WHEN GOD LOVES YOU...

Σαν άνθρωποι όσο και αν θέλουμε να μην το ομολογούμε, είμαστε αχάριστα όντα!Έχουμε αγάπη μέσα μας, γύρω μας,όλα τα καλά του Θεού και πάλι Του ρίχνουμε ευθύνες, ότι μας έχει εγκαταλείψει. Δεν ισχύει. Ποτέ δεν ήταν έτσι. Σήμερα το συνειδητοποίησα για τα καλά. Γέμισε η μέρα μου ζωγραφιές από το πρώτο φως της, ύστερα από το χτεσινό σκοτάδι μου.Αποφάσισα να παρουσιάσω το πρώτο μου βιβλίο Άλμα-ψυχή, και να φωνάξω με τη δύναμη μου ότι υπάρχει η ψυχή μου και ότι της αξίζει είναι εκεί.Το είχε επιλέξει προτού καν της συμβεί. Ένα άλμα από την ανικανότητα του εγώ να υπερισχυεί στην προβολή, στην αναγνώριση μέσα από τα μάτια των άλλων και το θαυμασμό ή την αποδοκιμασία μέσα από το βλέμμα τους, αν θα τα καταφέρω!!!

Και αν έχω πάει σε παρουσιάσεις βιβλίων στη ζωή μου, και αν έχω φύγει στα μισά, και αν έχω μείνει με το ζόρι επειδή γνώριζα το συγγραφέα και δεν επιτρεπόνταν να αναχωρήσω, χωρίς να του ευχηθώ καλή επιτυχία προτού αποχωρήσω!Γι'αυτό και η δική μου ήθελα να διαφέρει. Να είναι ξεχωριστή όπως και το βιβλίο, όπως το συνέλαβα ως ιδέα έμπνευσης προτού καν γραφτεί.Το εσώτερο παιδί της ψυχής μου, ήθελε να το παρουσιάσει ένα παιδί, ίδιο με αυτό της ιστορίας μου, της φαντασίας και της δημιουργίας μου.
Από χθες που έκλεισα το χώρο και την ημερομηνία, μου έφυγε ένα βάρος μα μου έμεινε ένα μεγαλύτερο, έψαχνα εκείνο το κορίτσι χωρίς καμία έκπτωση στα θέλω και τις προσδοκίες μου.¨Ετσι έπεσα για ύπνο έχοντας στο μυαλό μου αυτό το όνειρο.

Που θα βρω την Άλμα της καρδιάς μου;

¨Ετσι ο Θεός, αφού Του έστειλα το γράμμα μου μαζί με την ευχή μου μέσα σε φάκελο από ουράνιο τόξο, έστειλε στο δρόμο μου το δώρο μου.¨Εστησε μόνος του όλη τη συνάντηση και απλά με οδήγησε εκεί να πάω.
Φτάνοντας στη κηφισιά μετά την σάντνα μου όπου η πρωινή μου προσευχή μου θα υλοποιούνταν, με έφερε σε μία καφετέρια να πιω τσάι γιασεμί, παρόλο που μου έλειπε ο καφές και ήθελα αλλού να πάω για να τον απολαύσω.Όμως μία φωνή με έστελνε εκεί, σε ένα μικρό καφέ, που τώρα που το σκέφτομαι βρίσκεται στην οδό Παναγίτσας.Η θυληκή μορφή της προστασίας μου.Μπήκα στη πρώτη καφετέρια, παρέα με το βιβλίο που θα μου κρατούσε συντροφιά σαν διάλειμμα από τις σκέψεις μου. 
"Ο Φροϊντ Στο Μανχάταν", που εδώ που τα λέμε καθόλου δεν το άνοιξα. Στο διπλανό τραπέζι από το δικό μου, κάθοταν μία ψυχή που μου τράβηξε το βλέμμα και καμμία σελίδα ανάμεσα από εμάς δεν θα μπορούσε να μας χωρίσει.
Μία πολύ όμορφη μητέρα συνοδευόταν από το κοριτσάκι της, τη μικρή Ιωάννα. Η οποία έχει τα χρώματα του παραμυθιού και ταυτόχρονα της φαντασίας μου.

¨Αραγε ποιος γράφει μία ιστορία; Το χέρι, η φαντασία, ο συγγραφέας,η έμπνευση ή απλά η ίδια η ζωή;
 Γιατί αυτό το κοριτσάκι μοιάζει τόσο με το δικό μου;

Πήρα το θάρρος και πλησίασα τη μητέρα για να της εξηγήσω ότι στο μυαλό της για το θάρρος μου θα μπορούσε να είναι ανεξήγητο.
Μόνο ο σκιώδης μου εαυτός θέλει να παρεξηγούμαι. Ο Ανώτερος εαυτός προτιμάει να καθοδηγούμαι. Έτσι της είπα τις σωστές λέξεις, σαν κωδικός απόκρυφος ενός password για να περάσει η μικρή τη πόρτα στη παρουσίασή μου.
Με τα πολλά και με τα λίγα γιατί δεν κατάλαβα πόσο γρήγορα πέρασε η ώρα, έμαθε ότι έχει γεννηθεί η μικρή 22/10.Σχεδόν την ίδια μέρα που λαμβάνει χώρα στο μυαλό μου η ιστορία 21/10. 
Μου πήρε τρία χρόνια από το 2007 που ταξίδεψα στη Βαρκελώνη για να τη γράψω και άλλα τόσα για να εκδοθεί...
 Για σκέψου...
¨Οταν γεννηθηκε η μικρή Ιωάννα ως ενσάρκωση στη ζωή μία μέρα πριν γεννήθηκε ως σύλληψη η Άλμα.

Ποιος διάλεξε το ρόλο της εν τέλλει;

Τα υπόλοιπα από κοντά στη παρουσίαση του βιβλίου!Σας περιμένω με χαρά.

Τετάρτη 24/7/2013 στις 20:00μμ στη τσαγερί Παιωνία.
Αμφικτύωνος 12 και Πουλοπούλου στο Θησείο για την παρουσίαση του βιβλίου Άλμα-ψυχή-μυθιστόρημα της Κωνσταντίνας Δήμου.