ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΠΛΕΙΑΔΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΕΙΡΙΩΝ

Είναι πολύ ειρωνική η ζωή ως προς την αποστολή των ψυχών της στον πλανήτη Γη. Να μην αναφερθώ καν στο ανώτερο καθήκον όσον αφορά το θεϊκό σχέδιο της κάθε μίας ξεχωριστά.Άλλα σχέδια δημιουργείς και άλλα υλοποιούνται.Ο Δημιουργός έχει τον πρώτο λόγο. Βρήκα την καταγωγή μου. Δεν ήμουν γήινη. Ποτέ δεν το αισθανόμουν. Ένιωθα ξένη και αιχμάλωτη σε όλες τις γήινες απολαύσεις. Ήρθα να λάβω φως και γνώση. Μαθητεία μέσα από λάθη, πάθη, στεναχώρια, εντάσεις, αφθονία χαράς και ανωτέρων συναισθημάτων που έπρεπε κάθε στιγμή να τα εκφράζω, αναδυόμενη από την σιωπή, με αποκούμπι την τέχνη σε όλα τα επίπεδα(Αστερισμός Πλειάδων). Εισχώρησα στην αρμονία της. Έμαθα σαν του Πατέρα πιστό Δημιούργημα, να δημιουργώ. Να διδάσκομαι μέχρι να μπορώ κάποτε ότι έμαθα με την σειρά μου, σε άλλους να διδάξω.Να μάθω να αγαπάω πιστά και αληθινά.   Μου έλειπε όμως η συγκέντρωση, η νόηση, η ανώτερη διάνοια, η αγάπη ως αξία σπάνια, μακριά από είδωλα που κομμάτια του καθρέφτη της γνώριζαν πως μέσα μου βίαια επιθυμούσαν να την σπάσουν και εμένα να ραγίσουν.

Ήρθες εσύ, όλα τα παραπάνω να μου διδάξεις σαν άξιος εκπρόσωπος του αστερισμού του Σείριου, ως χρέος της δικής σου αποστολής ανάμεσα σε αυτές, η αξία της θεραπείας ως επιστήμη, η προσφορά, η μέριμνα, η πεποίθηση ύπαρξης ζωής σε άλλους πλανήτες, ξεχωριστούς από τους δικούς μας.Έπρεπε επιτέλους να με δω μέσα απ' τα δικά σου μάτια, ποια ήταν η ζωή μου προτού εμφανιστείς μέσα στο μονοπάτι της, στο ξέφωτο της φύσης πάνω σε σκαλοπάτι και άλλο κατώτερο από αυτό να βρω την δύναμη να το πατήσω. Η καρδιά μου ήταν τυφλή, έβλεπε κάθε ολότητα σαν μία ενότητα. Η δική σου έβλεπε το αντίστροφο. Οι λώροι τους ανταμώθηκαν, ενώθηκαν, απογειώθηκαν έγιναν σκοπός αμοιβαίος σε σχέση μαγεμένη. ¨Έπρεπε να μάθω να αγαπάω το Όλον με το νου, την λογική που απουσίαζε τόσα πολλά χρόνια εντός μου. 

 

 

¨Έπρεπε να ανοίξεις την πλώρη της σε μία βαθιά θάλασσα αγάπης. Η τρικυμία αυτής της αλλαγής, θυμάμαι με έριξε στο χώμα και έσπασα το φτερό της ύπαρξης μου μιας και στα μάτια του Θεού, γεννήθηκα αετός. Πάνω ψηλά δεν θα μπορούσα άδεια να γυρίσω.Εσένα σου έδωσε φτερά για να πετάξεις μακρυά μου. Τα απόνερα της αγάπης μου σε έπνιξαν και τώρα διασχίζεις με σχεδία, μια απέναντι στεριά από την δική μου. Ως δράση ή ως αντίδραση στις αντίρροπες συναισθηματικές ατζέντες μας. Έλα στην όχθη μου και πάλι. Η αποστολή σου πέτυχε, κομμάτια μου διαταραγμένα να ενώσεις και να μην φαίνεται η φθορά μα η δική μου απέτυχε να κολλήσω τα σπασμένα βέλη που λάβωσαν την καρδιά σου, την έκαναν να αιμορραγεί και να φυλάσσεται απ' την αγάπη την αληθινή. Της απελευθέρωσης, της χαράς, της δημιουργίας και της ελευθερίας. Όπου και να είμαι, όποια πυξίδα θα δείχνει την καρδιά σου, θα υπάρχει μέσα μου κομμάτι σου, ο αντίθετος πόλος του μαγνήτη της που την δική μου θέτει σε τροχιά.

Πόσο μου λείπεις........