2η Ιστορία : Άνδρας ή γυναίκα λαμβάνει κάτι πολύ σημαντικό
ΕΡΜΟΥΠΟΛΗ
12 Ιανουαρίου 1945
Η μέρα που ξημέρωσε δεν θα ήταν συνηθισμένη.Αυτήν την σκέψη υιοθέτησε η Μαρία με το που άνοιξε τα βλέφαρά της.Και όχι αδίκως.Στην άλλη άκρη του κρεβατιού της την περίμενε μια έκπληξη.Ένα κίτρινο δέμα υπογεγραμμένο από άγνωστο αποστολέα προς εκείνη.Ποιος να της το άφησε εκεί άραγε;Η πιο πιθανή εκδοχή ήταν να το βρήκε ο πατέρας της στην εξώπορτα και να το έφερε εκείνος μέχρι εκεί, προτού αναχωρήσει τα ξημερώματα για την χώρα.Ποιος να ήταν ο αποστολέας γιατί ο παραλήπτης σύμφωνα με την διεύθυνση και το ονοματεπώνυμο ήταν ο σωστός.Μαρία Δελόνγκη.Σύμφωνα με το πρωτόκολλο της επαρχίας,κάθε είδους αλληλογραφία έπρεπε να ήταν συστημένη.Μετά την εφιαλτική περίοδο της Κατοχής,το φαινόμενο της λογοκρισίας κυβερνούσε τόσο την δημοκρατία όσο και την ελευθερία του λόγου των κατοίκων του νησιού.Πόσο μάλλον όταν η διεύθυνση μίας παραλαβής αφορούσε άμεσα ή έμμεσα τον ίδιο τον δήμαρχο των Κυκλάδων.Όποιο πρόσωπο ηγείται της εξουσίας στην πρωτεύουσα κυριαρχεί σε ολόκληρο το σύμπλεγμα των νησιών, στις Κυκλάδες.
Δεν μπορούσε να περιμένει τον πατέρα της να επιστρέψει από τα καθήκοντά του για να της επιτρέψει να ανοίξει το δέμα και ας ήταν ανήλικη.Και αν καθυστερούσε θα βασανίζονταν από την αγωνία της.Θα επινοούσε κάποια δικαιολογία αργότερα για να του ρίξει στάχτη στα μάτια.
Σχεδόν με μανία,σκίζει το δέμα με όλη της την δύναμη και καθώς τα κίτρινα κομμάτια πεταγόντουσαν δίπλα και κάτω από το κρεβάτι,απέμειναν στα χέρια της δύο βιβλία.Ένα τόμο της ψυχολογίας και άλλον έναν διαφορετικής θεωρητικής κατεύθυνσης,της φιλοσοφίας.Στην προσπάθειά της να τα ξεφυλλίσει για να πάρει μια γενική ιδέα για το περιεχόμενο του κάθε τόμου,βρήκε ενσωματωμένη μια επιστολή.Το βλέμμα της χοροπηδούσε πάνω στις γραμμές που κάποτε γράφτηκαν με πένα. για να συνειδητοποιήσει την ταυτότητα του αποστολέα:
Προς την συμμαθήτριά μου.
Αγαπητή Μαρία,
Σου ζητάω ταπεινά συγνώμη για την χτεσινή μου αναβολή στο να συναντηθούμε.Γνωρίζω πως κάθε συνάντησή μας αποτελεί πηγή έμπνευσης και δώρο τόσο για σένα όσο και για μένα.
Μέσα από την επαφή μας, δεν μαθαίνεις μόνο εσύ αλλά και εγώ με την σειρά μου.Πως να μένεις πάντα παιδί,να έχεις την έμφυτη περιέργεια να αναζητάς την αλήθεια μέσα από την γνώση των καταστάσεων που προκύπτουν στην καθημερινότητα.Βαθιά μέσα μου αυτή η αλήθεια τρεμοσβήνει.Έμεινα με τις γνώσεις και έχασα το παρόν για να σκέφτομαι,το μέλλον για να ελπίζω.
Με λυπεί αφάνταστα όμως ότι συνδέεις την πηγή των γνώσεων μέσα από μένα και δεν ανοίγεις τα μάτια σου,όλες σου τις αισθήσεις σου, να τις αντιληφθείς.Να είσαι σίγουρη πως η μόρφωση δεν κρύβεται μέσα στις σελίδες κάποιου βιβλίου αλλά φανερά και αναμφισβήτητα έξω από από αυτές.
Η ψυχολογία ως γνώση είναι για να γνωρίζεις πως σκέφτονται και πως δρουν οι άνθρωποι τριγύρω σου και η φιλοσοφία για το πως μπορούν να αναρωτιούνται.
Δεν έχω να σου διδάξω κάτι που δεν ξέρεις αλλά να σου επισημάνω γεγονότα και αξίες που δεν αντιλαμβάνεσαι.
Έγινες μητέρα,έφερες ένα παιδί στον κόσμο.Δεν έχει σημασία η φύση της πράξης αλλά το αποτέλεσμα της.Έκανες μια οικογένεια ευτυχισμένη δίνοντάς το σε ανθρώπους που θα το προσέχουν και θα το αγαπάνε.
Χρόνια παρακαλούσα να λάβω εξ ουρανού, ένα παρόμοιο δώρο και ας έβλεπα όλη την αγάπη και την λατρεία μέσα από τα μάτια του συζύγου μου που δεν πήρε πότε μορφή αλλά είχε ουσία.Ανάμεσα στις δυο μας εσύ είσαι η ευλογημένη.Δεν μπορώ λοιπόν να διδάξω καινούργιες αξίες και θεωρίες που δεν μπορώ στα μάτια σου να πραγματοποιήσω.Κάθε φορά που με κοιτάς,θα νιώθω τόσο αποτυχημένη.
Μην παρεξηγήσεις σε παρακαλώ τα όποια λεγόμενά μου.Δεν είναι δικαιολογίες,μόνο αφορμές.
Κράτα στο πίσω μέρος του μυαλού σου,την κάθε φράση,την κάθε λέξη αυτής της επιστολής όταν θα αρχίσεις να εφησυχάζεσαι ότι δεν αποκτάς άλλη γνώση,όταν αναρωτιέσαι ποιο είναι το μέγεθός της.
Ψάξε μέσα σου όταν θα θέλεις να με ξανασυναντήσεις.
Υπάρχει η γέφυρα της ψυχής μου μέσα εκεί,όπως και εσύ υπάρχεις μέσα μου.
Και να θυμάσαι πως στον κύκλο της ζωής, κανείς δεν είναι δάσκαλος μα μόνο μαθητής.Όσο θα μένεις ταπεινή τόσο θα ανυψώνεσαι.θα αναμορφώνεσαι.
Σου εύχομαι ολόψυχα καλή τύχη και σου ζητάω σαν χάρη να προσέχεις τον εαυτό σου.
Με αγάπη
Αφροδίτη
Με δάκρυα στα μάτια,η Μαρία διαβάζοντας και την τελευταία γραμμή έβγαλε με έναν αναστεναγμό την πίκρα και την αγωνία που είχε φωλιάσει σαν πουλί μέσα στην ψυχή της και το ελευθέρωσε να φύγει μέσα από το παράθυρο της κάμαρης της.
Πήρε ένα φύλλο χαρτί,αντέγραψε την επιστολή προσθέτοντας μόνο το όνομά της καθώς και την δική της αλήθεια ως δικαιολογία της απομάκρυνσής της από το σχολείο και με το ποδήλατό της κατευθύνθηκε προς το ταχυδρομείο για να αποστείλει την επιστολή στην διεύθυνση του σχολείου.Όχι σαν εκδίκηση αλλά σαν μαθητεία για όσους πρεσβεύουν πως η κάθε σημαντική γνώση ή αλήθεια, μαθαίνεται μόνο σε μια αίθουσα και πίσω από τα θρανία.
Έκλεισε τα μάτια της και προσευχήθηκε να είναι η δασκάλα της ευτυχισμένη και πήρε τον δρόμο της επιστροφής ανακτώντας και πάλι τα φτερά της προς την γνώση και την ολοκλήρωσή της.
Με αφορμή μία άσκηση στην δημιουργική γραφή επινοήθηκε η παρακάτω ιστορία που ολοκληρώνεται σε δύο μέρη.
1η Ιστορία: Άνδρας ή γυναίκα πηγαίνει στο ταχυδρομείο για να στείλει κάτι πάρα πολύ σημαντικό.
ΚΥΚΛΑΔΕΣ 1944
ΕΡΜΟΥΠΟΛΗ
Το κρύο του Νοέμβρη έχει κάνει την εμφάνιση του από νωρίς στο νησί.Είχε καθρεφτιστεί σε κάθε περαστικό που κυκλοφορεί στα σοκάκια.Κόκκινα πρόσωπα από την παγωνιά,σώματα καλυμμένα από βαριά ρούχα,κόκκινες παλάμες που τρίβει η μία την άλλη γρήγορα και ανυπόμονα με σκοπό την εκπομπή ζέστης βάδιζαν πάνω και κάτω από και προς το λιμάνι. Ο ήλιος αν και υπαρκτός,εστίαζε στο προδιαγεγραμμένο φαινόμενο της δύσης του αψηφώντας να χαρίσει τις καυτές του ακτίνες σε όσους τις χρειάζονταν.Οι κάτοικοι της Άνω Σύρου, ήταν οι συνηθισμένοι δέκτες αυτού του φαινομένου.Το ηλιοβασίλεμα έλουζε πάντα με την λάμψη και το φως του το πιο όμορφο σπίτι σε εκείνη την περιοχή.Την οικία του κυρίου Βαμβακάρη.Η κάθε αχτίνα φώτιζε μέσα από το παράθυρο του σπιτιού του, τους ακριβούς πολυελαίους και τις γυάλινες επιφάνειες των βιτρό χαρίζοντας λίγη από αυτήν στα κοντινά σπίτια της συγκεκριμένης γειτονιάς.
Τρεις φορές την εβδομάδα αυτή η αντανάκλαση αποτελούσε το εναρκτήριο σήμα για την κυρία Αφροδίτη,για να ξεκινήσει το μικρό της ταξίδι προς την κάτω χώρα με προορισμό το δημαρχείο στο κεντρικό σημείο του νησιού.Η κυρία Αφροδίτη ήταν δασκάλα κάθε ειδικότητας.Μια ηλικιωμένη γυναίκα γύρω στα πενήντα.Η ζωή της είχε δείξει από νωρίς το σκληρό της πρόσωπο.Είχε χάσει πριν από δύο χρόνια τον σύζυγό της,που ασκούσε το επάγγελμα του δικηγόρου και πολλές φορές εκτελούσε και χρέη δικαστή στο νησί όταν κάποια υπόθεση έπρεπε να εκδικαστεί ταχύτατα.
Άτεκνη σαν ήταν σύμφωνα με την επιθυμία του Θεού,είχε αποφασίσει να χαρίσει τις γνώσεις αλλά και την αγάπη της σε άλλα παιδιά και συγκεκριμένα στην κόρη του δημάρχου την Μαρία που στην ηλικία των 15 ετών, είχε πέσει θύμα βιασμού από κάποιον ηλικιωμένο,μεθυσμένο τουρίστα που έφερε ως αποτέλεσμα μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη που ήταν αδύνατο τόσο να τερματίσει όσο και να την επιδεικνύει μπροστά στους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες της.
Για δύο ολόκληρα χρόνια η Μαρία προτίμησε την αποσιωποίηση του θλιβερού γεγονότος και την απομόνωσή της μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού της μέχρι να γεννήσει το μωρό της και να το δώσει για υιοθεσία σε μια οικογένεια στην Αθήνα μιας και κάθε παρόμοιο περιστατικό που λάμβανε χώρα στην επαρχία ήταν συνώνυμο της διαπόμπευσης και χλευασμού από τους υπόλοιπους κατοίκους και ας χωρούσε στην ζωή του καθενός παρόμοια παραδείγματα με άρωμα αμαρτίας.
Η Μαρία ήταν η μικρότερη κόρη του δημάρχου.Μόλις το αγοράκι που έφερε στον κόσμο έκλεισε τους πέντε πρώτους μήνες ζωής,μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα και με την θερμή συμπαράσταση της οικογένειάς της,το έδωσε σε μια οικογένεια να το μεγαλώσει και να του προσφέρει όσα εκείνη θα του στερούσε αφού ήταν ανέφικτο να το κρατήσει.
Όλο αυτό το διάστημα,εγκατέλειψε το σχολείο με αποτέλεσμα η πρόοδος της να μείνει στάσιμη και να χάσει δύο ολόκληρες σχολικές περιόδους.Όλοι της οι συμμαθητές θα τελείωναν το λύκειο ενώ εκείνη δεν είχε καταφέρει να την ολοκληρώσει. Αποφάσισε λοιπόν να μην εγκαταλείψει το δικαίωμα της στην γνώση και να συνεχίσει ακριβώς εκεί που σταμάτησε.Η κυρία Αφροδίτη που ήταν δασκάλα στο σχολείο της δέχτηκε να την διδάξει στην ιστορία,την αρχαία και την νεοελληνική γλώσσα,τα μαθηματικά,τα θρησκευτικά και τα εικαστικά,τρεις φορές την εβδομάδα μετά την δύση του ηλίου μέχρι τα μεσάνυχτα,μέσα στο δημαρχείο κεκλεισμένων των θυρών.
Ο πατέρας της,της παραχωρούσε το κλειδί σχεδόν κάθε μέρα για να ανοίγει το χώρο και να εγκαινιάζει την είσοδο της διδασκαλίας και της αναγέννησης της και μετά να κλειδώνει φεύγοντας και να του το δίνει μόλις επιστρέψει στο σπίτι.Η Μαρία ως αντάλλαγμα, της έπλεκε όμορφα και ζεστά πουλόβερ,γάντια και σκουφάκια σε διάφορα χρώματα για το καλό που της προσέφερε η κυρία Αφροδίτη μιας και δεν είχε αρκετά χρήματα για να την πληρώνει.
Παρόλο που η κακοτυχία της είχε βρει νωρίς,η Μαρία ήταν αρκετά περήφανη για να ζητήσει λεφτά από τον πατέρα της.Η κυρία Αφροδίτη της μεταλαμπάδευε όχι μόνο γνώσεις αλλά και αρετές.Η χαρά της αυτονομίας και της ευγνωμοσύνης για ότι καλό δέχεται, ήταν δύο από αυτές.
Κάθε Δευτέρα,Τετάρτη και Παρασκευή που είχε μάθημα η Μαρία ξύπναγε με το χαμόγελο στα χείλη και μετρούσε τις ώρες μέχρι να φτάσει στο δημαρχείο και να ξαναδεί την φωτισμένη δασκάλα της.
Απέναντι ακριβώς από το κτίριο, υπήρχαν μικρά καφενεία που ήταν συνεχώς γεμάτα.Η περίοδος της φυγής και του κρυφτού των κατοίκων του νησιού από τα χέρια των Γερμανών κατακτητών ήταν πλέον παρελθόν.Μπορούσαν πλέον να κυκλοφορούν ελεύθεροι και είχαν κάθε δικαίωμα στην ελευθερία να συγκεντρώνονται σε λέσχες και να χαρτοπαίζουν χωρίς φόβο και να διασκεδάζουν με πάθος.
Η νέα χρονιά του 1945 είχε κάνει την εμφάνισή της εδώ και 11 μέρες σε κάθε γρηγοριανό ημερολόγιο.Κάποιο από τα απόγευματα, που συναντούσε η Μαρία την κυρία Αφροδίτη με τα ποδήλατά τους στο κεντρικό καφενείο για να προμηθευτούν αναψυκτικό και καφέ,αυτήν την φορά, μόνο η Μαρία είχε φτάσει πρώτη.Η δίψα της για γνώση ήταν αστείρευτη.Παρόλο που περίμενε αρκετή ώρα η κυρία Αφροδίτη δεν φαινόταν να ξεπροβάλλει από την είσοδο που οδηγείται απ'το λιμάνι.
Ούσα αρκετά αισιόδοξη, αποφάσισε να την περιμένει μέσα στο κτίριο γιατί το κρύο της είχε παγώσει όλο της το σώμα.
Όμως τα πόδια της που ανέβαιναν ένα προς ένα τα σκαλοπάτια για να φτάσει στην είσοδο του κτιρίου δεν μαρτυρούσαν την αίσθηση της παγωνιάς αλλά του δέους.Τα διστακτικά βήματα της ήταν ανήμπορα να ορθώσουν αντίσταση στο ένστικτό της ότι κάτι κακό συνέβαινε και να προχωρήσουν προς το σημείο συνάντησης τους.Σε απόσταση αναπνοής από την πόρτα και με αρκετό δισταγμό,ξεκλείδωσε εντελώς μηχανικά και άνοιξε την πόρτα κλείνοντας την απότομα πίσω της σαν να μην περιμένει επίσκεψη από κανέναν μετά από εκείνη.
Δύο τετράγωνα πιο κάτω,ένα σκουριασμένο ποδήλατο έστριψε τον δρόμο προς το δημαρχείο.Ήταν η κυρία Αφροδίτη αναμαλλιασμένη και αρκετά λαχανιασμένη από όλη την διαδρομή.Κοίταζε όλο αγωνία πότε δεξιά πότε αριστερά για να διαβεβαιώσει ότι η Μαρία δεν ήταν κοντά.
Παρόλο που είχε φτάσει στον προορισμό της οι ρόδες του οχήματός της,συνέχισαν την πορεία τους και σταμάτησαν δύο τετράγωνα πιο κάτω,έξω από την είσοδο του ταχυδρομείου κρατώντας γερά στα χέρια της ένα πακέτο.Αφού δεν χρειαζόταν τις υπηρεσίες κανενός υπαλλήλου από την διεύθυνση του κτιρίου ,άνοιξε απλά το ταχυδρομικό κουτί και λίγο προτού ρίξει το κίτρινο και μισοσκισμένο φάκελο,τον κράτησε στα χέρια της,τον χάιδεψε με όλη την αγάπη που την χαρακτηρίζει και τον τοποθέτησε στην βάση του κλείνοντας καλά το πάνω μέρος από το κουτί.
Ανέβηκε στο ποδήλατο και οδηγούσε κατά μήκος του κεντρικού δρόμου όπου στο βάθος του ήταν κλεισμένη η Μαρία και την περίμενε.
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα,σαν να περιμένει και το τελευταίο λεπτό πρότου χτυπήσει το ρολόι η Μαρία,άνοιξε την πόρτα,κλείδωσε και έμεινε τυλιγμένη για λίγο για να προφυλαχτεί από το κρύο.
Το σπίτι της στην περιοχή βαπόρια,απείχε μόλις πέντε λεπτά από το σημείο που βρίσκονταν εκείνη την στιγμή. Δεν είχε κουράγιο να οδηγήσει.Με δάκρυα στα μάτια ανέβαινε την ανηφόρα που οδηγούσε ολοένα και πιο κοντά στο καταφύγιό της έχοντας ένα γιατί στο πίσω μέρος του μυαλού της.
Ξαφνικά,η κρύα αίσθηση του χειμώνα δεν άφηνε ίχνη πάνω της.Έβγαλε το παλτό της,το έπιασε με τις άκρες των δαχτύλων της και το κρέμασε στον γυμνό της ώμο.Δεν είχε πια φτερά να τον καλύπτουν.Ήταν ξεριζωμένα και αφημένα κάπου στο δρόμο.Ακόμα και αν τα έβρισκε άραγε θα μπορούσε κάποτε να ξαναπετάξει στον δρόμο προς την γνώση;
Δευτέρα 1/3/2010
Ενώπιον του εργατικού προσωπικού της εταιρίας:
Α(χά)ριστος:Κάλλη,δέχεσαι να γίνεις γυναίκα μου;Δεύτερες Σκέψεις:
Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν θα κατακτούσα μια τέτοια γυναίκα σαν εσένα.
Επιβλητική και αισθησιακή παρουσία,αρκετά νεότερη από μένα,γεμάτη θηλυκότητα,πονηριά,φιλοδοξία,εμπειρία στην λαγνεία και η καλύτερη μάνα για τα παιδιά μου;Πόσο επιθυμώ να βγάλω λανθασμένη την κρίση και την διαίσθηση της Κωνσταντίνας.Πόσο λάθος κάνει.θα διαπιστώσει ότι την γοήτευσα και ότι με λατρεύει.Κοίτα το πρόσωπό της.Άγαλμα έχει μείνει από την έκπληξη!
Κάλλη:Δέχομαι μωρό μου!!!Δεύτερες Σκέψεις:Επιτέλους!θα εδραιωθώ στην διοίκηση της εταιρίας.Όσο για τον μέλλοντα σύζυγό μου,ας πρόσεχε.Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.Ευτυχώς που τον έκανα να με ερωτευτεί.Πιασμένοι χέρι με χέρι, ανταλλάσσουν το καυτό φιλί του Ιούδα στα χείλη ο ένας του άλλου και ύστερα όλοι οι υπάλληλοι τους πλησιάζουν να τους ευχηθούν.Τους εύχομαι, στον καθένα προσωπικά την παρακάτω δήλωση ως γαμήλιο δώρο.Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια,ο Θεός χαμογελάει.Καθείς είναι υπεύθυνος για την επιλογή και την δική του μοίρα!
Να ζήσετε!
Βρήκε ο καθένας την ψυχή του,στο πρόσωπο του άλλου!
9/12/2010Σήμερα ήρθα στο γραφείο από νωρίς μιας που ήμουν υπεύθυνη να διεξαχθούν όσο το δυνατόν καλύτερα οι συνεντεύξεις για εύρεση εργασίας στην οικογενειακή επιχείρηση.Όλες οι ελπίδες,οι προσδοκίες για ένα καλύτερο αύριο ήταν αποτυπωμένες σε κόλλες λευκού χαρτιού άλλες επισυναπτόμενες από πολλές σελίδες μιας που οι ενδιαφερόμενοι έκρυβαν χρόνια εμπειρίας,σπουδών και καταρτίσεων και άλλες μονές σελίδες συνοδευόμενες μόνο από μία φωτογραφία και λίγα λόγια όπως απόφοιτος λυκείου και μερικά προσωπικά χαρακτηριστικά,άγαμος/η κλπ.
Το αρκετά φιλόδοξη πληρούσε και με το παραπάνω το κύριο μειονέκτημα της Κάλλης!Το βιογραφικό της ήταν αρκετα φτωχό εν συγκρίσει με των άλλων υποψηφίων που καρτερούσαν μια νέα θέση.Με 40 άτομα στη ρεσεψιόν,εκείνη περίμενε στο γραφείο μου στο βάθος και όλοι οι υπόλοιποι έξω,με έναν καφέ στο χέρι.Όλη αυτή την ώρα με έβλεπε να διακόπτω την κουβέντα μου μαζί της για να υποδεχτώ τον επόμενο με το βιογραφικό του σημείωμα ανα χείρας για να τον οδηγήσω στο γενικό διευθυντή.Φαινόταν ότι έλυνα και έδενα μέσα στην εταιρία αλλά και στο τμήμα που μου είχαν αναθέσει.Δεν έκανα κάτι λιγότερο από αυτό που έπρεπε.Ενώ περίμενε περίπου μιάμιση ώρα για να έρθει η σειρά της,έβγαινε έξω για να καπνίσει αλλά και να μιλήσει στο τηλέφωνο-και γιατί όχι για να με κακολογήσει στην αδερφή της που ήταν σε επικοινωνία μαζί της για τις λεπτομέρειες της περιβόητης συνέντευξης.Όσο λοιπόν με κακολογούσε στο τηλέφωνο,ένας γοητευτικός άντρας,γύρω στα πενήντα διέσχισε το χώρο από το εργοστάσιο όπου εξελίσσονταν η παραγωγή βήμα προς βήμα και πέρασε από μπροστά της.Κανένας εκ των δύο δεν ήξερε την ταυτότητα του άλλου.Μόλις όμως η Κάλλη επέστρεψε δίπλα μου έτυχε να διασταυρωθούν οι ματιές τους αφού ο κύριος αυτός ήθελε να μου πει κάτι εμπιστευτικό και μου έκανε νόημα να τον προσεγγίσω.Δεν πρέπει να της έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το παρουσιαστικό του μέχρι να ενημερωθεί από τον α(χά)ριστο που καθόταν δεξιά μου,ότι με τον εν λόγω κύριο δεν μας συνέδεε κάποιο φλερτ αλλά σχέση πατέρα-κόρης!Μόλις μπήκα επέστρεψα και πάλι στην θέση μου,η Κάλλη με ρώτησε "Εμένα πότε θα μου συστήσεις τον μπαμπά σου";
Γεμάτη εσωτερικό θυμό και ειρωνεία γιατί έβλεπα που στόχευε, αδιάφορα της ξεστόμισα ότι με τόσα άτομα εκεί έξω να περιμένουν την σειρά τους, δεν επρόκειτο να της τον συστήσω και αν το έκανα ενδεχομένως κάποια στιγμή θα συνέβαινε αφού θα είχε προσληφθεί και θα μοιραζόταν αυτό το προνόμιο με τους καινούργιους συναδέλφους της και όχι μόνη μαζί του. Δεν έδειχνε και πολύ προσβεβλημένη από την λεκτική μου επίθεση γιατί όταν μπήκε ο αδερφός μου στο γραφείο μου για να μου φέρει καφέ μόλις αντιλήφθηκε το βαθμό συγγένειάς μας, τον κοίταξε με άλλη ματιά.Διαφορετική από αυτήν που κοίταγε εμένα.Τώρα βέβαια,και εμένα σαν κινητή επιταγή άμεσης εξόφλησης με κοίταγε,δεν υπήρχαν κοινές αναμνήσεις μαζί της για να λυγίσουν την ευαισθησία μου και να μην σκέφτομαι παράλογα.Η ματιά της μου είχε δώσει αυτό το δικαίωμα να οδηγηθώ σε γρήγορα μεν αλλά σοφά συμπεράσματα.Μόλις μου απευθύνθηκε ο διευθυντής να την ειδοποιήσω για να μπει στο γραφείο του,πήρα το βιογραφικό της στο χέρι,άνοιξα το διπλανό γραφείο και την οδήγησα στο πρόσωπο που θα καθοδηγούσε την ελπίδα μου.Να μην προσληφθεί αυτό έλεγα συνεχώς μέσα μου καθ'όλη την διάρκεια της συνέντευξής της,λες και μετρούσα τους 43 κόμπους από το κομποσχοίνι μου λέγοντας μια προσευχή.Αφού εν μέρει ήμασταν μόνοι μας,ο α(χά)ριστος,πήρε τον λόγο και με ρώτησε αν η Κάλλη ήταν φίλη μου.Με την σειρά μου, του απάντησα αρνητικά και αφού έλαβε την επιβεβαίωση που ήθελε ως πράσινο φως,άρχισε να μιλάει ακατάπαυστα επιβεβαιώνοντας τον μέχρι πρότινος συλλογισμό μου."Καλά την είδες πως κοίταγε τον πατέρα σου;Σαν ξερολούκουμο.Αμέσως να ρίξει τα δίκτυα της και στον αδερφό σου.Τι είναι αυτή βρε;Να την προσέχεις".Εσύ να την προσέχεις του απάντησα γιατί αν προσληφθεί, στην ιεραρχία του φλερτ είσαι ο τρίτος στην σειρά.Πρώτα θα τα ρίξει στον πατέρα μου,μετά στον αδερφό μου και μετά θα έρθει η σειρά σου.Θυμίσου την ώρα που στο λέω.Είναι το μεγαλύτερο αρπακτικό φίδι που γέννησε η πλάση".Ο α(χά)ριστος δεν είχε κάποια ηγετική θέση στην εταιρία.Το γεγονός όμως ότι τον βάφτισε η μητέρα μου και ο πατέρας μου τον απασχολούσε εδώ και 15 χρόνια,από το ξεκίνημα της επιχείρησης στον χώρο της διαφήμισης,ήταν ικανός για να αναλάβει όποιαδήποτε θέση, να εκπαιδεύει ως πιο έμπειρος νέα άτομα του προσωπικού με λευκό μητρώο κατάρτισης στο αντικείμενο,και γνώριζε κυρίως τα πάντα.Αν τύχαινε στο παρελθόν να υποψιαστώ κάποιο συνάδελφο ότι δεν πληρεί τις προυποθέσεις του μισθού που λαμβάνει του το έλεγα και αναλάμβανε εκείνος να τον ξεσκεπάσει για να μην φανώ εγώ από πίσω.Είχα κάθε δικαιώμα βέβαια να το κάνω γιατί κάποτε αυτή η επιχείρηση θα περάσει στα δικά μου χέρια και γι'αυτό προσλήφθηκα αφού κατείχα μεταπτυχιακό πάνω στην συγκεκριμένη κατάρτιση για να μην ακούω από κανένα να ξεστομίζει πως είμαι απλά η κόρη του πατέρα μου.Δυστυχώς οι προσευχές μου δεν εισακούστηκαν,γιατι η Κάλλη προσλήφθηκε στο δυναμικό της επιχείρησης.Μέσα στον πρώτο μήνα,είχε πάρει αρκετό αέρα,νόμιζε ότι έλυνε και έδενε,μου έκανε παρατήρηση διότι πήγαινα στη δουλειά σε διαφορετική ώρα με τους υπόλοιπους υπαλλήλους φρόντισα όμως να την προσβάλλω μπροστά στο προσωπικό με τον τρόπο μου-έχοντας πάντα παιδεία και δεξιότητα κάτι που δεν αναγράφεται σε κανένα βιογραφικό και δεν κατακτάται από κανέναν εργοδοτη.
Όταν έμπαινε στο γραφείο,δεν χαιρετούσε κανέναν.Μονάχα εμένα.Είχε τους λόγους της.Έπαιρνε την μυτούλα της και πήγαινε στο γραφείο της με τα φτερά της -αν υποθέσουμε ότι είναι άγγελος του σκότους-ανεβασμένα προς την κορυφή.Μέσα σε ένα μήνα,αποδείχτηκε γυναίκα αράχνη,αφού δεν άργησε να απλώσει τον ιστό της και απόλυτα να με δικαιώσει....
Η παρακάτω ιστορία είναι βασισμένη εξ'ολοκλήρου σε αληθινά γεγονότα.Η αφήγησή της μοιράζεται και ολοκληρώνεται μέσα από τρεις οπτικές γωνίες.
Την ήθελε αυτήν την δουλειά η Κάλλη.Φαινόταν σε όλο της το είναι,το βλέμμα της, την στάση της,τους ανθρώπους που συναναστρέφονταν για να την κατακτήσει.Δεν ανέχονταν να δουλεύει άλλο στο μαγαζί για ρούχα και τα σαββατοκύριακα σε καφετέρια για να κερδίσει τα προς το ζειν!
Έβλεπε την φίλη της αδερφής της, την Κωνσταντίνα να πηγαίνει διακοπές με το οικογενειακό σκάφος σε κυκλαδίτικα νήσια και να ξεσηκώνει την αδερφή της την Ρηνόπη να την ακολουθήσει,να φοράει πανάκριβα συνολάκια και όμως όλα να τα μοιράζεται με τους φίλους της,χάρη στις γνώσεις και τις επιλογές της,δεν της έλειπε τίποτα,ποτέ!
Η Κάλλη όμως ντρεπόταν να της ζητήσει μια ευκαιρία για ένα καλύτερο αύριο,να το παραδεχτεί ευθέως.Ευτυχώς για εκείνη η Κωνσταντίνα ήταν αυτοκόλλητη με την εξ'αίματος αδερφή της,περνούσαν όλη την ημέρα μαζί,στο οικογενειακό τους μαγαζί,ένα αναψυκτήριο στην καρδιά της Αθήνας,πότε πότε η μία στο σπίτι της άλλης και ας μην υπάρχει σύγκριση ως προς την αισθητική της μίας οικογένειας από της άλλης.
Από τη μία,σπίτι μικρό και ευρύχωρο με αγάπη όμως στην εστία του.Από την άλλη,οικία ευρύχωρη με όλες τις ανέσεις,πισίνα,χαμάμ,ατελειώτες συζητήσεις μεταξύ τους,εξομολογήσεις,προσφορά,η κοινοκτυμοσύνη σε όλο της το μεγαλείο.Η Κωνσταντίνα ήταν πολύ δοτική σαν άνθρωπος.Ζεστή,καλλιεργημένη,φιλόξενη,αληθινή.Ότι λάμβανε,το μοίραζε.Η πνευματική της γνώση ήταν διάπλατη.Συνεχώς τους διατυμπάνιζε πως ότι είχε σαν δώρο το πρόσφερε και σε άλλους.Σύμφωνα με το νόμο της δεκάτης,ότι καλό σου εξασφαλίζει το σύμπαν πρέπει να μοιράζεις το 10% σε όποιον το είχε ανάγκη.Γι'αυτό και ο Θεός,θυμόταν πάντα την διεύθυνσή της,και της έφερνε τα θαύματα.Είχε σωστή καθοδήγηση,ανθρώπους να την αγαπούν,να την συμμερίζονται,αφθονία σε όλα τα επίπεδα,έναν έρωτα με έναν άνθρωπο ευαίσθητο,δοτικό,γλυκό και χαρισματικό που την λάτρευε και στην ουσία χάρη σε εκείνον ο οποίος έμενε πάνω από την καφετέρια της Ρηνόπης,συναντήθηκαν οι δύο φίλες.
Την έβλεπαν όλοι την αγάπη και την χαρά της για την ζωή και τον κόσμο γύρω της,μέσα της,κοντά της!Το έβλεπαν και οι δύο τους και η Ρηνόπη και η Κάλλη και ήθελαν κάτι να κάνουν για να το αλλάξουν.Η ζυγαριά στην εύνοια της τύχης της φίλης τους έπρεπε με κάθε μέσο, να γύρει λίγο προς και αυτές. Μέσω λοιπόν της αδερφής ζήτησε από την Κωνσταντίνα μια θέση στην οικογενειακή της επιχείρηση.Δεν ήταν η πρώτη φορά που της ζητούσε κάποια χάρη.Άτυχη στον έρωτα σαν ήταν, έπεσε θύμα ξυλοδαρμού από τον αρραβωνιαστικό της και μέσω πάλι της Ρηνόπης ζήτησε τη μεσολάβησή της για εύρεση νομικού προσώπου για να ασκηθεί μήνυση σε αυτόν και να διαλευκανθεί η υπόθεση.
Με το βιογραφικό σημειώμα στα χέρια,εκείνη ως ρομπότ των επιλογών τους,έπιασε τον διευθυντή της στην δουλειά γιατί ήτανε ορθό να τιμάται η όποια ιεραρχία και του ζήτησε να προσληφθεί η φίλη της η Κάλλη.Μια τέτοια χάρη δεν ήταν αμέσως εφικτή.Ο πατέρας της,το αφεντικό της, δεν επέτρεπε την πρόσληψη κανενός ως μέλος στο ανθρώπινο δυναμικό της εταιρίας.
Είχε κάποια ανασφάλεια για τον νόμο της απαγόρευσης των καπνικών προϊόντων της κυβέρνησης και δίσταζε να απασχολήσει νέα άτομα στο δυναμικό της επιχείρησης.Έτσι το θέμα πάγωσε.Η Ρηνόπη δεν είχε ρωτήσει απολύτως τίποτα για το μέλλον της αδερφής της.Δεν την αφορούσε άλλωστε.Ήταν το τρίτο πρόσωπο αυτής της υπόθεσης.Η Κάλλη όμως,μιας και πλησίαζαν οι γιορτές των Χριστουγέννων και χρειαζόταν κάποιο εισόδημα για να αγοράσει δώρα για τα μέλη της οικογένειάς της και επειδή έβλεπε το όνειρό της,την θέση της υπαλλήλου να ξεθωριάζει ως υλοποίηση,κινητοποίησε την αδερφή της να ενδιαφερθεί για την ίδια της την πορεία αντί να πράξει εκείνη τα δέοντα! Έτσι τηλεφώνησε στην Κωνσταντίνα για να μάθει αν υπήρχε κανένα νέο με την υπόθεση.Τέσσερις αναπάντητες βρήκε στο κινητό της μόλις τελείωσε την συζήτηση με τον πατέρα της.
Όλο το προηγούμενο διάστημα βρίσκονταν σε διακοπές και δεν τον πήρε τηλέφωνο να του μιλήσει λόγω οικογενειακής σύρραξης με την μητέρα της.Κάλεσε την Ρηνόπη να μάθει λοιπόν τον λόγο της επίμονης προσπάθειάς της να την βρει.Αφού ενημερώθηκε ότι η αδερφή της δεν είχε θέση προν στιγμή στην επιχείρηση όπως και όλοι όσοι καταχωρούσαν κάποιο βιογραφικό,χωρίς να σκεφτεί, άφησε όλο το μίσος,την κακία και τα απωθημένα να βγουν στην επιφάνεια κατά την διάρκεια της συνομιλίας τους.Η Κωνσταντίνα ορθώς δεν μίλαγε κατά την λεκτική αυτή επίθεση απλά αφουγκραζόταν όλες τις ανασφάλειες που μοιράζονταν εξ'αίματος τα δύο αυτά κορίτσια.Της είπε λοιπόν ότι δεν φέρθηκε σωστά στην αδερφή της αλλά ανέντιμα,αφού αν εκείνη χρειάζονταν μια θέση εργασίας εκείνη θα σκίζονταν να βρει ακόμη και αν έπρεπε να μιλήσει με κάποιον που την είχε πληγώσει προκειμένου να εξασφαλιστεί εκείνη.
Εκ του ασφαλούς βέβαια μιας και η Κωνσταντίνα απασχολούνταν και ζούσε από πόρους 4 διαφορετικών καταρτίσεων.Είναι Υπάλληλος και εργοδότρια σε διαφημιστική εταιρία,θεραπεύτρια και δασκάλα της ολιστικής ενέργειας ρέικι,εξωτερική συνεργάτης σε εταιρεία φυσικών προϊόντων ομορφιάς,ηθοποιός και εκκολαπτόμενη συγγραφέας.
Ότι έπρεπε από την πρώτη στιγμή να καλέσει τον πατέρα της και ας είναι η σχέση τους διαταραγμένη,και ότι όταν ήθελε να δανειστεί το σκάφος για να πάνε στην Σύρο όλοι παρέα να βρουν το σύντροφό της Κωνσταντίνας-τον γείτονά της εν ώρα εργασίας-που δούλευε ως DJ σε νυχτερινό μαγαζί, τον είχε βομβαρδίσει στις κλήσεις τον πατέρα της ενώ για την αδερφή της αδιαφορούσε.Αυτό το τηλεφώνημα και το παράπονο,σφράγισε την σχέση της Κωνσταντίνας και της Ρηνόπης και δεν ξαναμίλησαν μέχρι να προσληφθεί η Κάλλη στην οικογενειακή της επιχείρηση.Κατά την ψυχολογία,η όποια λεκτική επίθεση που δέχεσαι,που σε επηρεάζει και σε καταρρακώνει είναι αποτέλεσμα ανίχνευσης προσωπικών βιωμάτων στη ψυχή σου ενώ ότι σε κρατάει αδιάφορο απλά δεν υπάρχει ως βίωμα και συμπεριφορά μέσα σου. Αποφάσισε λοιπόν η Κωνσταντίνα να βγάλει λανθασμένη την συμπεριφορά της Ρηνόπης στο πρόσωπό της και να εναποθέσει το βιογραφικό της σημειώμα πρώτο πρώτο σε περιόδο ακροάσεων,έβαλε μια φίλη της λοιπόν να επικοινωνήσει με την Κάλλη ώστε να έρθει για συνέντευξη.Όταν την πήρε τηλέφωνο εκείνη να την ευχαριστήσει, η Κωνσταντίνα προσποιούνταν την αδιάφορη και ότι απλά είχε φτάσει η ώρα και ότι από μεριάς της δεν αναμείχτηκε σε αυτό το αποτέλεσμα.Την ειδοποίησε κρυφά-όταν της εκμυστηρεύτηκε ο διευθυντής της ότι είναι κατάλληλη για την θέση-για να το μάθει από εκείνη πρώτα και ύστερα δια στόματος του.
Την επόμενη μέρα κιόλας όπως είχε προβλέψει η Ρηνόπη θα έπρεπε λογικά να την συγχαρεί για την καλή της πράξη και όντως έτσι έπραξε.
Την είχε χρησιμοποιήσει κανονικά την Κωνσταντίνα αλλά και εκείνη αποφάσισε ότι έπρεπε να το απολαύσει αυτό το παιχνίδι χρησιμοποιώντας αθέμιτα μέσα για να προάγει τον όρο της σωστής φίλης στα μάτια της Ρηνόπης.
Η φιλοδοξία που εδρεύει στα κατώτερα στρώματα της υπερηφάνειας,παίζει περίεργα παιχνίδια......
