16 Νοε 2007

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΟΔΗΓΟΣ


Ο Γουίλιαμ και η Βιρτζίνια Τζάκσον από την Αγγλία, έζησαν για πολλά χρόνια στην Φλώριντα. Η Βιρτζίνια ζητά συχνά την βοήθεια του άγγελού της. Κάποτε το ζευγάρι πήγαινε οδικώς από το Λας Βέγκας στο Ελ Πάσο μέσω της κοιλάδας του θανάτου και κάποια στιγμή διαπίστωσαν ότι ο ιμάντας του ανεμιστήρα της μηχανής δεν λειτουργούσε. Πως θα κατάφερναν άραγε να διασχίσουν μια επικίνδυνη έρημο δίχως ένα τόσο ζωτικής σημασίας εξάρτημα της μηχανής? Η Βιρτζίνια πιστεύει ότι προστατεύθηκαν από πνευματικά όντα.
Στην διάρκεια όμως ενός άλλου ταξιδιού, πριν από έξι χρόνια περίπου αυτή η αγγελική προστασία έγινε ιδιαίτερα ζωντανή. Οι Τζάκσον είχαν επισκεφτεί την κόρη τους στο Χάντσον και επέστρεφαν με το αυτοκίνητό τους στο σπίτι, μια Κυριακή βράδυ.
«Προσπαθούσαμε να μην ταξιδεύουμε τέτοια ώρα , γιατί στην περιοχή μας τα πάντα είναι κλειστά και έρημα, αν πάθεις κάποια ζημιά στο δρόμο, δεν υπάρχει τίποτα για να ζητήσεις βοήθεια».
Είχαν διανύσει μια μικρή απόσταση, όταν τα φώτα του αυτοκινήτου έσβησαν. Τι να κάνουν? Ο Γουίλιαμ πήγε στην άκρη, σήκωσε το καπό και κοίταξε με ελπίδα πέρα μακριά το δρόμο. Η Βιρτζίνια άρχισε να προσεύχεται.
Σχεδόν αμέσως πλησίασε ένα περιπολικό. «Ξέρετε κανένα συνεργείο που να μένει εδώ τα Σαββατόβραδα» ρώτησε ο Γουίλιαμ
Ο αστυνομικός σκέφτηκε για λίγο. «Ίσως υπάρχει ένα. Ανάψτε τα φώτα αλάρμ και ακολουθήστε με».
Το έκαναν αλλά το συνεργείο ήταν κλειστό. Επειδή ζούσαν στην επόμενη πολιτεία, ο αστυνομικός δεν μπορούσε να αφήσει την περιπολία του και να τους συνοδεύσει περισσότερο. Τους οδήγησε όμως στην εθνική οδο 41. «Πάρκαρε εδώ στο δρόμο, κάποιος θα βρεθεί για να σε οδηγήσει με ασφάλεια πιο κοντά στην πόλη σας».
Την ώρα που τα έλεγαν αυτά, πλησίασε ένα αυτοκίνητο και ο Γουίλιαμ με τον αστυνομικό πήγαν να μιλήσουν στον οδηγό. «Δεν είμαστε τυχεροί»? Είπε ο Γουίλιαμ στην Βιρτζίνια, όταν επέστρεφε στο αυτοκίνητό του και αφού ο αστυνομικός είχε ήδη φύγει. Η Βιρτζίνια εξακολουθούσε να προσεύχεται.
Το ζευγάρι πανηγύρισε όταν έφτασαν στην περιοχή τους και ο καλός Σαμαρείτης μπροστά τούς χαιρέτησε με ένα νεύμα και πήρε τον δρόμο του. Απείχαν λίγα μόνο μίλια από το σπίτι τους, αλλά η οδήγηση δίχως φώτα στο σκοτάδι θα ήταν εξαιρετικά επικίνδυνη.
«Γιατί να μην περιμένουμε εδώ για λίγο μέχρι να περάσει κάποιος γνωστός» πρότεινε η Βιρτζίνια.
Πέρασαν λίγα λεπτά, ύστερα πέρασε ένα αυτοκίνητο. Αντί να παρκάρει ή να σκύψει απ’το παράθυρο να τους ρωτήσει, ο οδηγός, μια δυσδιάκριτη φιγούρα στο σκοτεινό εσωτερικό του αυτοκινήτου, έκοψε ταχύτητα και σταμάτησε μπροστά τους. «Νομίζω πως είναι κάποιος γνωστός μας»είπε στον Γουίλιαμ. «Φαίνεται ότι περιμένει να τον ακολουθήσουμε», είπε αυτός και έφερε το αυτοκίνητο πίσω από τον άγνωστο, ο οποίος άρχισε να κινείται με ελάχιστη ταχύτητα.
To τελευταίο τμήμα του ταξιδιού τους΄είχε σχεδόν τελειώσει. Τι ανακούφιση!!! Θα μπορούσαν να είχαν διακινδυνεύσει και όμως είχαν προστασία σε κάθε εκατοστό της διαδρομής τους.
Η Βιρτζίνια εξακολουθούσε να παρατηρεί το αυτοκίνητο μπροστά τους. Αν και δεν ήταν δυνατό να διακρίνει τον οδηγό, μπορούσε όμως να διαβάσει λίγο-λίγο και τα στοιχεία της πινακίδας.

"Α!Ξέρω ποιος είναι", είπε τελικά στον Γουίλιαμ. "Αναγνωρίζω τον αριθμό του". "Αυτό το αυτοκίνητο παρκάρει στο δρόμο που απέχει ένα τετράγωνο από το σπίτι μας. Περνάω από εκεί συνεχώς, γι'αυτό μου φαίνεται γνωστό".
Ο οδηγός με αρκετή σιγουριά, όταν πλησίασε εκείνο το σπίτι, έκοψε ταχύτητα, έστριψε και μπήκε στο δρόμο. Ο Γουίλιαμ και η Βιρτζίνια του έκαναν ευχαριστήρια νεύματα και ύστερα πήγαν στο σπίτι τους χαρούμενοι και ανακουφισμένοι ύστερα από την δοκιμασία που πέρασαν.
Την επόμενη ημέρα θέλησαν να τον ευχαριστήσουν προσωπικά και πήραν το δρόμο που οδηγούσε στο σημείο όπου συνήθως βρισκόταν το αυτοκίνητο. Βρισκόταν εκεί ακριβώς. Το ίδιο κόκκινο αυτοκίνητο με τον ίδιο αριθμό κυκλοφορίας.
Χτύπησαν την πόρτα του σπιτιού και τους άνοιξε μια γυναίκα. ¨Οταν το ζευγάρι άρχισε να την ευχαριστεί εκείνη συνοφρυώθηκε."Δεν βγήκα καθόλου χτες το βράδι", διαμαρτυρήθηκε."Δεν οδηγάω ποτέ την νύχτα".
-"Τότε θα ήταν ο σύζυγός σας" συμπέρανε η Βιρτζίνια.
- "Αυτό είναι αδύνατον" απάντησε η γυναίκα. "Ο άντρας μου δεν θα μπορούσε να σας έχει οδηγήσει στο σπίτι σας".
-'Μα το έκανε,είδα τις πινακίδες του, και αυτό το κόκκινο αυτοκίνητο έστριψε σίγουρα και μπήκε στο δρόμο".
Η γυναίκα κούνησε το κεφάλι της.
"Δεν καταλαβαίνετε" είπε στην Βιρτζίνια."Μόνον εγώ οδηγώ το αυτοκίνητο και δεν το έχω μετακινήσει εδώ και αρκετές μέρες. Δεν θα μπορούσε να οδηγεί ο σύζυγός μου.
Είναι τυφλός ξέρετε".
Οι Τζάκσονς ανακάλυψαν αργότερα ότι ο σύζυγός της ήταν όντως τυφλός,και για κάμποσο καιρό αργότερα όταν η βιρτζίνια συναντούσε εκείνη είχε ένα ύφος σαν να ήθελε να πει:"Τι είδους παραισθήσεις είχατε σήμερα"?
Από τότε το ζευγάρι έμεινε με την μεγάλη απορία της διάσωσής τους.Όπως όμως και αν συνέβη, ένα πράγμα είναι σίγουρο. "Προσευχόμουν για βοήθεια σε όλη την διάρκεια του ταξιδιού" λέει επιγραμματικά η Βιρτζίνια. "Γιατί λοιπόν να νιώθω έκπληκτη που μας δόθηκε βοήθεια?


Οι άνθρωποι του δικού μας πολιτισμού νιώθουν άβολα όταν ακούν για αγγέλους στο σημερινό κόσμο.Όταν μπορούμε να ερμηνεύσουμε κάτι το χαρακτηρίζουμε ως "φυσικό συμβάν". ¨Οταν όμως δεν μπορούμε, διστάζουμε να το χαρακτηρίσουμε ως "υπερφυσικό".
Και όμως πόσοι από εμάς, σε στιγμές που η ζωή μας φαίνεται να είναι τρομακτική ή γεμάτη πόνο ή αδιέξοδα, δεν έχουμε ακούσει έναν ψίθυρο ή δεν έχουμε νιώσει ένα αόρατο χέρι στον ώμο μας ή δεν έχουμε βοηθηθεί από έναν άγνωστο που έμοιαζε με εμάς.... και που ωστόσο δεν είναι σαν εμάς?
Σε καιρούς που νιώσαμε εγκαταλελειμένοι και μόνοι, πόσοι από εμάς δεν νιώσαμε να μας "αγγίζει" μια μυστηριώδης και ανεξήγητη συνάντηση, που μας έδωσε κουράγιο και την δύναμη που χρειαζόμασταν για να συνεχίσουμε?
Γιατί είναι άραγε απαραίτητο να ερμηνεύουμε τέτοια συμβάντα? Γιατί άραγε ένας θεός γεμάτος αγάπη να μην νοιαστεί για τα παιδιά Του και να μην αποστείλει αγγέλους και ανθρώπους να κάνουν το έργο του?

Γιατί τι κάνουν οι αγγέλοι? Μας φέρνουν καλά νέα.Ανοίγουν τα μάτια μας σε στιγμές δέους, σε υπέροχες δυνατότητες, σε υποδειγματικούς ανθρώπους, στην ιδέα ότι ο Θεός βρίσκεται εδώ, ανάμεσά μας.Ανυψώνουν την καρδιά μας και μας χαρίζουν φτερά.

Μπορούμε να κάνουμε αυτά ο ένας για τον άλλον.
Μπορούμε όμως όλοι μας να είμαστε άγγελοι, ο ένας για τον άλλον.
Μπορούμε να διαλέξουμε να ακούμε τη μικρή εσωτερική παρότρυνση, τον μικρό ψίθυρο που λέει:
"Πήγαινε. Ζήτησε.Βοήθησε. Γίνε η απάντηση στην έκκληση κάποιου ανθρώπου. Έχεις κάποιο ρόλο να παίξεις. Έχε πίστη".

Μπορούμε να αποφασίσουμε να πιστέψουμε ότι Εκείνος είναι πράγματι εδώ, παρακολουθεί, νοίαζεται, εκτιμά την αγάπη μας και την αποδέχεται.

Ο κόσμος μας θα γίνει καλύτερος. Και όπου και αν βρίσκονται οι Άγγελοι...

Θα χορεύουν.




Joan Wester Anderson
Εκεί που περπατούν οι ¨Αγγελοι.
(Αληθινές Ιστορίες Ουράνιων επισκεπτών)

8 σχόλια:

Negma είπε...

Είμαι ένας από αυτούς που δυσκολεύονται να πιστέψουν. Θα ήθελα πολύ να είναι έτσι, αλλά είναι πολύ τετράγωνο το μυαλό μου για να χωρέσει τόσο ευαίσθητες καμπύλες.

Κάθε φορά που σε διάβαζω όμως, έστω και μόνο για όσο διαρκεί η ανάγνωση, νιώθω κάτι μέσα μου να γαληνεύει και να ελπίζει... Η δική σου πίστη, σκορπίζει μια γλυκιά, ζεστή ενέργεια στους γύρω σου.

Συνέχισε...

Aurangel είπε...

Καλή μου Negna,
Σου παραθέτω μια φράση απ'το κείμενο.
"Οι άνθρωποι του δικού μας πολιτισμού νιώθουν άβολα όταν ακούν για αγγέλους στο σημερινό κόσμο".
Να σου πω κάτι?
Δεν θα γίνω γραφική με το να πώ, ότι συμβαίνουν...
Στις 8 Νοεμβρίου που σας ανέφερα εσένα και στο D&C ότι σαν μέρα που γιορτάζουν οι Άγγελοι μπορείτε να γράψετε μέχρι 5 ευχές σ'ένα χαρτί που θέλετε να πραγματοποιηθούν...εσείς το κάνατε.
Ήταν μια έμμεση παγίδα από μέρους μου, για να σας δείξω ότι όντως πιστεύετε μέσα σας, απλά σαν άνθρώποι έχουμε εκπαιδευτεί στο να μην ακούμε παρόλο που μπορείτε να πιστεύουμε.
Η προσευχή και η προσδοκία στο να υλοποιηθεί κάτι, είναι υποκειμενική και κανένας δεν μπορεί να παρέμβει.
Το θέμα όμως είναι κατά πόσο μάχεσαι εσωτερικά με τον εαυτό σου, και ποιός κερδίζει σε θέματα πίστης.
Αν πιστεύεις στο θεό, πρέπει να αποδεκτείς την παρουσία των Αγγέλων στην ζωή.
Δεν μπορείς να λες για παράδειγμα οτί αγαπάς το ουράνιο τόξο αλλά μισείς τη βροχή.
Το ένα φέρνει το άλλο...
Η προσευχή φέρνει την υλοποίηση όσων επιθυμούμε.
Φιλιά

dazed n' confused είπε...

Παντως ειναι αληθεια, οτι η προσευχη εχει μεγαλη δυναμη...
Παρε παραδειγμα εμενα...
Τοσον καιρο προσευχομουν να σταματησει να ακουγεται η Αλκηστη, μολις μπαινεις σε αυτο το blog και τελικα η επιθυμια μου πραγματοποιηθηκε !!!
χι χι χι ...
Μμμααακιααα !!!
Πολλα πολλα πολλα !!!

Aurangel είπε...

Dear D&C,
Δεν φανταζόμουν ότι έκανες τέτοια προσευχή για να βγεί το συγκεκριμένο τραγούδι από το post μου?
Δεν μου το ζήταγες καλύτερα για να μην συγκεντρώνεσαι τόσο έντονα στην προσευχή?
Έβαλες τα δυνατά σου απ'ότι βλέπω,γιατί το τραγούδι που έβαλα τώρα μπήκε 2 φορές πριν το Απέραντο κενό που μισείς.
Αν το βαρεθείς λοιπόν και το κομμάτι angels από το soundtrack του city of angels, απλά πες το μου.Που ξέρεις?το επόμενο μπορει να μην σου αρέσει και να μπεί 3 φορές χιχιχι.
Σκέψου τι εύχεσαι...
Φιλιά πολλά πολλά

F είπε...

καλημέρα Aurangel... δεν τα έχω αυτά τα ... αγγελικά αλλά μ' αρέσει να διαβάζω αυτά που σκέφτεσαι. φιλιά.

Aurangel είπε...

Καλή σου μέρα F μου.
Δεν πειράζει που δεν το'χεις.Αρκεί που πέρασες από εδώ και άφησες το σχόλιό σου.
Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Μην χάνεσαι,
Να τριγυρνάς σε κάθε blog.
It's just a click away...
Καλό Σαβ/κο δάσκαλε
φιλιά πολλά

γιάννης φιλιππίδης είπε...

δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι μπορεί να συμβαίνει μετά, διακρίνω όμως την ανθρώπινη ανάγκη να πιστέψει, πως κάτι υπάρχει μετά, ανάγκη που γιγαντώνεται όταν φεύγει ένας αγαπημένος άνθρωπος, το πέρασα πρόσφατα, ήταν το μόνο που με παρηγόρησε αποτελεσματικά, την καλησπέρα μου..

Aurangel είπε...

Γιάννακη,
καλως ήρθες στο σπίτι μου!!!
Κατ'αρχήν τα συλληπητηριά μου για την απώλειά σου.
Το σχόλιό σου ανήκει στο νέο κείμενο που ανέβασα χθες, δεν πειράζει.Πραγματικά δεν ξέρω τι συνέβη μετά, όμως έχοντας πάντα καλή διάθεση πιστεύω ότι θα ξαναβρεθείτε με τον άνθρωπο που σε άφησε προσωρινά.
Αν είχατε καλή σχέση μπορεί και να αποτελεί έναν από τους ουράνιους οδηγούς που σε καθοδηγούν προς το φως και οδηγούν το όραμα σου, σε νέα μονοπάτια.
Σε συμβουλεύω να δείς την αγαπημένη μου ταινία."Θα σε βρώ στον παράδεισο"με τον Ρόμπιν Γουίλλιαμς και την Πηγή της ζωής(The fountain)με τον Χιού Τζάκμαν.Θα σου κάνει καλό,θα σε ηρεμήσει.
Μην χάνεις το κουράγιο σου.
Να έρχεσαι εδώ.
Κάνει καλό αυτή η βόλτα στα αγγελικά μονοπάτια.
Φιλιά πολλά