AFRAID....

Ήλιε μου,

Διώξε μακρυά κάθε μικρή και μαύρη σκέψη που αγκαλιάζει μία μεγαλύτερη,γεμάτη με φως,περίσσια από μέλλον,αγκαλιάζοντας κάθε μου ελπίδα.Βοηθήσε με να σιωπώ,δείξε μου μέσα μου πως να βυθίζομαι.Σαν δελφίνι στην θάλασσα της γαλήνης.Στα κύματα της αισιοδοξίας.Να νιώθω όμορφα μέσα στην αγκαλιά των δικών μου επιλογών και όχι των άλλων όταν εκτροχιάζονται από αναρίθμητα θέλω και πρέπει που φτιάχνουν θυσίες απρόσωπες και μάταιες στον χωροχρόνο απ'το δικό τους πλάνο που κάποτε επέλεξαν να μοιραστούν με τον εγωισμό τους. Τα λάθη τους.Την βιασύνη τους.Κάπου ανάμεσα από το για πάντα και ποτέ που με ευκολία διατυπώνουν κάνοντας τις υποσχέσεις ενοχές.

Γιατί κατακεραυνώνομαι από την αβεβαιότητα;Που είσαι να με πίασεις όταν τα φτερά της ύπαρξης μου ακουμπούν την άσφαλτο της αβύσσου χάνοντας ύψος από τον επίγειο ουρανό τους που ένας Δημιουργός κάποτε τους εξασφάλισε;Σε περιμένω,με τον ήλιο των χαδιών σου να με αγγίξεις,να με ηρεμήσεις δείχνοντας μου μέσα από όνειρο-όραμα ποιός είναι για μένα,ένα κατώτερο εγώ και όχι για την ψυχή μου,ο γήινος παράδεισος που κάποτε μου υποσχέθηκες.Είμαι το σώμα που την φιλοξενεί και μία έμπνευση που αναμένει να αντικρύσει όταν έλευθερη και πάλι την αφήσω να επιλέξει άλλο σώμα,άλλο πλευρό του Αδάμ στην γη με αθωότητα και πάλι να τον συναντήσει.Να μην τον προδώσει.Να μην τον ξεγελάσει.Το μήλο να του κρύψει.Το φίδι να νικήσει.Να ανυψωθεί απ'το πνεύμα,που έχει στην υπόσταση μου τον πρώτο και κυρίαρχό του ρόλο!Της απελευθέρωσης στην ενδεχόμενη παγίδα,την συγχώρεση στην επικείμενη εξαπάτηση,την αλήθεια έναντι στο πιο ασήμαντο ψέμα,το σ'αγαπάω...που νύχια και με δόντια αποκρύπτω να το δω όταν με την αδιαφορία σου φωνάζεις.Δεν το μετανιώνω.Παθιάζομαι.Είμαι άνθρωπος.δεν εξαρτώμαι.Σε θέλω!Η καρδιά μου δεν μεγαλώνει.Έμεινε στάσιμη να κοιτάζει την δική σου,που θέλει παρά το πείσμα των καιρών να μένει στάσιμη από θάρρος,από πίστη,εμπιστοσύνη.Είσαι ο καλύτερος.Ο ένας τον άλλον δικαιούται.Μην το αρνείσαι.Προδίδεις τον εαυτό σου.Μην κρύβεσαι πίσω απ'τις λέξεις.Εξέφρασέ τες.Δώσε τους πνοή και στείλτες στα φιλιά μου,που κάθε μέρα εικονίσματα ακουμπούν και προσευχές αρθρώνουν κάπου εκεί ψηλά,κάποιος να σε προσέχει.Δεν μου αξίζουν τα δάκρυα από τα μάτια σου αλλά το επίμονό σου βλέμμα.Σε λαχταρώ.Θα σε προσέχω.Άλλο μην αντιστέκεσαι.Τα θαύματα δεν υπάρχουν αν δεν μπορέσεις να τα βλέπεις!Θα υπάρχεις πάντα μέσα μου.Δίπλα μου,κοντά μου,σαν της ψυχής μου τον ηλιόλουστο αρχάγγελο.Μου λείπεις!Ελεύθερο σε αφήνω.Μην μας απογοητέψεις!