Αν και ο τίτλος είπε τα πάντα και η εικόνα όλα τα υπόλοιπα.... Προσθέτω μόνο αυτόΧρόνια Πολλά Αστερένια μου.Είθε να μην λείψει απ'την ψυχή σου ποτέ το φως που δένει αρμονικά την νύχτα και την μέρα μας σε κάθε εναλλαγή της σύντομης ζωής μας.Δικαιούσαι πάντα να είσαι ευτυχισμένη,να χαμογελάς,να καρδιοχτυπάς,την χαρά να απλώνεις γύρω σου,μέσα μας και να χαλάς με κάθε τρόπο τα κίβδηλα καμώματα της λύπης όταν την ανισότητα του πάθος θέλει να φέρει στην ζωή σου!
Πότε κανείς δεν θα σου συγχωρέσει όταν γνωρίζεις την αλήθεια γύρω σου,αυτό που θα συμβεί είτε γιατί διαθέτεις κάποιο έμφυτο ταλέντο να βλέπεις όνειρα, μέσα από τα οποία να οραματίζεσαι το μέλλον...Είτε γιατί έχεις μια ηγετική θέση/θέση ισχύος στην επαγγελματική σου πορεία και ξέρεις ποιος από τους συναδέλφους σου σε περίοδο κρίσης θα αναγκαστεί εκ των συνθηκών, να αποχωρήσει.Εδώ και μία εβδομάδα ξύπνησα με ένα φρικτό όνειρο,που βγήκε αληθινό.
Έφυγες μακρυά μας.Εάν είναι άδικο δεν ξέρω.Ήταν δρομολογημένο,προδιαγεγραμμένο να συμβεί.Και αυτό είναι που με θλίβει.Πως είναι όλα σκηνοθετημένα;Πως νομίζουμε ότι ελέγχουμε τα πάντα και στην ουσία δεν είναι τίποτα δικό μας;Νομίζουμε ότι ανήκουμε κάπου σε κάποιο χώρο,σε κάποια θέση στην καρδιά μέχρι τελευταίας προθεσμίας...
Δεν άντεξα και σε προειδοποίησα, ότι μέσα στο χάους του υποσυνειδήτου μου σε διέκρινα να κλαις.Γιατί δεν είχα ενοχές και τύψεις ως προϊσταμένη.Δεν το επέλεξα σε διαβεβαιώνω!Είχε ανακοινωθεί σαν πλάνο όμως!Σε όλους σας.Την επόμενη ημέρα αυτής της ανακοίνωσης όλοι με κοιτούσαν.Με ανέκριναν με το βλέμμα τους να αποσπάσουν απαντήσεις.Ποιανού η θέση και η μοίρα στην δουλειά κρέμεται από ένα συρματόπλεγμα.Ενεργειακοί ράβδοι τόσο αόρατοι σαν χρώμα μα τόσο αισθητοί σαν αφή, και πράξη καρφώθηκαν επάνω μου,μου απομυζούσαν ενέργεια.Αυτό είναι το θέατρο του παραλόγου.Το απόλυτο θέατρο ελέγχου.Ποιός κρύβει μέσα στα χέρια του εξουσία;Αυτοί που ξέρουν να ρουφάνε την ενέργεια του άλλου χωρίς να ρωτάνε γιατί μόνο έτσι θα χρειαστεί να μάθουν,παρασιτικά και τόσο εγωιστικά ή όσοι γνωρίζουν στην ουσία και δεν ανακατεύονται.
Όπως και να'χει,όποια και αν είναι η αλήθεια, το γραφείο σου εμεινε κενό από την φυσική σου παρουσία και τις καλές σου πράξεις.
Δελφίνοι δήθεν καλοσύνης σφετερίστηκαν την θέση και τις γνώσεις σου.Αυτές που σε ανάγκασαν να δώσεις σε άλλους,να μεταλαμπαδεύσεις.Α λ ή θ ε ι α, Θ α μ ο υ λ ε ί ψ ε ι ς !!!!Εξαιρετικά αφιεωμένο στην φίλη και πάντα συνάδελφό μου,Βάλλια!
Αυτό περιμένω!Να κοιμηθούμε αγκαλιά-μαζί- πάλι στο ίδιο κρεβάτι.Να είναι το σώμα σου πλάι, και όχι πάνω ή μέσα στο δικό μου!Να λείπουν οι αισθήσεις και η ηδονή να παίζει κρυφτό.
Να βγαίνουν από τα χείλη μόνο οι λέξεις λες και είναι φιλιά, πότε από το δικό σου στόμα και άλλοτε από το δικό μου,να συμπληρώνουν τις φράσεις του χθες με ένα μέλλον.Με ένα και,όχι αλλά!Αν θες και πάλι,δεν σου χαλάω το χατήρι,μιλάμε μόνο για το παρόν.Αγκαλιασμένοι σφιχτά,να αφήσουμε τα όνειρα της νύχτας να βρέξουν σαν δροσιά το μαξιλάρι μας.Είμαστε μία λογική,ένα κοινό συναίσθημα.Είμαστε μία καρδιά που ένα σεντόνι μόνο την καλύπτει βουτηγμένο από το άρωμα των δυο μας και σαν μαγνήτης έλκει το χτύπο της άλλης όταν είναι κολλημένες.Να πούμε καλημέρα το πρωί και να μην χωρίσουμε μέχρι την νύχτα.Ναι,την σκέψη μου πάλι διάβασες.Η συντροφικότητα είναι το πιο σημαντικό ψυχικό ένστικτο!Κάποιες φορές-ίσως και σπάνια-μόνο μαζί σου το αισθάνομαι πως 1+1=1.Σ'ευχαριστώ από καρδιάς γι'αυτό!
Πότε πέρασαν 3 ολόκληρα χρόνια!
Όταν χάρισα στην ύπαρξη μου άλλο όνομα,άλλο φως,χρώμα και δόνηση,όταν βαφτίστηκα Aurangel.
Μπήκα σε ένα νέο ειρμό πραγμάτων,καταστάσεων με αφορμή τις λέξεις που έπρεπε να ζωγραφίσω,να περιγράψω και να τους δώσω τροφή,νόημα και ουσία να της αντιληφθεί ο ένας, ο κάποιος,εσύ, που διαβάζεις αυτήν την στιγμή.
Μπήκα σε ένα κοχύλι,και έμεινα εκεί.Μέσα στον ωκεανό της καρδιάς μου και τις τόσες συνειδητοποιήσεις της,ευαίσθητες χορδές που άγγιξε το δοξάρι της ψυχής μου.Δεν πήγε χαμένη η μουσική,από το κλάμα,το γέλιο,την συγκίνηση,την χαρά,την υπομονή,την δυσαρέσκεια,την εκτόνωση,την ψευδαίσθηση,την αλήθεια,το μύθο,το παραμύθι,την πραγματικότητα,τον ήχο και την σιγή.Την αφουγκραστήκατε όλοι σας.Ο καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο την ανέλυσε,την άκουσε,την έζησε μέσα απ'τα δικά μου μάτια,απ'το τραγούδι της σιωπής μου.
Σας ευχαριστώ όλους μέσα απ'την καρδιά μου που δώσατε ζωή με τα σχόλιά σας, στο όραμα μου.Να λέω την αλήθεια που με εκφράζει με όποιο τίμημα!Ότι σας άγγιξε,αυτό έχει σημασία!Κάθε δοκιμασία που βιώνω ετεροχρονισμένα ή μη,βρήκε επιτέλους τον στόχο της.Ν'αγγίξει την καρδιά σας.Ένιωθα μια παρηγοριά ότι δεν είμαι μόνη.Έχω σε κάποιον κάτι σημαντικό να διηγηθώ.Όπου και αν πάω θα είμαι πάντα εδώ για όσο υπάρχω μέσα σας!
Εξαιρετικά αφιερωμένο σε κάποιον που δεν έλειψε στιγμή από δώ,τον Ηφαιστείωνα όπως και στον φίλο μου dazed n' confused που με βοήθησε στην δημιουργία του εν λόγω ιστολογίου!Απλά,γλυκά και ταπεινά σ'ευχαριστώ για όλα...
