26 Απρ 2011

F IS BACK.....













 Κάποιος ήρθε απόψε απ'τα παλιά. Την αλήθεια; Είχε επιστρέψει εδώ και καιρό. Απλά λόγω της ονομαστικής του εορτής πάλι τον ξαναβρήκα στην μπλογκόσφαιρα.

Γλυκέ μου F,  πόσο χαίρομαι που μας ξαναθυμήθηκες και βρήκες τον δρόμο της επιστροφής στις αναμνήσεις μας.

Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα πλοήγησης, ταξίδεψα τέσσερα χρόνια πίσω. Στις λέξεις των κειμένων που μας έβαζες να γράψουμε, στους ρυθμούς των συναισθημάτων που ο αντίλαλος τους άφηνε μέσα μας, στην γεύση των μανταρινιών συνδυασμένες με πράσινο τσάι-τότε το μισούσα, τώρα το απολαμβάνω- με φόντο το ηλιόλουστο φως της ημέρας ή το κρυφτό του ήλιου πίσω  από τα αγριεμένα σύννεφα που θα μας χάριζαν βροχή,στις επιλογές των τραγουδιών για τις εκπομπές της κάθε κυριακής στις 5 το απόγευμα. Στα πειράγματα σου για τις επιλογές των τραγουδιών που θα γέμιζαν ένα demo για κάποιο ραδιόφωνο,στα σχόλια σου για τις ανησυχίες μου από το αεροδρόμιο του JFK. Στα decks του BIOS, στα σοκολατάκια after eight με την γλυκόπικρη γεύση της μέντας, για την πρώτη μου εξομολόγηση  με αφορμή μία επιστολή που ανέρτησα στο ιστολόγιό σου μιας και ποτέ δεν είχα μάθει να είμαι εξωστρεφής, για τις δύο βραδιές που άκουσα όλα μου τα φιλαράκια να κάνουν εκπομπή στο Δεύτερο Πρόγραμμα και δεν κατάφερα να κληρωθώ να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Για τις κλαημέρες του φθινοπώρου και όλες εκείνες τις αυθόρμητες φράσεις που γράφαμε στον τοίχο σου. Για όλες εκείνες τις τετάρτες στο θησείο που ακροβατούσαμε ανάμεσα σε φόνους και παιχνίδια. Σε εξομολογήσεις και ευρήματα. 


Πόσα χρόνια έχουν περάσει;

Ίσως κάποιοι κύκλοι δεν κλείνουν ποτέ όσο και αν τους εκβιάζουμε να ενώσουν το τέλος τους με την αρχή τους.

Για όλες τις στιγμές που δεν ξέχασα ποτέ και για όλες όσες κατέθεσα εδώ.

Στον Δάσκαλό μου με αγάπη, Γιώργο.




25 Απρ 2011

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΡΔΙΑΣ....

Χρόνια πολλά από καρδιάς. Με αφορμή την Ανάσταση πρόκειται να διηγηθώ κάτι που έζησα.Λίγο πριν την Μ.εβδομάδα μου συνέβη κάτι απροσδόκητο και όμως τόσο αληθινο.
 
Βιώνοντας σημαντικές καθάρσεις τόσο σε συναισθηματικό, ενεργειακό και ψυχολογικό επίπεδο λόγω της εκπαίδευσης του Δασκάλου Ρέικι που θα συντόνιζα κάποιους μαθητές μου,η καρδιά μου μπλόκαρε.
Είχα πολλά παράπονα απο φίλους και την ανάγκασα να τα χωρέσει όλα στον βυθό της, που νόμιζα πως ήταν ατελείωτος και απέραντος. Αν ήταν όμως, δεν θα έπρεπε να συγχωρήσω;Δεν μπορούσα πια.Καμμία πληροφορία λησμόνησης δεν θα χωρούσε.Με εκδικήθηκε; Την εκδικήθηκα;Ακόμη δεν γνωρίζω. Ένα πρωινό, κάνοντας τον διαλογισμό από τις δίδυμες καρδιές, ενώνοντας την δική μου νοερά με του Δημιουργού μου, δάκρυα φώλιασαν μέσα μου.
   Ποτάμια από αυτά χωρίστηκαν σε ρυάκια και κύλησαν στα μάγουλά μου. Νόμιζα ότι ήμουνα νεκρή για να δεχτώ την θεία χάρη. Μα ήμουν έτοιμη για μία Ανάσταση καρδιάς. Ένιωσα μέσα μου ένα κρακ.Ήτανε πέτρα και έσπασε; Ήταν ναός αγάπης που γκρεμίστηκε; Πόνεσα πολύ.Ακόμη κολλάω τα κομμάτια της. Παραμένει ραγισμένη. Όμως κολλάει από τείχη του φωτός, της απέραντης αγάπης, της ευγνωμοσύνης, της εμπιστοσύνης,της Συγχώρεσης, της ανιδιοτέλειας και ακόμη ανασυντάσσεται.  
  
Αγάπη μου, έχουμε πλέον την ίδια καρδιά, δίδυμη φλόγα απ'την δική σου. 

Τι και αν κάποτε, γέμισε αγκάθια, πόνο,αυτολύπηση; Τώρα ενώθηκε με της δικής σου τα αδύναμα και δυνατά κομμάτια και έγινε μία, δυνατότερη. Τι και αν πέθανα για λίγο. Εισέπνευσα θάρρος. Εξέπνευσα ευαισθησία.
Βρες την δύναμη και εσύ να κάνεις με εμένα το ίδιο-στο έκαναν χωρίς να θέλεις- και τώρα να ξαναγεννηθείς.
Σε περιμένω στην επουράνια σκάλα, σε εδάφη ρόδινα και πιο ευνοικά να ξανασυναντηθούμε.
Αργείς;
Έρχεσαι;
Έναν σου χτύπο δυνατό που θα ηχήσει μέσα μου, γλυκά ω σαν αντίλαλος.
Σε περιμένω με χαρά και προσμονή......!!!
Τα δάκρυα μας, έγιναν ροδοπέταλα που πάνω τους τώρα την γέφυρα του χθες θα διασχίσουμε. 

Αφιερωμένο στον Νίκο μου......

I HEART ME







Άραγε η καινούργια μου καρδιά, που οι χτύποι της έδιωξαν την εσωτερική μου καταιγίδα και με έδεσαν για τα καλά στο επουράνιο Σου λιμάνι, να φτερουγίζει πιο συχνά στα κύματα της ευαισθησίας σου; Να σε αγαπάει περισσότερο;

18 Απρ 2011

ΤΑ ΑΣΠΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΠΟΥΛΙΑ



















Οι άνθρωποι στις σχέσεις τους μπορούν να παρομοιαστούν με δύο αντικριστούς τοίχους. Κάθε τοίχος είναι διάτρητος από πολλές μικρές τρύπες στις οποίες φωλιάζουν άσπρα και μαύρα πουλιά. Τα μαύρα πουλιά είναι αρνητικές σκέψεις και μοχθηρές λέξεις ενώ τα άσπρα πουλιά είναι αγαθές σκέψεις και καλές λέξεις.
Τα άσπρα πουλιά εξαιτίας του σχήματος και του μεγέθους τους μπορούν να μπαίνουν μόνο στις τρύπες που είναι για τα άσπρα πουλιά. Το ίδιο ισχύει και για τα μαύρα! Τώρα, ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν δύο άνδρες που πιστεύουν πως είναι εχθροί. Ας ονομάσουμε τον έναν Γιουσούφ και τον άλλον Αλή.
Ο Γιουσούφ πεπεισμένος μια μέρα πως ο Αλή θέλει το κακό του, νιώθει να κυριεύεται από θυμό απέναντί του και του στέλνει  αρνητικές σκέψεις, γεμάτες μίσος. Κάνοντάς το αυτό, απελευθερώνει ένα μαύρο πουλί και την ίδια στιγμή μία τρύπα από τον τοίχο του μένει κενή. Το μαύρο πουλί του, πετάει προς τον Αλή και ψάχνει μία άδεια τρύπα στο μέγεθός του για να φωλιάσει εκεί. Εάν ο Αλή δεν είχε στείλει ένα δικό του πουλί στον Γιουσούφ, έαν δηλαδή δεν είχε κάνει μία αρνητική σκέψη γι'αυτόν, τότε καμία από τις μαύρες τρύπες του δεν θα είναι κενή. Έτσι μη βρίσκοντας μέρος για να φωλιάσει, το μαύρο πουλί του Γιουσούφ αναγκαστικά θα επιστρέψει στην αρχική του φωλιά κουβαλώντας μαζί του το κακό με το οποίο είχε φορτιστεί, κακό το οποίο καταλήγει στον Γιουσούφ...
Όμως ας υποθέσουμε ότι και ο Αλή έχει στείλει μία κακή σκέψη. Κάνοντας κάτι τέτοιο, ελευθερώνει μία τρύπα στον τοίχο του στην οποία μπορεί πλέον να φωλιάσει   το μαύρο πλέον πουλί του Γιουσούφ, εκπληρώνοντας την καταστροφική αποστολή του. Την ίδια στιγμή το μαύρο πουλί του Αλή πετάει προς τον Γιουσούφ και βρίσκοντας την άδεια τρύπα φωλιάζει κάνοντας τα ίδια. Έτσι τα δύο μαύρα πουλιά φέρνουν σε πέρας το έργο τους, που είναι η καταστροφή του στόχου τους. Όμως μόλις η αποστολή τους έχει ολοκληρωθεί το καθένα επιστρέφει στην βάση του, γιατί όπως είναι γνωστό από τα πανάρχαια χρόνια, καθετί επιστρέφει στην πηγή του. Έτσι στο τέλος ο δημιουργός μίας κακής σκέψης, πλήττεται ταυτόχρονα από το μαύρο πουλί του εχθρού του αλλά και δικό του, που επιστέφει στην φωλιά του.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα άσπρα πουλιά. Εάν στέλνουμε μόνο καλές σκέψεις στον εχθρό μας ενώ ο ίδιος απευθύνει μία αρνητικές σκέψεις σε εμάς, τότε τα μαύρα του πουλιά μη βρίσκοντα μέρος σε εμάς να φωλιάσουν θα επιστρέφουν σε εκείνον που τα έστειλε.
Όσο για τα άσπρα πουλιά που κουβαλούν αγαθές σκέψεις και στέλνουμε στον εχθρό μας, εάν δεν βρίσκουν άδεια τρύπα εκεί για να φωλιάσουν θα επιστρέψουν σε εμάς φορτισμένα με όλη την θετική ενέργεια που κουβαλούν.

Να σου πω μία ιστορία;
Στέφανος Ελμάζης

Αφιερωμένο σε όσους νηστεύουν αλλά δεν παύουν να στέλνουν εξερχόμενες κακές σκέψεις στους άλλους και σε όσους ασθενούν ως αποτέλεσμα από τις συνέπεια των πράξεων τους και ας ζουν νάρετα και αρμονικά οι ίδιοι πράττοντας μόνο το Καλό, υπηρετώντας μόνο το Φως.

Σας Εύχομαι από καρδιάς,
Καλή Ανάσταση σε όλους

8 Απρ 2011

DRAMA QUEEN


Κοιτάζω το ειδωλό μου στον καθρέφτη. Τα κομμάτια του είναι ενωμένα και καθρεφτίζουν το είδωλό μου. Τα δικά μου πάλι είναι σπασμένα. Διφορούμενα.Όχι ως προς την υφή και το συναίσθημα που μεταφέρουν αλλά ως προς την εικόνα που γύρω μου και μέσα μου προβάλλουν.


Ποιά είναι η θέση μου στον κόσμο;
Αν ήμουν χαρακτήρας σε ένα έργο,ποιό πρόσωπο θα με ενσάρκωνε;
Σε ποιό παραμύθι θα έβρισκα τον πρίγκηπά μου;
Αν ήμουν φράση, τι θα έλεγα μέσα από την εκπνοή στα χείλη κάποιου ήρωα; 
Αν ήμουν ρούχο, ποιο μέρος, κάποιου σώματος θα κάλυπτα;
Αν ήμουν χρώμα, ποια διάθεση θα προκαλούσα, μέσα από τα μάτια εκείνου που θα με έβλεπε;
Αν ήμουνα συναίσθημα, πάθος ή οργή, χαρά ή λύπη, θα εξέπεμπα;
Αν ήμουν άρωμα, ποια αύρα θα αγκάλιαζα;
Αν ήμουν πόλη, ποιός θα ήθελε να με επισκεφθεί; Σε ποιό πλανήτη θα χωρούσα;
Αν ήμουν σχέδιο, ποιος θα με ζωγράφιζε;
Αν ήμουν μόνο σώμα ποιά αγκαλιά θα με χωρούσε;
Αν ήμουν μόνο η ψυχή ποιά παρουσία την μαθητεία που την αφορά, θα την φορούσε;
Αν ήμουν χείλη ροδαλά και αθώα, ποιά χείλη θα με φιλούσαν για να συνθέσουμε μαζί, του πρώτου φιλιού την μαγεία;
Αν ήμουν στόχος, ποιό βέλος πρώτο θα με διαπερνούσε για να με κατακτήσει;
Αν ήμουν μόνο υφή ποιό χάδι θα με μάγευε;
Αν ήμουν μόνο φως ποιο σκοτάδι θα με διαφοροποιούσε;
Αν ήμουν το σκοτάδι, ποιος θα αγωνιζότανε να φτιάξει φλόγα μέσα μου, για να υπάρχω κάπου, κάπως;
Αν ήμουνα σελίδα, σε ποιό βιβλίο θα χωρούσα;
Αν ήμουν περιεχόμενο θα έφτιαχνα μία ιστορία;


Αν ήμουνα μία μέρα θα έβλεπα της επόμενης τον ήλιο;
Αν ήμουνα ερώτηση θα ήθελε κάποιος να με απαντήσει ή στην σιωπή θα βυθιζόμουν ;
Αν ήμουνα εσύ, θα χώραγα στο είναι σου ως καθρέφτης του εγώ σου;
Αν ήμουνα απάντηση θα υπήρχα στο μυαλό ή στην καρδιά σου;



5 Απρ 2011

MISSING U


"Μου λείπεις" φωνάζουν οι λέξεις μέσα στο μυαλό μου.Η καρδιά δεν συμμετέχει μονάχα μετρά τις ώρες από την ειρωνεία της απουσίας. Οι σκέψεις σου για μένα είναι δίπλα μου, το άρωμά σου ντύνει το σώμα μου, κάθε σπιθαμή του που τα χείλη σου δεν άγγιξαν ποτέ.Εκεί στέλνεις κάθε βραδιά το χάδι σου-τους όρκους μου να σε ξεχάσω να απενεργοποιήσεις-για να με απογειώσεις. Αρνιόμασταν, έσυ να παραδωθείς και εγώ να σε αφήσω. Τα σ'αγαπώ σου χτίζουν τις γέφυρες συνείδησης και ονείρου και έρχονται μέσα στο μαξιλάρι μου. Ο ανώτερός σου Εαυτός συχνά μιλάει με τον δικό Μου, ένα σου μήνυμα -ότι και εγώ σου λείπω- να μου μεταφέρει και μετά σιωπή.Κόλαση και παράδεισος στο ίδιο σκηνικό. Πως γίνεται να ζω, μέσα σου να κατοικώ, να υπάρχω, να ανασαίνω, να αναπολώ, να λησμονώ, όλα αυτά που με αφορούν να τα γνωρίζεις, να τα αφουγκράζεσαι και να έχεις απαντήσεις προτού καν μέσα μου αναρωτηθώ τις ερωτήσεις.


που είσαι;


Κάθε λεπτό που γίνομαι σοφότερη νιώθω ακόμη πιο κενή χωρίς την παρουσία σου.
Κύριε Δημιουργέ μας αν υπάρχω στις προσευχές του, όπως και εκείνος στις δικές μου, άλλο μην μας κρατάς - από την θέληση Σου να είμαστε μαζί-χωρισμένους!