F IS BACK.....

 Κάποιος ήρθε απόψε απ'τα παλιά. Την αλήθεια; Είχε επιστρέψει εδώ και καιρό. Απλά λόγω της ονομαστικής του εορτής πάλι τον ξαναβρήκα στην μπλογκόσφαιρα.

Γλυκέ μου F,  πόσο χαίρομαι που μας ξαναθυμήθηκες και βρήκες τον δρόμο της επιστροφής στις αναμνήσεις μας.

Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα πλοήγησης, ταξίδεψα τέσσερα χρόνια πίσω. Στις λέξεις των κειμένων που μας έβαζες να γράψουμε, στους ρυθμούς των συναισθημάτων που ο αντίλαλος τους άφηνε μέσα μας, στην γεύση των μανταρινιών συνδυασμένες με πράσινο τσάι-τότε το μισούσα, τώρα το απολαμβάνω- με φόντο το ηλιόλουστο φως της ημέρας ή το κρυφτό του ήλιου πίσω  από τα αγριεμένα σύννεφα που θα μας χάριζαν βροχή,στις επιλογές των τραγουδιών για τις εκπομπές της κάθε κυριακής στις 5 το απόγευμα. Στα πειράγματα σου για τις επιλογές των τραγουδιών που θα γέμιζαν ένα demo για κάποιο ραδιόφωνο,στα σχόλια σου για τις ανησυχίες μου από το αεροδρόμιο του JFK. Στα decks του BIOS, στα σοκολατάκια after eight με την γλυκόπικρη γεύση της μέντας, για την πρώτη μου εξομολόγηση  με αφορμή μία επιστολή που ανέρτησα στο ιστολόγιό σου μιας και ποτέ δεν είχα μάθει να είμαι εξωστρεφής, για τις δύο βραδιές που άκουσα όλα μου τα φιλαράκια να κάνουν εκπομπή στο Δεύτερο Πρόγραμμα και δεν κατάφερα να κληρωθώ να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Για τις κλαημέρες του φθινοπώρου και όλες εκείνες τις αυθόρμητες φράσεις που γράφαμε στον τοίχο σου. Για όλες εκείνες τις τετάρτες στο θησείο που ακροβατούσαμε ανάμεσα σε φόνους και παιχνίδια. Σε εξομολογήσεις και ευρήματα. 

Πόσα χρόνια έχουν περάσει;

Ίσως κάποιοι κύκλοι δεν κλείνουν ποτέ όσο και αν τους εκβιάζουμε να ενώσουν το τέλος τους με την αρχή τους.

Για όλες τις στιγμές που δεν ξέχασα ποτέ και για όλες όσες κατέθεσα εδώ.

Στον Δάσκαλό μου με αγάπη, Γιώργο.