29 Δεκ 2011

(ΑΣΤΕΡΙ ΕΣΥ)ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΜΟΥ ΜΑΖΙ!!!

Έπεσε η νύχτα, βγήκε το αστέρι της σιωπής και σου έδειξε τον δρόμο να βρεις την καρδιά μου.
Δύσβατο μονοπάτι θα βρεις.Γεμάτο πόνο, πληγές και ανατριχίλα.

Μα μην απογοητευτείς και το Ανώτερο Θέλω χαλάσεις!

Ότι νιώθω, σαν λίμνη δακρύων αντανακλάει ότι νιώθεις.
Μονάχα να θυμάσαι πως είσαι η μόνη μου ευχή.Οι χτύποι της καρδιάς συγχρονισμένοι,όπως ο ρυθμός της αναπνοής μας! 

Μαζί να έρθουμε
Μαζί να σταματήσουν...

"Πέφτει το αστέρι μας, κάνε μια ευχή
Ελεύθερη να'ναι η ψυχή μας
και ότι περάσαμε πριν στην ζωή, 
να'ναι η κρυφή Δύναμη μας" 

Ελεύθερη Ψυχή
Ευανθία Ρεμπούτσικα 
Ελένη Ζιώγα








21 Δεκ 2011

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΡΟΔΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

                                                                                                                                                                                                                                                       "Άφησε το κόκκινο ρόδο της καρδιάς σου, να ανθίσει μέσ'την καταιγίδα.
Αψήφησε τις μαύρες κηλίδες της βροχής που θέλουν να το βρέξουν και την έντονη μπόρα των έσχατων καιρών που θέλουν να το λυγίσουν.
Το χρώμα δεν θα αλλάξει. Κατακόκκινο, συνάμα ανθεκτικό θα παραμείνει όσο και ο άνεμος της οργής θέλει να το ξεριζώσει. 
Η Αγάπη της καρδιάς, Το φως της ψυχής ακτίνες Ήλιου σχηματίζει όταν το Όλον αντικρίζει, ποτέ του δεν θα αλλάζει διάθεση απόχρωσης.
Εστίασε στο Καλό!
Κακό να της συμβεί δεν θα το επιτρέψει.
Εστίασε στην Επιλογή
λιγότερο στην Επιθυμία
Ψηλά στον ουρανό που θα πετάς, Επίτρεψε στον Ηλιο να λάμπει εντός σου,
Έτσι λυχνάρι φωτεινό θα συνθέτουν οι ευχές σου".

Ευχαριστώ την Θεική Πηγή της Φωνής εντός μου για το υπέροχο μήνυμα!
Καλά Χριστούγεννα!



14 Δεκ 2011

ΕΜΜΟΝΗ







































Απαριθμώντας τις εμμονές μου, πάνω σε ανθρώπους, καταστάσεις, ιδεολογίες, αρετές και την αντιστροφή τους, για ιερό σκοπό συνειδητοποίησα πως άθελά μου,έναν ολόκληρο χρόνο χωρίς να κάνω τίποτα απολύτως, υπήρξα ως εμμονή,στο μυαλό μίας γυναίκας, της καλύτερης μου φίλης, που μου έκλεινε τον δρόμο όταν η καρδιά μου είχε βρει το δικό της ταίρι, αντι να το πλησιάζω, συνεχώς να απομακρύνομαι από αυτόν που λάτρευε και που από τον ίδιο λατρευόταν. 
Φίλοι γνωστοί που νόμιζα πως μας ήθελαν μαζί, σαν έντομα είχαν λαβωθεί απ'τον ιστό της και λειτουργούσαν για το καλό μας.Το δικό της μέσα από το δικό μου. Έναν ολόκληρο χρόνο ήμουν στα πλαίσια μίας σχέσης χωρίς να το γνωρίζω. Ήμουν τυφλή και περπατούσα δίπλα της.Περνούσαμε χρόνο μαζί, με φώναζε "μωρό μου" μπροστά σε όλους της, τους φίλους και γνωστούς, παίρνοντας πόντους όλα τα χρόνια πίσω της, απ'την νεότητα μου. Με είχε κυκλώσει με ενέργειες χαμηλές και λανθασμένες εντυπώσεις, πως η επιλογή να είμαι με εκείνον που αγαπούσα -όσο τίποτα στο κόσμο- ήταν ανεπιτυχής.Με επειθε ότι μαζί του θα πληγωνόμουν και η συντροφιά η δική της, θα με έκανε να τον ξεχάσω. Οι φίλοι μας, μόνο δικά της φίδια ερπετά. Για την καρδιά μου εμπόδια.Παρακολουθούσε καθε μου βήμα. Ήξερε εκ του ασφαλούς πως αν θα έκανε κίνηση εκείνος να με πλησιάσει, εκείνη θα το μάθαινε από τους πρώτους. Τσάκιζε τα φύλλα της καρδιάς μου, όταν του έγραψαν ερωτική επιστολή, "όχι" να μου απαντήσει. 

Μία μέρα όμως ξύπνησα....
Εξηγηθήκαν μέσα μου τα πάντα. Όλες οι παρεξηγήσεις. Όλες οι καλοπροαίρετες συναντήσεις από το περιβάλλον της.
Διάλεγε έχιδνες πίσω στην κόλαση της να με φέρουν από το μονοπάτι του παραδείσου που οδηγούσε η καρδιά του στην ψυχή μου.
Μέσα από όνειρο συμβολικό έμαθα την αλήθεια. Μία μαιμού γελούσε προς το μέρος μου και φώναζε το όνομα της. Όσο και αν τρόμαξα, δοκίμασα μόνη μου να μείνω. Για λίγο. Μέχρι την πίστη μου να βρω. Αχώνευτο πια το ελιξήριο των μαγεμένων της καρπών. Δεν έφαγα το μήλο που μου πρόσφερε. 
Το μέρος στο κρεβάτι μου έμεινε αγνό. Δεν λερώθηκε από τα αγγίγματά της, όσο και αν από κάτω είχε τα χέρια και τα πόδια της, τον δρόμο να μου κόβουνε και πάνω του μαζί της να με σπρώξουνε. Δεν θυσίασα ποτέ την γοητεία της θυληκότητας μου, εκείνη που ένα ανδρικό μυαλό μπορεί να συνεπάρει, και ένα μόριο μέσα στην μήτρα της, καρπό θαυμάσιο να της σπείρει.

Η Αρχή της Δημιουργίας έτσι γράφτηκε με αόρατο μελάνι, που όποιον η αλήθειά της δεν συμφέρει, βάζει την δική του υπογραφή. 
Μεγάλωσα απότομα! Απομακρύνθηκα από το ξέφωτο που με οδηγούσε στην θεική αγάπη. Τι και αν μου προσφέρονταν απλόχερα φακός ημιφωτεινός, έμεινα στο σκοτάδι και βημάτιζα στον δρόμο που ήξερα πως μόνη και αβοήθητη πρέπει να περπατήσω. Έσκισα τα πέλματα μου. Γονάτισα στην διαδρομή. Μα ευτυχώς για την καρδιά μου, κάποιος είχε διαλέξει από την άλλη πλευρά του δρόμου και αυτός να περπατήσει για να με συναντήσει.

Βρεθήκαμε και σμίξαμε ξανά. Μόνοι. Το είναι του δίπλα στο δικό μου εγω. Η μία αξία, την άλλην να αγκαλιάζει.
τώρα πια κανένα ξίφος δεν θα μας τραυματίσει!

Γεννήθηκε ο ένας για τον άλλον...
Δύο ψυχές σε ένα σώμα.
Δύο ζωές σε έναν χρονο.
Ένα όλον μέσα στο πάντα!


21 Νοε 2011

Ο ΕΣΩΤΕΡΟΣ ΝΑΟΣ

 
Ήρθα κοντά με τον Θεό και τώρα Του αφήνω χώρο μέσα μου, να μου μιλάει. Διεκδικεί όλο και μεγαλύτερο, μέσα από την αγάπη.Την συγχώρεση.Την απελεύθέρωση. Την κάθαρση και την αγνότητα. 
Ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας, να κρατάει συνεχώς αναμμένη την φλόγα από το κερί της ύπαρξης του μέσα του. Ποτέ δεν λιώνει. Η πίστη μεγαλώνει και χτίζει εντός μας μικρό ναό. Κάθε προσευχή μέσα από τα χείλη, ενεργοποιεί έναν ήχο από την καμπάνα, την σάλπιγγα της νίκης της ψυχής. Κάθε δάκρυ αποδοχής του όποιου λάθους που οδηγείται από τις πράξεις μου, σε δύο κατευθύνσεις-προς τους άλλους, προς εμένα πάλι πίσω, είναι μία σταγόνα που λιμνάζει μέσα στο ιερό δισκοπότηρο της θείας κοινωνίας, που αναμένει μία καρδιά μέσα της να κυλήσει, έναν ηλιακό λόγο από μέσα της να εκφραστεί. Έναν καθρέφτη από τα κομμάτια μας, είδωλο να προσκυνήσουμε να δείχνουμε τον δρόμο, πως ο καθένας να αποδέχεται και να αγαπάει τον εαυτό του.
Ένα μεγάλο και ταπεινό "ευχαριστώ" στην ενέργεια της Αρχαγγέλου Μαρίας που μόνο για σήμερα επισήμως, και για πάντα θα τιμάται!

8 Νοε 2011

ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗ







































Γιατί να τα περιμένουμε άραγε όλα από τους αγγέλους;
Πόσες προσευχές μπορούν ταυτόχρονα να ακούσουν από τα βάθη της καρδιάς μας;
Γιατί το όνομα τους δεν φεύγει ποτέ από τα χείλη μας, όταν αναζητούμε θαύματα, λύσεις, αγάπη και θεραπεία;
Γιατί την πνοή ενεργοποίησης ζωής που μας δόθηκε από τον Δημιουργό, αρνούμαστε να την στρέψουμε εντός μας;
Γιατί δεν αποδεχόμαστε την Θεία Αποστολή μας, που εκπέμπεται από τα χέρια μας, από τα λόγια μας, από όλο μας το είναι, ως αυτοθεραπεία;
 Γιατί ζητούμε πάντοτε αντάλλαγμα σε κάτι που απλόχερα μας δίνεται;

Γιατί μονίμως αναζητούμε ένα ψεγάδι γι όλους εκείνους που κρατούν στα χέρια τους φως, και από την σπίθα της λαμπάδας τους, ενεργοποιούν το σώμα το δικο μας;
Γιατί δεν αποδεχόμαστε την διαφορετικότητα μας;
Γιατί μιμούμαστε σαν πομποί φωτός υπηρέτες από το σκότος;

Θεραπευτής του εαυτού του, καλείται εκείνος, που σε όλα όσα ερωτήθηκε, τα έχει ήδη μέσα του απαντήσει, πράττοντας, φυσόντας τα ως εκπνοή αγάπης προς το Όλον!!!

ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ.....

Απόψε αγάλλονται οι Ουρανοί και εδώ στην Γη, όλα τα κύτταρα μου- για το φως και την αγάπη που λαμβάνουν από τα θαύματα σας,μόνο για σήμερα και κάθε μέρα που στο χθες ανήκει,γιορτάζουν!

Ούσα Αιώνια Ευγνώμων για την παρουσία Σας στην ζωή μου.

26 Οκτ 2011

THE PURSUIT OF HAPPINESS


Άραγε χρειάζεται να συλλαβίζουμε την ύπαρξη της ευτυχίας στην ζωή μας, ή απλά να την αφήνουμε σαν αύρα να αναδύεται σε όλο μας το είναι;
Ας είναι η κάθε έκφραση μας το άλλοθι της παρουσίας της, αντί να βρίσκουμε πρόχειρες λέξεις να την πλαισιώνουμε.

21 Οκτ 2011

"Ο ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΝ ΛΙΘΟ ΒΑΛΕΤΩ"

"Όχι. Δεν θα δεχθώ αυτην την κατάσταση ως νόμιμη. Με την βοήθεια του Θεού, όλοι θα θεραπευθούμε".Αυτό ας λέμε μέσα μας συνεχώς σαν άνθρωποι που στο αύριο που αξίζουμε,πιστεύουμε.

Τα θερμά μου συλληπήτηρια στην οικογένεια του Δημήτρη Κοτσαρίτη που η καρδιά του λύγισε χθες αρνούμενη να νιώσει το άδικο που κυριαρχεί.


17 Οκτ 2011

ΦΛΥΑΡΗ ΣΙΩΠΗ...









































Σε όλους μας συμβαίνει άραγε αυτό που διαδραματίζεται στο θησαυροφυλάκιο της ψυχής μου;
Ποτέ δεν επιτρέπω, ένα μυστικό της καρδιάς, μέσα στην σιωπή να παραμείνει. Αναζητάω τρόπους, σαν Ιούδας των καιρών, να το προδώσω, εκμυστηρεύοντας το σε φίλο ή συγκαλημμένο εχθρό από τις περιστάσεις.
Γιατί μικρό μου μυστικό, δεν θέλεις να βουτηχτείς στα άδυτα της σιωπής;
Γιατί εμμένω διαρκώς να έχω κόλακες στην αυλή μου; δεν ξέρω την αξία μου, κρυφή να την κρατήσω από τον φλύαρο νου των άλλων γύρω μου;
Τι να δεχτώ ως συμβουλή;
Τον ήχο
ή μόνο την σιωπή;

10 Οκτ 2011

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ








































 Ας δοκιμάσουμε από μέσα μας να λέμε σαν αντίδραση για ότι γύρω μας συμβαίνει, την παρακάτω εντολή:

"Η θεική τάξη τώρα εκδηλώνεται σε κάθε τομέα της ζωής μου εδώ και τώρα' .
Ας γίνει έτσι.

Η Πίστη είναι φάρμακο και η προσευχή αντίδοτό της .

Η πρόθεση είναι στην καρδιά.
Η δύναμη στις λέξεις.

Η υλοποίηση εδώ και τώρα...

Εγένετο...!!!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Έφη και στην Χαριτίνη, τις ψυχές που ξανασυνάντησα, για όλα όσα με διδάσκουν.
















7 Οκτ 2011

ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΕ...














Δεν είναι ένας μήνας που παλεύω μέσα μου να βρω την Δύναμη να ταξιδέψω στην χώρα της Επαγγελίας. Να ισχυροποιήσω ότι ιερό λούζει την καρδιά μου και από την ψυχή μου, χτίζει γέφυρες να ανηψωθώ. Απαραίτητη προυπόθεση λοιπόν να φτάσω μέχρι εκεί είναι η διαθεσιμότητα κάποιων κρατικών εγγράφων. Τι άλλο από την ταυτότητα και το διαβατήριο. Έτσι νόμιζα πως είναι απλά.Έκανα όμως λάθος. Τόσα εμπόδια να φτάσω στην Βηθλεέμ, στην φάτνη της αγάπης, της συγχώρεσης και της ταπεινότητας δεν είχα ποτέ μου. Ένας άνθρωπος άλλος, άδειος από την πίστη μου, θα είχε εγκαταλείψει τον αγώνα. Εγώ συνέχισα. Ο λόγος της αναχώρησης μου απόκρυφος μα τόσο ευλογημένος. Να μιλήσω για τον Μύστη της Ψυχής μου. Για τον Ζωγράφο των χρωμάτων της, για τον αμνό της αφθονίας των συναισθημάτων της. Να δω το κόσμο με άλλα μάτια. Η θεική τάξη φρόντισε τα πάντα. Γέμισε την καρδιά μου δύναμη να μην λυγίσω.Τα εμπόδια που ορθώθηκαν μπροστά μου, ίσως χωρούν μέσα στο νόμο του Μέρφι αλλά ίσως περισσότερο στο χάρτη του Κοέλο. Γιατί θέλω να φτάσω. Είμαι ήδη εκεί. Οι οιωνοί είναι περισσότεροι από τις ατυχίες. Η πίστη μου σε Εκείνον πιο δυνατή από παλιά. Ξέρω πως τα δάκρυα θα αναβλύζουν από μέσα μου. Θα φτιάξουν άσπιλη φωλιά, το γέλιο του εσώτερου παιδιού μου,μέσα της να κοιμάται.

Πιστεύω σε Εσένα και 
ανέρχομαι στα ουράνια της Πατρίδας Σου.

21 Σεπ 2011

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΑΛΤΣΧΑΙΜΕΡ (21/9)

Ένα ξύλινο παγκάκι μέσα σε έναν ανθισμένο κήπο απομονωμένο από περαστικούς. Αρχικά το παγκάκι είναι άδειο από παρουσίες. Δύο άτομα του ίδιου φύλου, ο ένας αρκετά μεγαλύτερος από τον άλλον πλησιάζουν προς το σημείο για να κάτσουν αναπαυτικά.

ΠΡΟΣΩΠΑ
Νίκος, 70 ετών
Νικόλας, 30 ετών

Εγγονός: Όμορφη μέρα σήμερα, ηλιόλουστη, δεν συμφωνείς;
Παππούς: (κοιτάει γύρω του).Είχες δίκιο που επέμενες να έρθουμε εδώ. Είναι υπέροχα.
Εγγονός: Χαίρομαι πραγματικά που σου αρέσει.
Παππούς: Μα τι λες τώρα; Με έφερες μέσα στον παράδεισο και με ρωτάς κιόλας αν μου αρέσει; Είναι μαγευτικό το τοπίο. Ήρθε η Άνοιξη.
Εγγονός: Είναι η αγαπημένη σου εποχή αν θυμάμαι καλά.
Παππούς: Όλα τα θυμάσαι έτσι; Όπως και να' χει όμως, η θέα της Άνοιξης μέσα από το παράθυρο ενός ψυχρού δωματίου μόνο την ευτυχία δεν μπορεί να σου φέρει. Πρώτη φορά συναντιόμαστε σε αυτό το παγκάκι. Πόσα χρόνια έχω να σε δω. Μεγάλωσες. Μαζί σου και εγώ!
Εγγονός: Μια χαρά φαίνεσαι παππού. Μέρα δεν έχει περάσει από πάνω σου. Η μορφή σου, είναι διαχρονική αξία στην παιδική μου ηλικία. Με μεγάλωσες, διδάσκοντάς μου άκρως σημαντικές αλήθειες. Τα πάντα μέσα από βιβλία. Μοιρασμένα είτε σε παραμύθια που μου αφηγούσουν είτε σε ποιήματα που μου απήγγειλες.
Παππούς: Σου αρέσουν τα βιβλία; Πως και μου είχε διαφύγει αυτή η πληροφορία;
Εγγονός: Ναι το ομολογώ παππού. Μέσα από το δικό σου στόμα όμως.
Παππούς: Διάβαζα πολύ δηλαδή;
Εγγονός: Απ' όσο μπορώ να θυμηθώ, ήσουν συνεχώς με ένα βιβλίο στο χέρι. Επί μονίμου βάσεως, μου ανέλυες το περιεχόμενο του.
Παππούς: Υπάρχει κάποια περίεργη ιστορία που να σου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ως παιδί και να μπορέσεις να την αφηγηθείς σε εμένα;
Εγγονός: Διάβαζες πολλά ιστορικά βιβλία παππού. Αμέτρητα. Πρέπει να αναφερθώ σε ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την παγκόσμια Ιστορία. (Κοιτάζει το ρολόι του). Δεν έχουμε τόσο διαθέσιμο χρόνο.
Παππούς: Βιαστικός φαίνεσαι γιε μου. Σου συνέβη κάτι;
Εγγονός: Επί της ουσίας, τίποτα άξιο λόγου. Απλά πήρα το θάρρος να σου ζητήσω μία μικρή χάρη.
Παππούς: Ζήτα μου ότι θες. Σε ακούω.
Εγγονός: Θέλω να προσπαθήσεις να θυμηθείς μία ιστορία που μου αφηγούσουν όταν ήμουν μικρός, ένας ινδιάνος, θέτει την οικογένεια του και την μοίρα του εκτός της φυλής του, όταν ανακαλύπτει ένα μεγάλο μαργαριτάρι που μπορεί να του πραγματοποιήσει όλα του τα όνειρα. Γίνεται καχύποπτος και εχθρικός με όσους συναναστρέφεται. Απλά μου διαφεύγει ο τίτλος  και ο συγγραφέας του βιβλίου την δεδομένη στιγμή. Μήπως θυμήθηκες κάποια ιστορία που να την προσεγγίζει;
Παππούς: Δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα γιε μου. Είσαι σίγουρος ότι σου είχα αφηγηθεί μία ανάλογη ιστορία;
Εγγονός: Απόλυτα! Σχεδόν κάθε βράδυ μου την διάβαζες μέσα από το χρωματιστό βιβλίο. Ήθελες να με πάρει ο ύπνος και να σταματήσω να βλέπω άσχημα όνειρα που με βασάνιζαν.
Παππούς: Αφού λοιπόν στην διάβαζα κάθε βράδυ όπως παραδέχεσαι γιατί σου διαφεύγουν τόσες λεπτομέρειες;
Εγγονός: Γι' αυτό ήρθα μέχρι εδώ. Για να σου ζητήσω το βιβλίο. Μήπως τυχαίνει να το έχεις μαζί σου, μέσα στα πράγματά σου;
(Ο παππούς ξύνει το κεφάλι του μηχανικά μήπως καταφέρει να θυμηθεί που μπορεί να το έχει κρύψει).
Παππούς: Εσύ γιατί το έχεις τόσο πολύ ανάγκη παιδί μου;
Εγγονός: το χρειάζομαι επειγόντως . Θέλω και εγώ να το διηγηθώ σε κάποιον με την σειρά μου.
Παππούς: Σε ποιον δηλαδή;
Εγγονός: Στην μικρή μου κόρη. Έγινε τριών χρονών και έχει αρχίσει να καταλαβαίνει.
Παππούς: Δεν ήξερα ότι έχεις κόρη. Να σου ζήσει. Πως την λένε;
Εγγονός: Μελίνα σαν την γιαγιά. Της έδωσα το όνομα της, όπως και σε εμένα κάποτε μου έδωσαν το δικό σου.
Παππούς: Να σου ζήσει. Η γιαγιά σου τι κάνει αλήθεια;
Εγγονός: Λείπει σε ταξίδι, εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα.
Παππούς: Που πήγε δηλαδή; Πολύ μακριά;
Εγγονός: Ε, την ξέρεις τώρα την γιαγιά. Όταν ταξιδεύει δεν δίνει σημεία ζωής. Δεν μαθαίνω νέα της.
Παππούς: Θα γυρίσει σύντομα; Θα ήθελα πολύ να την συναντήσω.
Εγγονός: Δεν έχω τι να σου απαντήσω. Δεν με έχει ενημερώσει για τα σχέδια της. Θα βρεθείτε όμως κάποτε. Δεν αμφιβάλλω. Μην την περιμένεις. Θα προκύψει, αλλά άστα τώρα αυτά. Μην αλλάζεις θέμα. Λοιπόν;
Παππούς: Λοιπόν;
Εγγονός: Μιλούσαμε για το βιβλίο. Μπορώ εντέλει να το δανειστώ έστω για μία μέρα; Ύστερα στο επιστρέφω πάλι αύριο στο υπόσχομαι.
Παππούς Αν και δεν με ευχαριστεί να αθετώ τις υποσχέσεις μου δυστυχώς θα πρέπει να υποκύψω. Το βιβλίο που ζητάς δεν υπάρχει!
Εγγονός : Ούτε καν μέσα εδώ;(του ακουμπάει το πίσω μέρος του κεφαλιού του). Τίποτα δεν θυμάσαι δηλαδή;
Παππούς: Ίσως έφτασε η πρώτη στιγμή μετά από τόσα χρόνια να σε απογοητεύσω. Ίσως είναι καλύτερα να ψάξεις στην βιβλιοθήκη μου. Εκεί θα το βρεις στα σίγουρα!
Εγγονός : Σε ποια βιβλιοθήκη αναφέρεσαι παππού; Δεν υπάρχει τίποτα μέσα στο πατρικό σπίτι που να σε θυμίζει. Η γιαγιά χάρισε τα πάντα που σε αφορούν. 
Με ταξιδεύεις χρόνια πίσω μέσα από τις αναμνήσεις. Μα δεν είναι λογικό να μην σου έχει χαραχτεί η ιστορία που μόλις σου ανέφερα στην μνήμη σου. Γνωρίζω σαφέστατα, πως δεν συγκρίνεσαι επ' ουδενί με τους άλλους παππούδες των συμμαθητών μου στο σχολείο, που αφηγούνταν μία φανταστική ιστορία έτσι απλά μέχρι να αποκοιμηθώ. 
Το κίνητρό σου να με επιμορφώσεις, έκρυβε βαθιά συναισθήματα, αμέτρητα ερεθίσματα και ηθικά διδάγματα στο πως μεγαλώνοντας, να σέβομαι τις ανθρώπινες αξίες όπως την αξιοπρέπεια, την υπερηφάνεια, την διαφορετικότητα έχοντας εμπιστοσύνη στον Θεό, απομακρύνοντας τον εαυτό, από απατηλές εξουσίες όπως εκείνη του χρήματος,που σπέρνει την διχόνοια, την αλαζονεία και το  πιο ρεαλιστική μίσος.
Όλες οι ιστορίες μου τροφοδοτούσαν σαν ένστικτο την αξία της συνειδητότητας και το χάρισμα της συνείδησης. Περίμενα υπομονετικά την εναλλαγή της κάθε ημέρας σε έναστρο ουρανό, για να ακούσω από τα χείλη σου την επόμενη ιστορία που αν και έμοιαζε με παραμύθι, είχε μία ρεαλιστική αντίδραση από μεριάς μου. Το όχημα της μυθοπλασίας έδινε νόημα και ζωή στην όποια αφήγηση.
Παππούς: Με συγκινείς γιε μου (σκουπίζει τα δάκρυα του). Ειλικρινά δεν φανταζόμουν πόσο σε είχαν σημαδέψει οι επιλογές μου, κατά την προσχολική σου ηλικία. Τελικά δεν πήγαν όλα στον βρόντο.
Εγγονός : Δεν ξέρεις πόσο με άγγιξες. Η χροιά της φωνής σου στιγμάτισε την ευαισθησία μου. Μόνο εσύ μου έδινες σημασία. Γι'αυτό βρίσκομαι εδώ την δεδομένη στιγμή. Για να σε βοηθήσω να θυμηθείς τον λόγο και την ανάγκη που μου φερόσουν τόσο όμορφα και με γέμιζες σοφία με τα λόγια σου. Χάριν σε εσένα έμαθα να ονειρεύομαι τόσο με κλειστά όσο και με ορθάνοιχτα μάτια. Δεν το σαν ανταμοιβή των καλών πράξεων σου. Το μόνο που έχεις να κάνεις από μεριάς σου είναι να αρχίσεις να εξιστορείς ότι θυμάσαι και χρειάζεσαι να το εξομολογηθείς ως ανάγκη. Δεν ζητάω τίποτα λιγότερο. Τίποτα περισσότερο απ' ότι σου ζήτησα ως χάρη και ως παράκληση.
Παππούς: Ζητάς το ακατόρθωτο από μένα. Από την καρδιά μου. Να καταβάλλω κάθε προσπάθεια να θυμηθώ ότι παλεύω χρόνια να ξεχάσω. Το γεγονός πως είστε όλοι ευτυχισμένοι και εγώ βρίσκομαι από δική σας επιλογή εδώ παραπεταμένος και ολομόναχος, λες και μου αξίζει μία τέτοια απομόνωση σαν τιμωρία. Να ζω έγκλειστος σε ένα ίδρυμα, που κανένας δεν έρχεται να με επισκεφτεί. Να μου θυμίσει τις καλές στιγμές της ύπαρξης μου ανάμεσά σας. Αυτό καλείται σαν ανταμοιβή για μένα. Η ύπαρξη ευγνωμοσύνης και όχι η απουσία της.
Εγγονός : Παππού, ο κανένας είμαι εγώ για σένα;
Παππούς: Όχι ακριβώς. Δεν θα το έθετα έτσι. Στην ουσία εγώ είμαι ο κανένας και το τίποτα, που δεν είμαι άξιος, ούτε ένα παραμύθι να ανακαλέσω για να σου διηγηθώ. Από την μία μου λες πως σε σημάδεψα στο παρελθόν, μέσα από όλες τις ιστορίες που σου αφηγήθηκα και από την άλλη ότι εσύ θυμάσαι και μπορείς να ανακαλέσεις από μνήμης, στον δικό μου μυαλό είναι ένα μπλεγμένο κουβάρι όπου η αρχή και το τέλος της κάθε περιπέτειας δεν διαχωρίζονται, για να βρω την άκρη του νήματος.
Πώς μπορείς και μου μιλάς;
Πήγαινε στην κόρη σου που σε χρειάζεται περισσότερο από μένα που συνθέτει τα πρώτα κομμάτια της ζωής της. Εγώ είμαι ξοφλημένος. Έχω τελειώσει. Εκείνη τώρα αρχίζει. Εσένα τουλάχιστον κάποιος σε περιμένει. Δεν έχω αναμνήσεις για να υπάρχω μέσα εκεί. Κανενός!
Εγγονός : Πάλι με υποβιβάζεις. Δεν είμαι αριθμός για να μετριέμαι. Είμαι τα πάντα για σένα όπως και εσύ για μένα. Όλα! 

Παππούς:
Δεν βρίσκω τον λόγο για να συνεχίζουμε την συζήτηση.
Εγγονός :
Παραιτείσαι από το παρελθόν σου και δεν πρέπει .

Παππούς:
Στο μαργαριτάρι του Τζων Στάινμπεκ, αναφέρεσαι τόση ώρα;

Εγγονός :
Αλλάζεις το θέμα της συζήτησης ή μου φαίνεται;

Παππούς:
Κάθε άλλο. Παραμένω πιστός στο θέμα. Μία πληροφορία δεν ήθελες εξ’ αρχής;

Εγγονός :
Όπως;

Παππούς:
Τον τίτλο του βιβλίου που θέλεις να μου δανειστείς για να το διηγηθείς στην κόρη σου;

Εγγονός :
Μάλιστα παππού!

Παππούς:
Μόλις στον έδωσα. Μόνο που δεν διαθέτω κάτι άλλο που θα μπορούσες από μένα να χρειαστείς και εγώ με την σειρά μου να στο δώσω.

 Εγγονός :
Μα το βιβλίο;

Παππούς:
Μόλις σου γνωστοποίησα τον τίτλο αυτού. Δεν έχεις παρά να το αγοράσεις. Μην το γυρεύεις από εμένα.

Εγγονός :
Από ποιον άλλον θα μπορούσα να το δανειστώ; Μην σε πιάνουν οι παραξενιές σου τώρα. Το βιβλίο έχει αποσπάσει Νόμπελ Λογοτεχνίας στο παρελθόν αλλά είναι εξαντλημένο. Δεν υπάρχει σε κανένα βιβλιοπωλείο κάποιο διαθέσιμο αντίγραφο.

Παππούς:
Αφού καίγεσαι τόσο πολύ να το αποκτήσεις γιατί δεν μπαίνεις στο μαραφέτι που έχεις πάνω στο γραφείο σου και να το βρεις; Τι διάολο; Νεολαία σου λέει μετά. Πληκτρολόγησε τον τίτλο και ψάξε να το βρεις.

Εγγονός :
Νομίζεις δεν προσπάθησα; Η αγορά μέσω διαδικτύου είναι κλειδωμένη.

Παππούς:
Αλλού παπά ευαγγέλιο. Τι συμβόλαια είναι αυτά; Σε λίγο θα αναπνέουμε με άδεια του Δημιουργού. Πνευματικά δικαιώματα βλέπεις.

Εγγονός :
(γελάει έντονα)

Παππούς:
Γέλα όσο θες. Η συζήτηση έχει λήξει. Άδειασε μου την γωνιά.

Εγγονός :
Μα τι έπαθες στα καλά καθούμενα; Γιατί θυμώνεις;


Παππούς:
Μα είναι δυνατόν να μην θυμώνω; Έχω τα προβλήματά μου έχω και ένα μυξιάρικο που σπάει πλάκα μαζί μου. Φύγε από δω σου λέω. Θα φωνάξω βοήθεια.

Εγγονός :
(κοιτάει γύρω του μήπως πλησιάζει κάποιος)

Αυτήν την φορά σε αναστάτωσα. Σου ζητάω συγνώμη!

Παππούς:
Θα μετρήσω ως το τρία. Να έχεις εξαφανιστεί μόλις τελειώσω. Το καλό που σου θέλω
1, ……

Εγγονός :
(Κοιτάει το ρολόι του και απομακρύνεται. Αλλάζει βάρδια με την κυρία που έρχεται ντυμένη στα λευκά)

Γεια σου παππού. Τα λέμε πάλι αύριο.

Παππούς:
(Χαμογελάει στην γυναίκα που τον πλησιάζει αγνοώντας τον)

3…………!!!

Εγγονός :
(Μονολογεί)

Κάθε φορά όλο και καλύτερα! Κάτι αναπολείς. Έστω για 7 λεπτά!

(Βγάζει από την τσέπη της καπαρντίνας του ένα μικρό βιβλίο με τίτλο, οι άθλιοι, με συγγραφέα τον Βίκτωρ Ουγκώ).

Τα λέμε αύριο πάλι παππού!!!
(κοιτάζει προς το μέρος του για λίγο και ύστερα πάλι φεύγει) 

*Τζων Σταιμπεκ - Το μαργαριτάρι

Στην μνήμη της γιαγιάς μου, Μαριγούλας.

19 Σεπ 2011

ALL EYES ON ME....

Ας μην με παρεξηγήσει η λογική μου. Ας τα βρει μία στιγμή με την διαίσθηση μου.

Είναι στιγμές, που νιώθω πως δεν είμαι μόνη.


Κάποιος, από κάπου δεν γνωρίζω πως, με κοιτάζει.
Γνωρίζει κάθε μου σκέψη, σαν να πρωταγωνιστώ σε σκάκι μαύρων και άσπρων διαθέσεων, κατειλημμένα τετράγωνα από αγνώστους. Αβέβαιο αν είναι φίλοι ή έχθροι, μα εμφανίζονται ορμητικά μπροστά μου. Κάθε καλή μου σκέψη για μία πράξη ανάλογη, ορθώνει αντίπαλο μπροστά της, χωρίς καν να ξέρει τον λόγο. Έζησα χθες μία ανεξήγητη εμπειρία.  
Από καιρό είχα κανονίσει να μυηθώ και πάλι από μία ενέργεια γνώριμη-των μαθητών μου-στην συμπονετική δράση του ρέικι.
  Καθώς είχα επιβιβαστεί σε ένα ασφαλές όχημα για την μεταφορά μου-όπως ατυχώς νόμιζα-λίγο προτού φτάσω δύο τετράγωνα πριν τον προορισμό μου, ένιωθα μία παρόρμηση να επικαλεστώ βοήθεια των αγγέλων.Να περάσω το όνομα του ανώτερου εαυτού μου στην καρδιά μου, με έναν τρόπο που μόνο η ψυχή μου ξέρει να  ενεργοποιεί και η καρδιά μου ομοίως να δέχεται.Ξάφνου λίγο μέτα,σβήνει η μηχανή του αυτοκινήτου. Κόρνες επίπληξης από άλλα αυτοκίνητα βομβάρδιζαν τα αυτιά μου. Το αυτοκίνητο κυκλώθηκε στις φλόγες, στους κάπνούς της άνευ λόγου και αιτίας.
Είμαστε μόνοι τελικά; Νιώθω πως ο Πατέρας μας εκεί ψηλα, μας στέλνει οιωνούς από τα μάτια μας να παρελάσουν για να προφυλαχτούμε.. Με παρηγορεί η αίσθηση πως λόγω του καθηκόντος μου, να νιώσω λίγο από την αγάπη του στην αύρα μου, ήμουν εκείνη την στιγμή υπό την προστασία Του. Κανένας δεν θα μου έκανε κακό. Ο διάλογος στον λόγο Του, ούτε μία τρίχα μου δεν θα μπορούσε να πειράξει, και νιώθω τόσο ευλογημένη. Απόλυτα προστατευμένη. Χαρούμενη που η ζωή μου έχει ένα νόημα στα μάτια Του και αγκαλιάστηκα από τα φτερά των παιδιών Του.

Αφιερωμένο στο Ανώτερο Καλό και την ανεκτίμητη βοήθεια του οδηγού προστάτη, Αρίων.

12 Σεπ 2011

LA LUNA COMPLETA

Πως νομίζεις ότι θα με βυθίσεις, στα μέρη εκείνα πίσω απ'το φεγγάρι. Έχω προσευχές στα χείλη, δύναμη στο είναι και ασπίδα στην καρδιά μου. Φτερά στους ώμους και φως διάπλετο από τα μάτια στο σύμπαν να επιστρέφει.
Το καλό έχει πάντα σύμμαχο.
Το κακό μόνο ξεριζωμό ψυχής και επιστροφή στην άβυσσο της.Επέστρεψε εκεί, στων πραξεών σου τους καρπούς.


30 Αυγ 2011

ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΣΟΥ

Ξύπνησα από ένα άρωμα βιολέτας και κρίνου μέσα στο δωμάτιό μου. Η παρουσία σου φως λευκό,αέναο, παρωδικό μόνο για μια στιγμή, από το όνειρο με ξύπνησε, αντίθετη ανάμνηση από τα παιδικά μου χρόνια που με ένα παραμύθι, να αποκοιμηθώ περίμενες. Ξέρω, μεγάλωσα. Δεν θα πρεπε να στο ζητάω. Πόσο μάλλον τώρα. Σου είναι δύσκολο εδώ στην γη να πλησιάσεις και με ένα σώμα δανεικό να έρθεις γύρω μου-εκ δεξιών μου-σαν μία οπτασία. Τον Δημιουργό παρακαλούσα το σώμα σου, την ψυχή σου να λυπηθεί, χωρίς άλλη αντίσταση να την απελευθερώσει και να Τον συναντήσεις. Άλλο δεν θέλω να σε κουράζω, και από τα χείλη σου πάλι μία αφήγηση παραμυθιού να περιμένω για μένα. Την χροιά της γλυκιάς σου φωνής μέσα από τις ιστορίες θα μεταφέρω κάποτε με την σειρά μου, στα παιδιά μου, στα δισέγγονα που δεν θα γνωρίσεις.Ο πόνος όμως ταξιδεύει με το σώμα. Οι συνήθειες πάντα με την ψυχή. Μην μου κρατάς κακία για τα δάκρυα που έριξα χθες στο προσκεφάλι σου. Δεν ξεριζώνονται έτσι αμέσως οι αναμνήσεις. Θέλουν χρόνο τα θεμέλια μίας σχέσης, τα οστά να γίνουν σκόνη. Πάντα θα σε θυμάμαι και θα σε αγαπάω.

Στην μνήμη της γιαγιάς μου, Μαριγούλας που χώρεσε χθες στην αγκαλιά της Γης

30 Ιουλ 2011

Η ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

















Τι σχήμα να σου δώσω αγάπη μου; 
Γιατί δεν έχεις την ανάγκη, ο ακατέργαστος πηλός που είσαι, να πάρει το σχήμα μίας μορφής της αγάπης...
Αλήθεια, μαζί με εσένα ρωτάω και τον εαυτό μου, τι μορφή έχει η αγάπη;
Λυχναριού, για να πραγματοποιεί τις περισσότερες ευχές σου, ερωτικού κορμιού, για να αιχμαλωτίζει μέσα από τον πόθο, όλες τις ηδονές και την ικανοποίηση να φέρνει; 
Ενός μαργαριταριου όπου η ομορφιά του και η αξία του, μένουν κρυφές σε όστρακο, για να πλανάται το μυστήριο και ο αληθινός ο θησαυρός να ηχεί ω σαν την σιωπή των λέξεων που την φέρουν;Κατακόκκινα χείλη, από που το φιλί της μοιράζεται ανάμεσα από λέξεις που άλλοτε του προσδίδουν πίκρα προδοσίας και άλλοτε απροσδόκητη γλύκα πίστης αιώνιας; Βλέμμα, που σε κάθε του ματιά, τον έρωτα θυμίζει; Πανοπλία και σπαθί, γι'αυτόν να πολεμάει και πάντα να νικάει; ΟΡΚΟΣ; να μην ξεχνιέται απ'την καρδιά;

 Ϋμνος,να σιγοτραγουδάται;
Θυμίσου μόνο, πίσω από κάθε της μορφή, κρύβεται η ειρωνεία. Αξία αληθινή δεν την αφήνει να φανεί;
Ποιό είναι λοιπόν, του καθενός το σχήμα; Πως είσαι για εμένα εσύ, και εγώ για εσένα;
Μην κρεμιέσαι από τα χείλη μου, απάντηση δεν έχω να σου δώσω. Το μυστικό μας είναι ένα. Ιερό κλειδί, στην πόρτα του Δημιουργού μας.Επίτρεψε μου, λίγο να περιπλανηθώ μέσα στην οάση του παραδείσου, άλλες μορφές να δω και μέσα μου έτσι να μπορώ να σε συγκρίνω. Να σε εντοπίσω μέσα μου, γύρω μου, αυτό που είσαι ακριβώς, η αξία σου απογυμνωμένη.
Έτσι για να πιστέψω στην δική μου, 
μέχρι τα ίχνη των πρωτόπλαστων να βρω, και έτσι να μας αναγνωρίσω.
Τις ψυχές μας υμνώ κάθε στιγμή, μέχρι να μας χωρίσει της ουτοπίας, η ειρωνεία...





25 Ιουλ 2011

ΜΑΓΟΣ (ΛΕΥΚΟΣ Ή ΜΑΥΡΟΣ)



Νίκησες;
Αυτην την φορά δεν το νομίζω...

Η ζήλια σου για όσα ακόμη δεν απέτυχα να κάνω, ουρανούς ψηλά από τον δικό σου, με ανεβάζει.
Κοίτα με, με την καρδιά σου.
Κάπου εκει μέσα βρίσκομαι.Οι θυμωμένοι χτύποι της, πασχίζουν να με ξεριζώσουν;
Έχουμε ένα καλοκαίρι να παλέψουμε, μα στην ουσία έναν κύκλο.

Χρονιά μάγου λευκού και μαύρου.

Από αύριο ξεκινάει πάλι ο γύρος...





19 Ιουλ 2011

CARPE DIEM (SEIZE THE DAY)










Έτσι νιώθω.Μικρή και φωτεινή.Σαν μία λιβελούλα.Μετρώ τις μέρες προς τα πίσω, προς την δημιουργία μου,την γέννηση μου.Μυρίζω αρώματα παρουσίας γύρω μου και αναρωτιέμαι.Ποιός είναι εδώ για μένα, να λάμπει μέσα από εμένα; Ο ήλιος; Το σκοτάδι, να μου μιλά και να ακούω, γράφοντας, κινώντας την παλάμη με μία δέσμη φωτός αντί για πένα, πότε αριστερά και πότε δεξιά, πότε να ζωγραφίζω, πότε να σχεδιάζω πότε να μουντζουρώνω.Μαγεύομαι από εικασίες, το παραδέχομαι.Η φαντασία με καταδιώκει και στο άγνωστο της καρδιάς των ανθρώπων με παρασέρνει. Αιωρούμαι και πετάω προς το άγνωστο με γνώμονα, της αλήθειας τον σπινθήρα.Περιμένω ένα σύννεφο να φέρει την βροχή, έτσι να δικαιώσω κάθε μικρή καταιγίδα που θα ξεσπάσει γύρω μου, αφού ξεκίνησε πρώτα εντός μου και κρύβει τον ήλιο από το βλέμμα μου, φέρνοντας ουράνια τόξα υποψίας, για όσα χρώματα από αυτό έπαψαν να λάμπουνε στα μάτια μου.Ποιοι είστε όλοι γύρω μου και την ασάφεια της ύπαρξης μου καθορίζετε;

4 Ιουλ 2011

Η ΝΕΡΑΪΔΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Κοιτώντας σε στα μάτια, έτσι ξαφνικά, πίστεψα και έπεισα την καρδιά μου ότι υπάρχουν επίγειοι άγγελοι που φέρνουν στον κόσμο σωτηρία υπομένοντας τον πόνο.
Τίποτα δεν ανήκει στο χέρι το δικό μας, ποιός άνθρωπος θα μπει μέσα στην ζωή μας και σαν παραμύθι θα την κάνει μόνο να φαντάζει.Ποιος κύκλος κλείνει και παίρνει στην δίνη του ανθρώπους σαν ανεμοστρόβιλους, φέρνοντας σαν άνεμο αλλαγής κάποιον καινούργιο, κάτι να σου φέρει, για να σου μείνει ως δώρο αλλαγής.

Γνώρισα μέσα από εσένα ένα παιδί κάποιου Ανώτερου Θεού που με γέμισε αισιοδοξία, αγάπη, φως, ελπίδα και με ενέπνευσε ξανά στον εαυτό μου να πιστέψω.
Είχα χρόνια να το σκεφτώ, μέσα μου να το ομολογήσω πως έπρεπε την αξία της ψυχής μου σε άλλους καθρέφτες να κοιτάζω.Χωρίς καθόλου ρωγμές να καθρεφτίζονται κομμάτια μου.Βρήκα το είδωλό σου και ένιωσα πως πάλι απ'την ζωή που έβγαινα, πάλι να ξαναμπαίνω.Σε ευχαριστώ για όλα όσα με δίδαξες, χωρίς τίποτα να πεις.Αιώνια θα σε ευγνωμονώ!!!

Liz Plott be always bright and blessed!!!

29 Ιουν 2011

ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ


Άραγε υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να επιβραβεύεις τις συμβατικές επιλογές των άλλων όταν για τις δικές σου-που δεν ακολουθούν την ροή της μάζας-δεν νοιάζεται κανένας; Να βάζεις τα δυνατά σου να νιώθεις πάντα διαφορετικός και να το εκπέμπεις στους άλλους που σε κάνουν να νιώθεις ενοχές για τις επιλογές σου;

14 Ιουν 2011

ΥΠΑΚΟΥΟΝΤΑΣ.....

Είναι σχεδόν δύο νύχτες που έχουν περάσει υπακούοντας στο θέλημα μίας Ανώτερης Θηλυκής οντότητας να με καλεί ή μάλλον να απαντάει στις προσευχές μου΄. Μετράω ακόμα πέντε, για να βιώσω το θαύμα που με περιμένει .
Μία πόρτα ανοίγει από αόρατο χέρι και απλά μου υπαγορεύει μία φωνή το δρόμο που μου ανοίγεται να ακολουθήσω...
"Έλα να Με βρεις σε επτά ημέρες και όλα στην ζωή σου με θαύμα θα θυμίζουν"...

Αναμένω λοιπόν την υλοποιήση από της υπόσχεσής Της, την εκπλήρωση.

6 Ιουν 2011

ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΠΛΕΙΑΔΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΕΙΡΙΩΝ

Είναι πολύ ειρωνική η ζωή ως προς την αποστολή των ψυχών της στον πλανήτη Γη. Να μην αναφερθώ καν στο ανώτερο καθήκον όσον αφορά το θεϊκό σχέδιο της κάθε μίας ξεχωριστά.Άλλα σχέδια δημιουργείς και άλλα υλοποιούνται.Ο Δημιουργός έχει τον πρώτο λόγο. Βρήκα την καταγωγή μου. Δεν ήμουν γήινη. Ποτέ δεν το αισθανόμουν. Ένιωθα ξένη και αιχμάλωτη σε όλες τις γήινες απολαύσεις. Ήρθα να λάβω φως και γνώση. Μαθητεία μέσα από λάθη, πάθη, στεναχώρια, εντάσεις, αφθονία χαράς και ανωτέρων συναισθημάτων που έπρεπε κάθε στιγμή να τα εκφράζω, αναδυόμενη από την σιωπή, με αποκούμπι την τέχνη σε όλα τα επίπεδα(Αστερισμός Πλειάδων). Εισχώρησα στην αρμονία της. Έμαθα σαν του Πατέρα πιστό Δημιούργημα, να δημιουργώ. Να διδάσκομαι μέχρι να μπορώ κάποτε ότι έμαθα με την σειρά μου, σε άλλους να διδάξω.Να μάθω να αγαπάω πιστά και αληθινά.   Μου έλειπε όμως η συγκέντρωση, η νόηση, η ανώτερη διάνοια, η αγάπη ως αξία σπάνια, μακριά από είδωλα που κομμάτια του καθρέφτη της γνώριζαν πως μέσα μου βίαια επιθυμούσαν να την σπάσουν και εμένα να ραγίσουν.
Ήρθες εσύ, όλα τα παραπάνω να μου διδάξεις σαν άξιος εκπρόσωπος του αστερισμού του Σείριου, ως χρέος της δικής σου αποστολής ανάμεσα σε αυτές, η αξία της θεραπείας ως επιστήμη, η προσφορά, η μέριμνα, η πεποίθηση ύπαρξης ζωής σε άλλους πλανήτες, ξεχωριστούς από τους δικούς μας.Έπρεπε επιτέλους να με δω μέσα απ' τα δικά σου μάτια, ποια ήταν η ζωή μου προτού εμφανιστείς μέσα στο μονοπάτι της, στο ξέφωτο της φύσης πάνω σε σκαλοπάτι και άλλο κατώτερο από αυτό να βρω την δύναμη να το πατήσω. Η καρδιά μου ήταν τυφλή, έβλεπε κάθε ολότητα σαν μία ενότητα. Η δική σου έβλεπε το αντίστροφο. Οι λώροι τους ανταμώθηκαν, ενώθηκαν, απογειώθηκαν έγιναν σκοπός αμοιβαίος σε σχέση μαγεμένη. ¨Έπρεπε να μάθω να αγαπάω το Όλον με το νου, την λογική που απουσίαζε τόσα πολλά χρόνια εντός μου. 

 
¨Έπρεπε να ανοίξεις την πλώρη της σε μία βαθιά θάλασσα αγάπης. Η τρικυμία αυτής της αλλαγής, θυμάμαι με έριξε στο χώμα και έσπασα το φτερό της ύπαρξης μου μιας και στα μάτια του Θεού, γεννήθηκα αετός. Πάνω ψηλά δεν θα μπορούσα άδεια να γυρίσω.Εσένα σου έδωσε φτερά για να πετάξεις μακρυά μου. Τα απόνερα της αγάπης μου σε έπνιξαν και τώρα διασχίζεις με σχεδία, μια απέναντι στεριά από την δική μου. Ως δράση ή ως αντίδραση στις αντίρροπες συναισθηματικές ατζέντες μας. Έλα στην όχθη μου και πάλι. Η αποστολή σου πέτυχε, κομμάτια μου διαταραγμένα να ενώσεις και να μην φαίνεται η φθορά μα η δική μου απέτυχε να κολλήσω τα σπασμένα βέλη που λάβωσαν την καρδιά σου, την έκαναν να αιμορραγεί και να φυλάσσεται απ' την αγάπη την αληθινή. Της απελευθέρωσης, της χαράς, της δημιουργίας και της ελευθερίας. Όπου και να είμαι, όποια πυξίδα θα δείχνει την καρδιά σου, θα υπάρχει μέσα μου κομμάτι σου, ο αντίθετος πόλος του μαγνήτη της που την δική μου θέτει σε τροχιά.

Πόσο μου λείπεις........

29 Μαΐ 2011

EMOTIONS










Θέλω οι λέξεις μου να πιάσουνε στεριά.Οι σχεδίες που τις σέρνουν να σηκωθούν απ'το βυθό και να μου εξομολογήσουνε αλήθειες.


Γιατί όταν ανοίγω την καρδιά μου από τον πόνο, τον θυμό, τον έρωτα, το πάθος που την κατακλύει, πάντα θα πρέπει να βουρκώνω φτιάχνοντας δάκρυα ωκεανού στο πέρασμά μου; Μέτρησα 31 κύμματα ζωών και ακόμη νιώθω άπειρη απέναντι σε άλλες καρδιές να υψώσω το ανάστημά μου, τι τις κρατάει δίπλα μου και τι τις διώχνει μακρυά μου;
Ποιά φράση είναι το κλείδι που πρέπει να προσέχω, μόνη η ψυχή μου να μην μείνει;Ξέρω πολύ καλά; Μα τι ρωτάω;

Το σ'αγαπάω...