ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΒΓΑΛΜΕΝΟ ΑΠ'ΤΗΝ ΖΩΗ!!!

Είναι πολύ ειρωνικό να συνειδητοποιείς πως έρχονται στιγμές που η ζωή σου μοιάζει με παραμύθι.Μακάρι να περιλάμβανε κάποιον πρίγκηπα που σε ξυπνάει από την λήθη των επιλογών σου, δίνοντας σου ένα φιλί.

Η ζωή μου όμως από άλλων την επιλογή,περιλαμβάνει μαγικά φίλτρα,μαύρα κεριά,μαύρη μαγεία, ξαφνικά(δρομολογημένα από το κακό)ατυχήματα που προκλήθηκαν από καρφιά και πρόκες πάνω στην καρέκλα του γραφείου μου, κομμένα γυαλιά στις τσέπες μέσα στα ρούχα μου, που περιμένουν σταγόνες δικές μου από αίμα, για να με δέσουν στο κακό και πλήρη επέμβαση στην ελεύθερη μου βούληση.Όλα τα παραπάνω προσπαθώ να τα ξορκίσω με την θετική μου αύρα, με την λογική, την συμπαντική ενέργεια του ρέικι και το θεραπευτικό άγγιγμα του Χριστού, προσπαθώντας πάντα να βρω την αιτία μέσα από γεγονότα που ξεκλειδώνουν κάποια ενεργειακά σύμβολα που με αφοπλίζουν με πίστη, εμπιστοσύνη και ταπεινότητα να αντιληφθώ τις καρμικές μεταφορές που συγχρονισμένα ή ετεροχρονισμένα βιώνω!

Πέρασαν κιόλας δύο βδομάδες που επιβεβαίωσα στον εαυτό μου πως όλα στην ζωή μου δεν βαδίζουν με την ροή των θεϊκών πραγμάτων.Όταν θα έπρεπε να νιώθω σιγουριά, αρμονία, εμπιστοσύνη και αφθονία όσο και να τα ζητούσα, ένιωθα την αντιστροφή αυτών σε όλο της το μεγαλείο.Ο λόγος;Η επιλογή του πατέρα μου να διαλέξει για σύντροφο την θηλυκή ροή του Εοσφώρου και να την φέρει στην ζωή μας!Ενδόμυχα είναι και δική μου επιλογή αφού τον διάλεξα να καρπωθώ κομμάτια του δικού του D.N.A. Ίσως και να έχω άδικο.Όταν έκλεισα κάποτε τα μάτια σε ένα σώμα που δεν χρειαζόμουν άλλο να με κυοφορεί ως παράσιτο που χρειαζόταν σαν φυτό το φως και διάλεξα ένα άλλο ρούχο να φορέσω και έξω να βγω στον κόσμο, είδα δύο γονείς.

Μία μήτρα που με έφερε στον κόσμο με όλες τις αδυναμίες της και έναν άντρα ευαίσθητο που έκλισα ως ψυχή προς τον δικό του χαρακτήρα για να εξελιχθώ, έβλεπα δύο φιγούρες και όχι τρεις.Εκείνη την σκιά που μπήκε ανάμεσα μας.Τώρα προσπαθεί να μας διαλύσει και να μοιάζουμε τα αδέρφια μου και εγώ, με έναν άδειο και εύθραυστο κόσμο που έχει πουλήσει την ψυχή του όπως εκείνη, υπογράφοντας κατώτατο ψυχικό συμβόλαιο που ελπίζω και προσεύχομαι καθημερινά στον Θεό, που πιστεύω ότι με έπλασε, να καεί και πιο κάτω από την άβυσσο να βυθιστεί.Εκεί που δεν υπάρχουν νόμοι και σωτηρία για ολέθρια λάθη.

Όταν κατευθυνόμουν προς το σπίτι που μεγάλωσα με θέα την θάλασσα-έναν ωκεανό από ελπίδες ότι εκεί και πάλι θα κλείσω τα μάτια μου, όταν ήδη θα έχω δει μία ευτυχισμένη ζωή δίπλα σε έναν άνθρωπο που σαν φως θα ενωθεί με το δικό μου, γεννώντας νέες ζωές βαφτισμένες σε γιους και κόρες του αύριο-σταγόνες βροχής είχαν αλλάξει το αιθερικό μου πεδίο, μετατρέποντας το σε μία μάζα βρεγμένη που έψαχνε για καταφύγιο δίπλα του και μοιραία κοντά της.Είχα ανάγκη να ξεκουραστώ.Να αλλάξω παραστάσεις.Να ενεργοποιήσω τον σπινθήρα της ζωής μου που χρειαζόταν μία επανεκκίνηση.

Διάλεξα λοιπόν το σπίτι τους.Όπως ο Χένσελ με την Γκρέτελ που πέρασαν το κατώφλι κοντά στην γριά μάγισσα που με το αδράχτι της, μετρούσε με πόντους την ζωή τους.Γλυκά εδέσματα με περιμέναν μέσα και όχι έξω.Τι άλλο εκτός από ωραία λόγια και φιλοφρονήσεις με δέκτη εμένα και πομπό το απόλυτο τίποτα, που είχε ντυθεί κυρία επί των τιμών.Δεν με ήθελε εκεί.Όλα περνούσαν απ'τα χέρια της, τον ιστό της που τον είχε πλέξει μέσα στο δωμάτιό μου, κάτω και πάνω απ'το κρεβάτι μου που όταν τα όνειρα -με οδηγό το άριστο-για εμένα,επιβιβάζονταν κυλούσαν σαν νερό κάτω από το μαξιλάρι μου.

Ευγνωμονώ τον ανώτερο μου εαυτό, που βρήκε αντικλείδι από την χαραμάδα της πύλης που μαζί έχουμε ανοίξει, και με προειδοποίησε να μην αγγίξω δικά της ρούχα, τρόφιμα και ποτά για να μην κινδυνέψω!Από την φωνή του μέσα μου, δώρα μονάχα κέρδισα, την ακεραιότητα μου, που την έχω χτίσει με πόνο-πόνο και στόχο-στόχο, να ξεχωρίσει από την ξεθωριασμένη κίτρινη οντότητα που έδειχναν παλιές φωτογραφίες.Για να την εκδικηθώ,μεγέθυνα το άνοιγμα της αναφερόμενης πύλης από την καρδιά μου, σε όλο το δωμάτιο!Όταν εισχώρησε και πάλι, χωρίς να με ρωτήσει, κάτι της έφταιγε στο χώρο, άμορφες σφαίρες φωτός που με την απόχη της κακίας της, δεν μπόρεσε να αιχμαλωτίσει.Ξεκίνησε απ'τα ρούχα μου η δική της η φαγούρα-σε ένα είναι που της λείπει και το ψάχνει σε άλλων το πλευρό-τα έβγαλε όλα από την βαλίτσα μου για να τα πλύνει χωρίς την άδειά μου για να έχει δείγματα από τον ιδρώτα μου και ότι περισσότερο θέλει να αιχμαλωτίσει, για να μην βλέπει την καλοσύνη από τους πόρους του εαυτού μου, που το σκυλί της αγαπάει να γλύφει και πάνω στην σάπια ύπαρξη της να καθρεφτίζουν κομμάτια της καθοδικά, που ουρανό δεν διάλεξαν να δούνε.Τα μάτια του πατέρα μου, δεν έβλεπαν ότι και τα δικά μου.Διάλεξαν να βλέπουν το σκοτάδι που μέσα από μένα θα ξυπνήσει φως.Ακόμη δεν έχει τελειώσει το δικό μου παραμύθι.
Εξαφανίζω από το παλιό σημάδια, βότανα για μαγικά ξόρκια, που θα έφερναν ξεριζωμό και χωρισμό απ'ότι αγαπάω περισσότερο.Βγάζοντας προς τα πάνω,την ευτυχία και την ευδαιμονία που βρήκαν πάλι τρόπο να ξετρυπώσουν στην ζωή μου.Προσεύχομαι απ'την καρδιά με προορισμό μία άλλη ανοδική στον ουρανό μου, όλα να είναι ένα εφιάλτης και να ξυπνήσω σύντομα από την κόλαση του.
Ας ανοίξω τα μάτια μου σύντομα, στην πρώτη επιλογή μου, σε μία ανάμνηση που κράτησε μόλις επτά δευτερόλεπτα,εδώ και πάλι πριν κατέβω στο σώμα που φοράω τώρα.Την αγκαλιά μίας μεγάλης οικογένειας!

Να ζήσουμε εμείς καλά και εσείς που διαβάζετε,ακόμη καλύτερα!


Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο από το σεβασμό της ελεύθερης βούλησης του άλλου.Ή όποια επέμβαση σε αυτήν,καλείται μαύρη τιμωρία, το αντίθετο μίας ειλικρινής αγάπης.