30 Ιαν 2008

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΙΩΠΗ...

Ερμόμενη από παρακλήσεις και προκλήσεις των blogger φίλων μου, παρουσιάζω τα αγαπημένα μου ποιημάτα που με έχουν συγκινήσει (μέχρι στιγμής).


Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ' ακούς
Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ' ακούς
Μαχαίρι
Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς
Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ' ακούς
Είμ' εγώ, μ' ακούς
Σ' αγαπώ, μ'ακούς
Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ
Το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ' ακούς
Που μ' αφήνεις, που πας και ποιος, μ' ακούς 
 
Σου κρατεί το χέρι πάνω απ' τους κατακλυσμούς
 
Οι πελώριες λιάνες και των ηφαιστείων οι λάβες
Θα 'ρθει μέρα, μ' ακούς
Να μας θάψουν, κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι
Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ' ακούς
Να γυαλίσει επάνω τους η απονιά, μ' ακούς
Των ανθρώπων
Και χιλιάδες κομμάτια να μας ρίξει 
 Στα νερά ένα ένα, μ' ακούς
Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ' ακούς
Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ' ακούς
Όπου κάποτε οι φιγούρες
Των Αγίων
Βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ' ακούς
Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ' ακούς
Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω
Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς
Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ' ακούς
Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ' ακούς
Της αγάπης
Μια για πάντα το κόψαμε
Και δε γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς
Σ' άλλη γη, σ' άλλο αστέρι, μ' ακούς
Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας
Που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ' ακούς
 Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ' άλλους καιρούς
 Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούς
Μες στη μέση της θάλασσας
Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ' ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Μ’άκους
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει -ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει -ακούς;
Είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς.
 
Μονόγραμμα
Οδυσσέας Ελύτης


Η ΦΥΓΗ

Δεν ήταν άλλη η αγάπη μας έφευγε ξαναγύριζε και μας έφερνε ένα χαμηλωμένο βλέφαρο πολύ μακρινό ένα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο μέσα στο πρωινό χορτάρι ένα παράξενο κοχύλι που δοκίμαζε να το εξηγήσει επίμονα η ψυχή μας. H αγάπη μας δεν ήταν άλλη ψηλαφούσε σιγά μέσα στα πράγματα που μας τριγύριζαν να εξηγήσει γιατί δε θέλουμε να πεθάνουμε με τόσο πάθος. Kι αν κρατηθήκαμε από λαγόνια κι αν αγκαλιάσαμε μ' όλη τη δύναμή μας άλλους αυχένες κι αν σμίξαμε την ανάσα μας με την ανάσα εκείν

ου του ανθρώπου κι αν κλείσαμε τα μάτια μας, δεν ήταν άλλη μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός να κρατηθούμε μέσα στη φυγή.

Γιώργος Σεφέρης από τα Ποιήματα, Ίκαρος 1974


Κατέχω είναι το ίδιο με το γνωρίζω:
η Γραφή έχει πάντα δίκιο.

Ο έρωτας είναι μάγος:
ξέρει τα μυστικά. Ξέρει τις πηγές.


Λένε τρελλός από χαρά. Θα έπρεπε να λένε σοφός από πόνο.

Πάνε έξι μέρες, πάνε έξι μήνες, πήγανε έξι χρόνια, θα περάσουν έξι αιώνες…

Αχ!, να πέθαινα για να σταματήσω το Χρόνο.

Marquerite Yourcenar.
Φωτιές



ΜΕΤΑ

Mάρτυρες για τα λάθη σου δεν είχες. Mόνος μάρτυρας,

ο ίδιος εσύ. Tα τακτοποίησες, τα μονόγραψες, τα σφράγισες
σε λευκούς πάντοτε φακέλους σα να ετοίμαζες

τη δίκαιη διαθήκη σου. Ύστερα
τα τοποθέτησες προσεχτικά στα ράφια. Tώρα, γαλήνιος,
(ίσως και κάπως φοβισμένος) ούτε βιάζεσαι
ούτε καθυστερείς, γνωρίζοντας ότι, μετά το θάνατό σου,
θ' ανακαλύψουμε πόσον ωραίος ήσουν,
πόσο πολύ πιο ωραίος πέρα απ' τις αρετές σου.

Γιάννης Ρίτσος

(Απόσπασμα από το Aργά, πολύ αργά μέσα στη νύχτα, Kέδρος 1991)



Οι σκιές μας

Και μέσα στο σπίτι υπήρχε το άλλο εκείνο σπίτι - εκεί που η
μητέρα ήταν ακόμα νέα κι ένα φλάουτο ακουγόταν το βράδυ, όπως
όταν οδηγούν έναν τυφλό.
Σ΄αυτό το σπίτι είχαμε μείνει κι εμείς για πάντα, ενώ καθώς

ανάβαμε τη λάμπα, το φως της έριχνε μόνον τις σκιές μας στο πάτωμα εδώ.


Ο Θεός χρειάζεται τη βοήθειά μας

Κάτωχρος κι εξαντλημένος ο Ιησούς στάθηκε κοντά στον τάφο.
"Λάζαρε, βγες έξω", φώναξε. Όλοι περίμεναν. Κι ο φτωχός
νεκρός, που ένιωσε ότι εδώ στον τάφο του παίζεται η τύχη του

κόσμου, τί να ΄κανε; Η γη είχε χαθεί,
πως θ΄ άφηνε χωρίς ανάσταση έναν ολάκερο ουρανό...

Τάσος Λειβαδίτης


Εκφράζοντας την θλίψη μου και τα θερμά μου συλληπητήρια για τον θάνατο
του Μακαριστού, Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου

Που σφράγισε την πίστη στις καρδιές μας...

23 Ιαν 2008

MIA ΥΠΟΣΧΕΣΗ, ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ















«Θα πω μια ιστορία για δύο σαμουράι που ζούσαν πριν από πολλούς αιώνες. Αυτοί οι δύο σαμουράι ήταν πολύ καλοί φίλοι, αλλά μια μέρα ήρθε μια διαταγή του κύριού τους που τους έστελνε σε 2 διαφορετικές περιοχές, και έτσι θα χώριζαν.

Ήξεραν ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να ξαναϊδωθούν και στενοχωρήθηκαν πάρα πολύ που δεν θα ήταν πια μαζί. Έκαναν λοιπόν μια συμφωνία, για να κρατήσουν την φιλία τους. Συμφώνησαν να ξαναβρεθούν μετά από ένα χρόνο ακριβώς, στο ίδιο μέρος, την ίδια ώρα. Και μετά χώρισαν.

Δούλεψαν σκληρά και ο χρόνος κύλησε γρήγορα. Ο ένας από τους σαμουράι πήγε στο μέρος που είχαν συμφωνήσει για την συνάντηση, αλλά ο άλλος δεν ήταν εκεί. Περίμενε λίγη ώρα και άρχισε να ανησυχεί. Τι να συμβαίνει άραγε? Ο φίλος του είχε ξεχάσει την υπόσχεσή του; Όμως μετά από μερικά λεπτά αγωνιώδους αναμονής, ακουστήκαν χτυπήματα στην πόρτα. Άνοιξε, και αντίκρισε τον φίλο του.

Το πρόσωπό του ήταν πολύ χλωμό. Μιλώντας βιαστικά και σχεδόν ακατάληπτα, ζήτησε συγνώμη και είπε διάφορες δικαιολογίες, εξηγώντας ότι του είχε σταθεί αδύνατο να φτάσει εκεί στην ώρα του.

Συνέχισε να ζητάει συγνώμη, και είπε ότι είχε ακόμη πολλά να κάνει και απολογήθηκε πως γι’αυτό δεν μπορούσε να μείνει για πολύ. Έδειχνε ότι δεν ένιωθε πολύ καλά και ομολόγησε στον φίλο του ότι δεν μπορούσε να του αποκαλύψει τον λόγο για τον οποίο έπρεπε να φύγει τόσο γρήγορα, επαναλαμβάνοντας τού ότι έπρεπε να φύγει. Ζήτησε ξανά συγνώμη για την μικρή διάρκεια της επίσκεψής του, εξηγώντας ότι είχε θελήσει να μείνει πιστός στην υπόσχεση που είχε δώσει στον φίλο του, και γι’αυτό είχε έρθει αλλά μόνο για λίγα λεπτά. Και λέγοντας αυτά, έφυγε.

Ο πρώτος σαμουράι ήταν πολύ απογοητευμένος και γύρισε μόνος στο σπίτι του.

Μετά από μια εβδομάδα έλαβε ένα γράμμα από τον φίλο του, που έλεγε:

'Θέλω να σε παρακαλέσω να με συγχωρέσεις. Τον τελευταίο καιρό δούλευα πάρα πολύ σκληρά, τόσο που είχα χάσει τελείως την αίσθηση του χρόνου. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ξαφνικά πως είχε έρθει η μέρα που είχαμε συμφωνήσει να συναντηθούμε, για να ανανεώσουμε την φιλία μας. Η απόσταση, όμως, ανάμεσα στο μέρος συνάντησής μας και στον τόπο όπου δουλεύω, είναι το λιγότερο 3 ημέρες. Ήταν σίγουρο ότι θα καθυστερούσα.

Μου είχανε πει ότι το πνεύμα ταξιδεύει πιο γρήγορα από το σώμα και γι’αυτό σκότωσα το σώμα μου. Έτσι ελπίζω να φτάσω στο ραντεβού μας εγκαίρως, και να σε συναντήσω όπως σου είχα υποσχεθεί' ».

O Αόρατος Ηθοποιός

Γιόσι Όιντα


Αφιερωμένο στην φίλη μου Στέλλα, που είναι πάντα συνεπής στα θέλω αλλά και στις υποσχέσεις της.

15 Ιαν 2008

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΒΕΛΙΝΑ














Πάντα ζήλευα τα σκυλιά (με την καλή έννοια) για πολλούς λόγους:




H Αγάπη που σου δίνουν κρατάει για πάντα και δεν ζητούν ανταλλάγματα.


Αν αποτυπωθεί το βλέμμα τους (υποκειμενικά) σε φωτογραφικό φακό κοιτάζει πάντα πιο χαμηλά σε σχέση με το ανθρώπινο βλέμμα.

Όταν κάποιος σου χαρίζει ένα κουτάβι ή εσύ αποφασίζεις να αγοράσεις ένα, εκείνο αιχμαλωτίζει στην ματιά του στιγμιαία την υπόσχεση ότι θα είσαι το μοναδικό αφεντικό του μέχρι το τέλος.


Είναι πάντα πιο ευνοημένα σε θέματα υγείας σε σχέση με τους ανθρώπους.
Αν αρρωστήσουν, με μια δόση ευαισθησίας-ευθανασίας τα απαλλάσσεις από την ανίατη νόσο που έχει κατακλύσει τον οργανισμό τους και τον έχει εξασθενήσει εξίσου.

Δεν θέλουν το βλέμμα της λύπης από το δικό σου βλέμμα...

Σε εκλιπαρούν να τα βοηθήσεις να φύγουν ήσυχα στον ύπνο τους με όνειρα στα όνειρά σου...

Ας γίνει έτσι....

Ξεκουράσου τώρα....


Καλό ταξίδι κοριτσάκι μου...

7 Ιαν 2008

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ GORDON SMITH

Αυτός ο υπέροχος άνθρωπος,
Αυτός ο ξεχωριστός διάμεσος (μέντιουμ), αυτή η χαρισματική προσωπικότητα, επισκέφτηκε την χώρα μας μέσα στο 2007 και βοήθησε πολλούς ανθρώπους να ξεπεράσουν κατά ένα μεγάλο μέρος την θλίψη τους από το θάνατο των αγαπημένων τους προσώπων αφού με την ενορατική του ικανότητα να επικοινωνεί με «την απέναντι όχθη» τον κόσμο των πνευμάτων, έχει θέσει ως αποστολή της ζωής του να βεβαιώνει ότι οι άνθρωποι που έφυγαν από αυτή την διάσταση, είναι καλά, η ψυχή τους είναι έρημη, γαλήνια και θέλουν να τους θυμούνται με χαμόγελο και όχι με δάκρυα στα μάτια αφού η ψυχή τους ζει όπως θα πρέπει να ζουν και οι αναμνήσεις τους.
Μέσω του Gordon Smith, έχουν την δυνατότητα να μιλήσουν με αγαπημένα τους πρόσωπα, να τους στείλουν κάποιο μήνυμα, μια είδηση και να τους διαβιβάσουν ότι τους προστατεύουν , τους καθοδηγούν με πολλά σημάδια και τους αγαπούν.
Σε αυτό το σημείο είναι καιρός να παραθέσω κάποιες πληροφορίες για τον Gordon Smith για την ζωή και το έργο του. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Σκωτία. Τα τελευταία χρόνια ζεί και εργάζεται στην Μ.Βρετανία σαν κομμωτής. Από μικρή ηλικία αγαπούσε ότι είχε σχέση με θέματα όπως Μετενσάρκωση, Κάρμα, έκτη αίσθηση κλ.π κάτι που προφανώς ενίσχυσε την πίστη του αλλά και το χάρισμά του ως διάμεσος. Τις πρώτες ενδείξεις αυτού, τις συνειδητοποίησε σε μικρή ηλικία, περίπου 6 ετών όταν άρχισε να βλέπει όνειρα και να οραματίζεται ανθρώπους γνωστούς που έφυγαν από την ζωή.
Συγκλονισμένος από αυτά τα όνειρα αλλά και τα μηνύματα τους, τα διηγούνταν με λαχτάρα στην μητέρα του όπου εκείνη τον επίπληττε ότι δεν θέλει να μαθαίνει καμία πληροφορία και έτσι κλείστηκε στον εαυτό του.
Ευτυχώς αυτό το κανάλι της επικοινωνίας με τον κόσμο των πνευμάτων παρέμεινε ανοιχτό.
Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησε οτί το συγκεκριμένο κανάλι ενεργοποιείται μόλις έρθει σε επαφή με κάποιον άνθρωπο που έχει βιώσει μια απώλεια και όχι καθ’όλη την διάρκεια της ημέρας όπως πολλοί φαντάζονται.
Κατά την διάρκεια παραμονής του στην χώρα μας ήταν προσκεκλημένος σε 2 εκπομπές.

Στην πρώτη όπου έγινε συζήτηση γύρω από το όνομά του, επικοινώνησε το πνεύμα ενός μικρού παιδιού όπου τραβήχτηκε από μια παρέα χωρίς την βούλησή του και βρήκε τραγικό θάνατο στα χέρια ανθρώπων που τον πέταξαν στο νερό και ζητάει από την μαμά του να ηρεμήσει και να αποδοθεί δικαιοσύνη, το όνομα του αδικοχαμένου Άλεξ αναφέρθηκε από τους καλεσμένους σαν μια πιθανή εξήγηση της κατάστασης.
Το παιδάκι μέσω του Gordon Smith προσπάθησε να δώσει συντεταγμένες στο να βρεθεί η σωρός του αλλά ο παρουσιαστής διέκοψε την εκπομπή ύστερα από παρεμβάσεις που δέχτηκε από επιστήμονες, ψυχολόγους και άλλους αρμόδιους που νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να παίζουν με τις τραγικές καταστάσεις και να μην θέλουν να ανακατεύονται τρίτα πρόσωπα στο έργο της αστυνομίας.


Στην δεύτερη εκπομπή ήρθα αντιμέτωπη με μια τραγική κατάσταση που ήξερα και έτσι σιγουρεύτηκα για τις λεπτομέρειες που αποκάλυπτε ο Gordon Smith κατά την διάρκεια της εκπομπής.(Είναι σύνηθες, με το να μην πειστείς από τα γεγονότα εκ πρώτης αφού ανάμεσά μας υπάρχουν πολλοί απατεώνες και τσαρλατάνοι που επιζητούν την δημοσιότητα και το γρήγορο κέρδος δίνοντας φρούδες ελπίδες στα ανυποψίαστα μάτια των θεατών).
Το παρακάτω παράδειγμα το αναφέρω ενδεικτικά μιας και ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους που έχει συναντήσει ο Gordon Smith, έτυχε να παρευρεθεί και ένα ζευγάρι που το γνωρίζουμε οικογενειακώς να είναι καλεσμένο στην εκπομπή (εντελώς τυχαία αφού ένας φίλος τους είχε δώσει την ανάλογη πρόσκληση αφού αρνήθηκε να παρευρεθεί εκείνος).τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Και η εκπομπή ξεκινάει.
Ο Κύριος Μ. και η κυρία Σ. κάθονται στα πρώτα καθίσματα του πλατώ όταν τους καλωσορίζει η παρουσιάστρια της εκπομπής .
Ο Gordon Smith βρίσκεται απομονομένος σ’ένα δωμάτιο για να μην έρθει σε επαφή με τους θεατές πριν την έναρξη της εκπομπής .(έτσι αποφεύγονται τα κακεντρεχή σχόλια ότι τα μέντιουμ είναι προετοιμασμένο, από τον κόσμο που παρακολουθεί).
Μετά από την συγκατάθεση της παρουσιάστριας, ο Gordon Smith εισέρχεται στο πλατώ, αφού τον καλωσορίζει, εκείνος αναλαμβάνει δράση.
Πλησιάζει στα μπροστινά καθίσματα εκεί που κάθεται το αναφερόμενο ζευγάρι και απευθύνει μια ερώτηση.
- "Κάποιος από δω, έχασε πρόσφατα το παιδί του σε μικρή ηλικία".
Το ζευγάρι δίστασε προς στιγμή. Ο Gordon Smith επαναλαμβάνει και προσθέτει.
- Το παιδί μού λέει ότι οι γονείς του κάθονται στα μπροστινά καθίσματα".
Ο κύριος Μ. σηκώνει διστακτικά το χέρι του και παραδέχεται τον άδικο χαμό του παιδιού τους σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

Ο Gordon Smith συμπληρώνει ότι τον λένε Λουκά, ότι είναι καλά και ότι δεν είναι μόνος του. Είναι μαζί με τον φίλο του τον Γιάννη, ο οποίος σύμφωνα με την αποκάλυψη της κυρίας Σ. που παραδέχεται ότι ο γιος τους την ώρα του ατυχήματος ήταν με τον φίλο του Γιάννη ο οποίος έπεσε σε κώμα και πέθανε ένα μήνα μετά από τον Λουκά ο οποίος πέθανε ακαριαία κατά την εμπλοκή.

-Το παιδί ρωτάει αν εμφανίσατε ένα φιλμ που είχε αφήσει στο τραπέζι και ρωτάει αν είναι καλά μια κοπέλα που μου λέει ότι λέγεται Μαρία.

Ο κύριος Μ. ξαφνικά ξεσπάει σε λυγμούς, και η κυρία Σ. παίρνει τον λόγο και συμπληρώνει ότι αυτό το φιλμ για το οποίο γίνεται αναφορά το έχουν εμφανίσει, και περιέχει φωτογραφίες του γιού τους από μια εκδρομή που είχε πάει με την κοπέλα αυτή η οποία ήταν η σύντροφός του για 6 χρόνια, ότι είναι καλά αλλά προσπαθεί να είναι καλύτερα. Αυτό το φιλμ περιλαμβάνει τις τελευταίες φωτογραφίες του Λουκά αφού είχε πεθάνει πριν εμφανιστεί.


Ο Gordon Smith αναφέρει:
Ο νεαρός μου λέει να φροντίζετε το σκυλί και να το αγαπάτε.
Οι γονείς κοίταξαν ο ένας τον άλλο με απορία, έτσι η παρουσιάστρια απευθύνει το λόγο μολονότι ήταν ακόμη σαστισμένη απ’ότι διαδραματιζόταν μπροστά στα μάτια της.
-«Έχετε σκυλί»? ρωτάει.
Το ζευγάρι απαντάει πως δεν έχουν κάποιο κατοικίδιο, αν και τώρα τελευταία, ένα σκυλί έρχεται συνεχώς στην πόρτα μας και εκείνοι το ταίζουν.
"Αλλά μάλλον πρέπει να το κρατήσουμε".

Το ενδιαφέρον στρέφεται σε κάποιο άλλο πρόσωπο και σιγα σιγά η εκπομπή βαίνει προς το τέλος της με όλους τους θεατές αλλά και τηλεθεατές άναυδους αλλά και συγκινημένους.
Ο Gordon Smith αποσύρεται για να ετοιμαστεί μιας και πρέπει να προλάβει την πτήση του για την Αγγλία.

Ο Λουκάς στις 18/12/07 κλείνει ένα χρόνο στον κόσμο των πνευμάτων, στην συνοικία των Αγγέλων, και απουσιάζει επίσης ένα χρόνο από την ζωντάνια, την χαρά του σπιτιού και της οικογένειάς του.


Ο Gordon Smith πάλι, ζεί και εργάζεται στην Μ.Βρετανία, δέχεται ανθρώπους που αναζητούν απαντήσεις και παρόμοια λύτρωση από τον θάνατο κάποιου δικού τους προσώπου, αφιλοκερδώς.


Είναι διάμεσος, συγγραφέας και τα βιβλία του καταγράφουν όλες τις ιστορίες που έζησε και του γέμισαν εμπειρίες ώστε να τις μοιραστεί μαζί μας.
Περισσότερες πληροφορίες για τον Gordon Smith θα βρείτε αν επισκεφτείτε την ιστιοσελίδα του:
http://www.psychicbarber.com/




Γιατί η θλίψη και η οδύνη είναι οξύμωρα σχήματα. Ο θάνατος δεν είναι το τέλος αλλά η αφετηρία μιας άλλης ζωής!!!






Αφιερωμένο στην φίλη μου Κατερίνα Κοβούση…