ΤΕΡΙΧ (ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ ΚΑΡΔΙΑ,ΣΕ ΠΟΛΥ ΒΑΘΙΑ ΝΕΡΑ)!!!

Πως να έχει παράπονο η καρδιά μου.
Έζησε πολλές έντονες στιγμές τον χρόνο που πέρασε. Απογοητεύτηκε,εμπιστεύτηκε λάθος ανθρώπους που δεν ξέρουν να ακούν τους χτύπους της, δάκρυσε,νοστάλγησε,αναθεώρησε,ξαναερωτεύτηκε την ίδια αιώνια και μία καρδιά που υπάρχει στα βάθη της ψυχής της,μαγεύτηκε,συγκινήθηκε,ένιωσε τον έρωτα στο βάθος,μίλησε με λόγια σε μια άλλη ίδια με εκείνη, και είπε για πρώτη φορά,"σ'αγαπάω πιο πολύ και απ'την ζωή της",γνώρισε την ανάσταση σε μια μοναδική αγκαλιά,ξύπνησε δίπλα σε ένα άλλο μαξιλάρι,ξενύχτησε, τραγούδησε ήχους που δεν είχε ξανακούσει, την άγγιξαν λέξεις ρητές και άρρητες,γεύτηκε νερό μεθυστικό,κρασί αγνό,μύρισε όλες σου τις αισθήσεις,εξερεύνησε,κολύμπησε στων ματιών του τα ουράνια τόξα,χόρεψε τανγκό στα σύννεφα μαζί του,έπεσε σε χαράδρες μα βάσταγε το χέρι του, έμαθε να εμπιστεύεται,ανοίχτηκε να νιώσει,ταξίδεψε σε μέρη μαγικά,μυήθηκε στην αγάπη και μύησε μια άλλη στου χτύπου της,την μαγεία,έμαθε να λέει ευχαριστώ και να το νιώθει,έμαθε να απομακρύνεται μα πιο κοντά σου να έρχεται,να περιμένει, να υπομένει,να καρτερά,να ελπίζει σε ένα αύριο του χτες,τον πόνο να ξεχνάει, το θαύμα της συντροφικότητας του να προσδοκάει,να λέει ναι στα όχι του και όχι σε όλα του τα ναι,έμαθε να νικάει,να χάνει,στην αδικία να σωπαίνει,στην χαρά να ευγνωμονεί,να γαληνεύει και στο σκοτάδι το φως του ήλιου της να βλέπει!