2 Ιουν 2010

ΕΞΩΣΤΡΕΦΗΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ


























Πως να μην νιώθω τυχερή,έζησα χτες, ένα από τα πιο όμορφα, ηλιόλουστα από κέφι μεσημέρια.Σε μία γωνία να αδημονώ για κάποιο ραντεβού.
Διψούσα για έρωτα με μπόλικη δόση καφεΐνης,
είχα στην συντροφιά μου λέξεις,φράσεις.αρώματα και γεύσεις μέσα από ελάχιστες σελίδες βιβλίου καινούργιου στην αφή,στην γνώση, μα τόσο αγαπημένου γεμάτο με αλήθειες που σύντομα-μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα δεν ήξερα πως τάχα θα τις γνώριζα.

Πήρα το κινητό μου,χρειαζόμουν παρέα,πληκτρολογούσα ελπίδες προσδοκίες τόσες στο κείμενο που έστειλα όσες και μέσα στο μυαλό μου.Άραγε πόση εκτίμηση τρέφω για τον εαυτό μου;
Μόνη ποτέ να μην μπορώ να απολαύσω μία και μοναδική στιγμή;Γιατί να πρέπει να μοιράζομαι τα πάντα έχοντας δίπλα μου το τίποτα;Εκεί θα έστελνα το μήνυμα,σε έναν ευσεβή μου πόθο.Κάθε τηλέφωνο κρύβει σιωπή όταν δεν θες να την ακούσεις.Σου απαντάει μέσω αντίλαλου αυτό που θες να λάβεις,και ας μην πήρε ποτέ το μήνυμα κανείς.Για κάποιον λόγο το σύμπαν κάθε μικρή μου πρόθεση την εκτιμάει και με την διακοή στέλνει τις απαντήσεις.Την αλήθεια!
Μία άνοιξη μέσα στο καλοκαίρι,ένα φθινόπωρο μέσα στην ηλιαχτίδα της καρδιάς μου. 

Το μαγαζί που ήμουν είναι μοναδικό,μία γωνίτσα σκιερή μέσα στο καλοκαίρι.Τρία τραπέζια όλα κι όλα!Ένας μεσαίος καναπές να ενώνει μοναξιές.Μία έξοδος από κάθε μικρή κόλαση εσωστρεφή.Και ενώ σκεφτόμουν φράσεις που θα έφτιαχναν βιβλίο,πρόσωπο που μέσα στην καρδιά μου έχει δικό του άλμπουμ για όσες στιγμές έζησε δίπλα μου χωρίς να είναι κοντά μου,λευκές σελίδες οι κοινές αναμνήσεις,αυτές που μια γυναίκα θήραμα ανάσκελα πάνω σε ξέστρωτα σεντόνια τον πόθο σαν αγρίμι αντιμετωπίζει.Mέσα μου έφτιαξε ναό αφιερωμένο στην τυφλή και απρόσωπη θητεία του, καταφύγιο στα όνειρά μου,χωρίς ποτέ να ήμουνα κάτι σημαντικό για εκείνον,όσο και αν έλπιζα,το μονοπάτι στην καρδιά μου αν και ποτέ δεν διάλεξε να περπατήσει πάντα το πάταγε και έκλεινε τον δρόμο,ποτέ κανένας άλλος να μην το προσεγγίσει.Η αίσθηση της ευγνωμοσύνης ενεργοποίησε τα μάτια μου.

Πέθανα μέσα σου χθες,ξερίζωσα όλα τα κομμάτια μου.

Σε κάθε τελετή αποχαιρετισμού από την κοινή ζωή σου,από στιγμές αντίγραφα που φύλαξες για μένα πλάι σε γνήσιες στιγμές αφιερωμένες σε συντρόφους δηλητήρια στο αίμα,στην ενέργεια,στην πρόθεση.Πιστή μέλισσα,γευόμουν μόνο το δικό σου νέκταρ από τυχάρπαστο λωτό.Για μένα βέβαια δεν είχες αρκετό.Διάλεγες φίδια να με περιμαζέψουν από τον παραδεισό σου.Σε άλλα λουλούδια ποτέ δεν έμαθα τον δρόμο να πηγαίνω,μόνο να φεύγω από τον δικό σου λάτρευες πάντα να με διδάσκεις.Το μέλι το σπαταλάς σε όσες δεν χρίζουν σεβασμού,μονάχα αυτολύπησης!

Ξάφνου βροχή από άνθη σκορπίστηκε πάνω μου,γύρω μου.Έτσι κατάλαβα πως γιόρταζα μία προσωπική κηδεία για όσα απ'τα κομμάτια μου αφιέρωσα σε εσένα...Το σώμα μου αν και νεκρό να ακολουθάει τις προθέσεις σου, έχει βούληση,ξέρει να εκτιμάει.Όλα τα ροζ τα φύλλα μάζεψα να ντύσω την ψυχή μου.
Άραγε όλα τα λουλούδια που έπεσαν στο χώμα μου,είχανε στόχο εμένα ή μοναχά εσένα;Να πάψω να σε προσκυνώ σαν ταπεινή ιέρεια.Υπάρχει μία μικρή θεά μέσα μου,έστρεψα την διόραση μου και επιτέλους με είδε που την είδα.Δεν έχει άλλο χώρο για ικεσίες,άλλο χρόνο για μαντείες.Τον θρόνο της δεν επιθυμεί με άλλη κατώτερη οντότητα να τον μοιράζεται...

Μονάχα εκείνη θα λατρεύεται για όλες τις παρουσίες της,στο θαύμα της ζωής μου!


Αφιερωμένο στο Jar,σε ένα μικρό παράδεισο στην Σύρο....

12 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Όμορφο μέρος.. τόνοι μελαγχολικοί..

Unknown είπε...

Ξέρεις, πολλές φορές, ενώ διαισθητικά αντιλαμβανόμαστε τη "μικρή θεά" μέσα μας και τις δίκαιες απαιτήσεις της (χώρο και χρόνο)εμείς, χωρίς προφανή αιτία, επιμένουμε στις ... ικεσίες σαν αλλαζόνες που δεν μπορούν να παραδεχτούν πως έκαναν λάθος εκτιμήσεις παρόλο που αποδεδειγμένα διαθέτουν το ... "ψυχανέμισμα".
Έρχονται όμως και οι στιγμές που περιγράφεις.

Νάσαι καλά

πνευμα είπε...

Να "υπηρετείς" πάντοτε αυτή σου τη Θεα και να μην ξεχνάς πως δελφινοι θα προσπαθήσουν το θρόνο της να σφετεριστούν ξανά...Υπερασπίσου τη,τον τρόπο τον κατέχεις.

Υπέροχη ανάρτηση.

Την καλησπέρα μου

Ένα πνεύμα

Prisoned Soul είπε...

Μ' άρεσε εκείνο το μήνυμα που έστειλες στο κενό...
πρόσκληση στον κανένα...
ΚΑι γω το κάνω αρκετές φορές, αν και συνήθως προτιμώ να περνώ μόνη μου εκείνες τις όμορφες στιγμές, μπροστά σε ένα υπέροχο τοπίο για παράδειγμα.
Καλημέρα

Aurangel είπε...

@Hfaistiwnas
Καλώς το αγοράκι μου!Που χάθηκες εσύ;
είσαι μία ανάρτηση πίσω!!!

Σου εύχομαι να πας στην Σύρο,και να βρεθείς στο μαγαζάκι της καρδιάς μου.Στον μικρό και επίγειο παράδεισο.
Την καλημέρα μου!
Angel kiss

Hfaistiwnas είπε...

Είμαι στα σχόλια πίσω, στην ανάγνωση μια χαρά! :) Εδώ είμαι, χάνομαι για λίγο και μετά πάλι εδώ.. :)
Θα πάω στο μέλλον, κάποια στιγμή, αν και έχω πάει σε τρία νησιά του Αιγαίου, τα έχω αγαπήσει όλα μέσα από εικόνες.. Η Σύρος ένα από αυτά που πήγα και έμεινα για 3 μέρες, πριν χρόνια, όμορφα είχα περάσει με φιλική παρέα..
Έδωσα ραντεβού με το νησί με ανοιχτή ημερομηνία.. :)

Aurangel είπε...

@meggie
Kαλημερούδια κοριτσάρα μου γλυκιά.
Όλοι μας έχουμε μία Θεά μέσα μας,δεν είναι άλλη απ'την ψυχή μας.Είναι πάντα φίλη μας,γιατί βαδίζουμε προς εκείνη.Είναι αγνή,τέλεια,και είμαστε εμείς.Εσύ και εγώ ξεχωριστά.
Είναι η Ιθάκη μέσα μας.Ο φωτεινός μας προορισμός!
Και ο Θρόνος στην καρδιά μας,μπροστά της ακριβώς,προορίζεται για τον Ανώτερό μας Εαυτό.Είναι ο φύλακας της αρχέγονής μας μνήμης.Σε όλες μας τις ζωές,Εκείνος μας γνωρίζει!
Καμμία άλλη οντότητα δεν επιτρέπεται να μείνει,να κάτσει.Είναι ιεροσυλία σχεδόν.
Η καρδιά,πλάθει με ευκολία άλλους Θεούς.Τα μάτια μας ποτέ!
Απλά γιατί δεν βλέπουμε σε αυτήν την διαδικασία!
Η δικαιοσύνη κάποτε μας διορθώνει και μας ζητά να βρούμε εκείνη την θεά μέσα μας,για να την δουν και οι άλλοι...
Εσύ να είσαι καλά!

Την καλημέρα μου!
Angel kiss

Aurangel είπε...

@πνευμα

Καλή σου μέρα φωτεινό πλάσμα των λέξεων και του νόημα τους!
Αν και δεν είναι εύκολη η προτροπή σου,παρ'όλα αυτά,έτσι είμαι ταγμένη να δω,να υπηρετήσω!
Είναι πολύ όμορφη η εμπειρία.Σε τρέπει σε μάχη μέσα σου,όμως αξίζει!
Στο εύχομαι ολόψυχα και εσύ να το ακολουθήσεις!

Aurangel είπε...

@Sweet truth!

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο απ'το να σε κοροϊδεύει η ίδια σου η τύχη.
Το μήνυμα το έστελνα στο "όλα"μέχρι να λάβω την απάντηση,ήξερα απλά ότι δεν είχα "τίποτα"...κοντά μου,γύρω μου,δίπλα μου.
Το μέσα μου όμως,όλα τα εξισορροπεί και σε φωτεινό μονοπάτι κάπου τα οδηγεί.
Κάθε μικρός θάνατος της ύλης,είναι ανάσταση ζωής,στο πνεύμα!
Καλημερούδια!

Aurangel είπε...

@Hfaistiwnas
Χαίρομαι λοιπόν που με διαβάζεις και είσαι κρυφός μου θαυμαστής χιχι.
Σου εύχομαι ολόψυχα να πας στο νησί.Αν και νομίζω πως για μένα εκεί ο κύκλος έκλεισε.Και αν θέλεις,στείλε μου μία ειδοποιήση με το νου σου,κάποτε και κάπου, θα την λάβω και ίσως βρεθούμε μαζί εκεί,να ανταλλάξουμε απόψεις.Στο ίδιο μέρος αλλά σε άλλη στιγμή.
Στο βιβλίο που διάβαζα και ήταν η πηγή έμπνευσής μου,εν μέρει για να γραφτεί το εν λόγω κείμενο(σσ Το άρωμα του λωτού,εκδόσεις ωκεανίδα),αναφέρονταν το εξής συγκλονιστικό απόσπασμα
"Για να γεννηθεί κάτι καινούργιο στην ψυχή,πρέπει μοιραία να πεθάνει εξίσου κάποιο φωτεινό κομμάτι της".
Που ξέρεις;
Είναι το παν η αναγέννηση!

Hfaistiwnas είπε...

:)
Θα σου στείλω και ποτέ δεν ξέρεις!
Όσον αφορά στο απόσπασμα, ίσως να είναι και έτσι, για να προχωρίσεις ίσως χρειαστεί να ξεχάσεις, ξεγράψεις κάτι άλλο.. σωστό είναι..

Aurangel είπε...

@Hfaistiwnas
Έτσι είναι,δυστυχώς......
Ο Θεός,με αγαπάει περισσότερο από την δική του ύπαρξη που λάτρεψα κάποτε,γι'αυτό και πέταξε από τον ουρανό,λουλούδια.Ροζ βουκαμβίλιες χωρίς άρωμα,την σωρό ενός έρωτα με ευλάβεια να σκεπάσουν!
Το μύρο,μου το φυλάει για πιο αργά.Όταν το σώμα μου θα κείτεται δίπλα σε άλλο σώμα.
Μα η ψυχή θα λείπει.Σε ανώτερο βασίλειο,για μία φορά θα ταξιδεύει.
Ελπίζω να τα πούμε λοιπόν κάποτε από κοντά,με αφορμή ένα μικρό ταξίδι με όχημα το σώμα είτε τις λέξεις!