μέσα στην ψυχή μου,εφ'όσον το έχω ζητήσει υποσυνείδητα με κάποιο τρόπο. Είναι το ανώτερο αγγελικό μου κομμάτι και είμαι ένα μικρό κύτταρο από το μεγαλείο αυτής της οντότητας. Ο δρόμος της ψυχής μου και το φωτεινό της έργο είναι απλά ένα μικρό μονοπάτι στην αφύπνιση του Όλου της δικής του αρμοδιότητας και θεικής αποστολής. Αναφέρομαι στην υπαρξη του Ανώτερου Εαυτού, της ψυχής μου. Κάθε φορά που ακούω την φωνή του, δεν είμαι πια πότε η ίδια. Κάτι έχει αλλάξει!Προς το καλύτερο.
"Ξυπνησέ με"........ του ζήτησα."Αύριο νωρίς, σε μια καινούργια μέρα,να φέρω εις πέρας την όποια αποστολή μου", και απλά έκλεισα ήρεμη και παραδομένη τα βλέφαρά μου. Στις 8 το πρωί ήμουν ήδη όρθια και έχοντας ευγνωμοσύνη για όλη την προσπάθεια.
Όι άγγελοι δεν είναι άνθρωποι. Δεν χρειάζονται χάρες και υποσχέσεις. Ένα μόνο ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μας είναι υπεραρκετό.
Σε μια μέρα χαλαρή, χωρίς πολλές υποχρεώσεις για να κοιμηθείτε με ένταση και να ξυπνήσετε με άγχος και ανασφάλεια, απλά ζητήστε το σε Εκείνον.
Ακούμπήστε το κέντρο της καρδιάς σας, και απλά εκφράστε Του αυτό που θέλετε. Αυτό που έχετε ανάγκη. Θα σας ακούσει. Αρκεί να το πιστεύετε, αρκεί να μην διστάσετε τα λόγια της προσωπικότητάς σας να ξεχάσετε. Ζητήστε το....
Ίσως και να έχω γίνει κουραστική με την εμμονή μου στον συγκεκριμένο καλλιτέχνη, άνθρωπο, ηθοποιό και φίλο, ο λόγος για τον Ν. Σεργιανόπουλο!Είναι αδικία να χάνονται τέτοιοι άνθρωποι από κοντά μας, που έχουν φωλιάσει στην καρδιά μας, που οι ατάκες και οι ρόλοι τους, μας έχουν χαρίσει γέλιο ανάμεσα σε λύπες της καθημερινότητας. Νομίζεις ότι δεν θα σταματήσεις ποτέ να γελάς, να αισθάνεσαι,να δακρύζεις ή να χαμογελάς.
Αλλά και αν ακόμη η ζωή επιφυλάσσει άλλα σχέδια και σβήνει την χαρά απ'το βλέμμα, απ'τα χείλη με ένα τέλος τόσο ακαριαίο, απάνθρωπο που δεν θα ταίριαζε ποτέ και σε κανέναν πόσο μάλλον Νίκο σ'εσένα.
Όλοι κάπου, κάπως, κάποτε θα περιμένουνε τον λόγο της δικαιοσύνης! Θα αναμένουμε την χειρότερη και την πιο αυστηρή ποινή για αυτον τον στεγνό εγκληματία τον Γεωργιανό David Murtinkelli. Του άξιζαν το λιγότερο, δυο φορές ισόβια και όχι μόνο 20 χρόνια για τον φόνο, 5 μήνες για την κλοπή και ακόμα 3 για την παρανομη είσοδο του στην χώρα σύμφωνα με την απόφαση που θεσπίστηκε από το δικαστήριο! Δεν θα σιωπήσω, δεν θα κλείσω το στόμα μου σε αυτήν την αδικία. Η υπεράσπση του αναγνώρισε ένα ελαφρυντικό, τον ενάρετο μέχρι τώρα βίο του κατηγορουμένου. Ένα παιδί είναι ενάρετο, ναι. Ένας τύπος-γιατί άνθρωπο δεν μπορεί κάποιος να τον αποκαλέσει-αφού δολοφονεί συνάνθρωπό του με 21 μαχαιριές τι ενάρετο και έντιμο κουβαλάει επάνω του και ο συνηγορός του δεν το βλέπει; Πως μπορεί αυτός ο άνθρωπος να κοιμάται τα βράδια όταν σε 7 χρόνια-γιατί αυτό θα συμβεί μετά την έφεση που ασκήθηκε για μείωση της ποινής-θα κυκλοφορεί αυτός ο δολοφόνος ελεύθερος πάλι ανάμεσα σε αγαπημένα πρόσωπα που μπορεί αύριο μεθαύριο να έχουν την ίδια τύχη; Στην θέση του κατηγορούμενου απλά θα αυτοκτονούσα! Γιατί έστω και αργά θα αποκτούσα την συνείδηση. να μην αναγκαζα την οικογένειά μου να φρίττει απ'τα δικά μου λάθη, να μην με κοιτάξουν τα παιδιά μου με τ' αυστηρό τους βλέμμα..... Ποιό είναι το νόημα της τιμωρίας και της βαριάς ποινής έχει συνειδητοποιήσει άραγε η δικαιοσύνη ; τί άλλο από τον παραδειγματισμό και τη συμμόρφωση όσων σκοπεύουν να πράξουν κάτι ανάλογο; Γιατί να μην ζούμε στον μεσαίωνα που υπήρχαν άρρητες εντολές απαγχονισμού, λιθοβολισμού, θανατικής ποινής και της περιβόητης πυράς;
Άραγε τί χωρίζει έναν ενάρετο άνθρωπο από έναν δολοφόνο; Η συνείδηση, η ευαισθησία και η γνώση των δυο αντίρροπων συνθηκών. Αλλοίμονο σε αυτόν που φεύγει πρόωρα..... για άλλη μια φορά, η δικαιοσύνη απέδειξε πως παραμένει τυφλή!
δεν έχω άλλα λόγια.... Σφραγίζω την ανάρτηση με αυτήν εδώ την φράση:
"Δεν μπορείς να μιλήσεις για τον βίο ενός ανθρώπου εαν δεν έχει κλείσει πρώτα τα μάτια του για πάντα" Philip Roth
Τα γεγονότα φτιάχνονται απ'τις ίδιες μας τις πράξεις.... Εφ'οσον τις βλέπουμε ας μην κλείνουμε τα μάτια.
Την ζωή όλων μας πιστεύω την συνθέτουν αμέτρητες ειρωνείες γύρω από το πριν και το τώρα. Για παράδειγμα, δύο άνθρωποι όταν θέλουν να έρθουν κοντά, βλέπουν και νιώθουν τί τους ενώνει, τί είναι αυτό που στενά τους συνδέει. Εσωτερικά, πολλές εμπειρίες, εξωτερικά, αμέτρητες συμπτώσεις.
και όμως τίποτα δεν τους κρατάει όταν ο ένας, διαγράφει δική του πορεία . Τα πάντα ξεχνάει.
Ίσως τα πάντα στη ζωή υπόκεινται σε ένα νόμο. "Μην δείχνεις απλά Κάνε.
Δεν παριστάνουμε ότι νιώθουμε. Αφήνουμε την αγάπη να μας αγγίξει. Σαν ένα άγριο κύμα που ακουμπάει έναν βράχο.
Ένα μωρό νεογέννητο δεν το μεγαλώνουν οι λέξεις, θα το φροντίζουμε,θα το αγαπάμε,θα το προσέχουμε. Έχει ανάγκη τις πράξεις της αγάπης!!!
Συγκινείσαι όταν το χέρι του ένα σου δάχτυλο γυρεύει. Δεν υπάρχουνε λέξεις πόσο ο ένας τον άλλο χρειάζεται.
Η ανάγκη δεν ορίζει την ανάγκη Η αγαπη ορίζει όμως τα πάντα. Κάτω απ'την ομπρέλλα της υπάρχει η προστασία, η εμπιστοσύνη, η ειλικρίνεια, ο σεβασμός,η ταπεινότητα,η θέληση, η ελευθερία στον χώρο του άλλου,αρκεί να θέλει κάποιος να τα νιώσει!
Αρκεί να θέλει κάποιος να τα δώσει. Όχι όμως από οίκτο από αγνή προσφορά.
Ξέρω ότι είσαι τα πάντα για μένα. 'Εδωσα, και έχω πολλά ακόμα να δώσω σαν προσφορά στην λατρεία του Είναι σου.
Μην αφήνεις την αγκαλιά να την σκεπάζουνε πλέον τα δάκρυα Στο χτες, στο αύριο και το τώρα, εσύ μόνο δίνεις αξία! Είναι απλά 10,10 και άλλα 10 φύλλα στο ίδιο τραντάφυλλο.
Αξίζει στα χέρια σου μια σταγόνα από αίμα. Μόνο και εφ'όσον θες αλήθεια την μαγεία του να μυρίσεις.
