CARPE DIEM (SEIZE THE DAY)

Έτσι νιώθω.Μικρή και φωτεινή.Σαν μία λιβελούλα.Μετρώ τις μέρες προς τα πίσω, προς την δημιουργία μου,την γέννηση μου.Μυρίζω αρώματα παρουσίας γύρω μου και αναρωτιέμαι.Ποιός είναι εδώ για μένα, να λάμπει μέσα από εμένα; Ο ήλιος; Το σκοτάδι, να μου μιλά και να ακούω, γράφοντας, κινώντας την παλάμη με μία δέσμη φωτός αντί για πένα, πότε αριστερά και πότε δεξιά, πότε να ζωγραφίζω, πότε να σχεδιάζω πότε να μουντζουρώνω.Μαγεύομαι από εικασίες, το παραδέχομαι.Η φαντασία με καταδιώκει και στο άγνωστο της καρδιάς των ανθρώπων με παρασέρνει. Αιωρούμαι και πετάω προς το άγνωστο με γνώμονα, της αλήθειας τον σπινθήρα.Περιμένω ένα σύννεφο να φέρει την βροχή, έτσι να δικαιώσω κάθε μικρή καταιγίδα που θα ξεσπάσει γύρω μου, αφού ξεκίνησε πρώτα εντός μου και κρύβει τον ήλιο από το βλέμμα μου, φέρνοντας ουράνια τόξα υποψίας, για όσα χρώματα από αυτό έπαψαν να λάμπουνε στα μάτια μου.Ποιοι είστε όλοι γύρω μου και την ασάφεια της ύπαρξης μου καθορίζετε;