Η ΖΩΗ ΣΑΝ ΜΟΛΥΒΙ....

Ένα αγόρι έβλεπε τη γιαγιά του να γράφει ένα γράμμα. Σε κάποια στιγμή την ρωτάει:



«Γράφεις μια ιστορία για αυτά που έχουμε κάνει; Είναι μια ιστορία για μένα;»


Η γιαγιά του σταμάτησε να γράφει το γράμμα και είπε στον εγγονό της:


«Είναι αλήθεια ότι γράφω για σένα, όμως πιο σημαντικό από τις λέξεις είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Εύχομα...ι να γίνεις σαν αυτό το μολύβι όταν μεγαλώσεις.»


Εντυπωσιασμένο το αγόρι και γεμάτο περιέργεια κοίταξε το μολύβι. Δεν του φάνηκε σαν να 'ταν κάτι ιδιαίτερο.


«Μα ...είναι σαν όλα τα άλλα μολύβια που έχω δει.»


«Αυτό εξαρτάται από το πώς βλέπεις τα πράγματα. Έχει 5 χαρακτηριστικά πάνω του που αν καταφέρεις ποτέ να αποκτήσεις, θα γίνεις ένα άτομο που θα βρίσκεται πάντα σε αρμονία με την ζωή του:


1ο χαρακτηριστικό: είσαι ικανός να κάνεις μεγάλα πράγματα, αλλά ποτέ δεν θα πρέπει να ξεχνάς ότι υπάρχει ένα χέρι που καθοδηγεί τα βήματά


σου. Ονομάζουμε αυτό το χέρι Θεό, και Εκείνος πάντα μας καθοδηγεί...


2ο χαρακτηριστικό: κατά διαστήματα, πρέπει να σταματάω να γράφω για να χρησιμοποιήσω την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λιγάκι, αλλά στο τέλος γίνεται πιο μυτερό. Έτσι και εσύ, θα πρέπει να μάθεις να αντέχεις κάποιους πόνους και θλίψεις, γιατί θα σε βελτιώνουν σαν άνθρωπο...


3ο χαρακτηριστικό: το μολύβι μας επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε γόμα για να διορθώσουμε τα λάθη μας. Αυτό σημαίνει ότι το να διορθώνεις κάτι που έκανες δεν είναι απαραίτητα κακό, βοηθάει στο να σε κρατάει στο δρόμο της δικαιοσύνης...


4ο χαρακτηριστικό: αυτό που έχει πραγματική αξία σε ένα μολύβι δεν είναι το ξύλινο περίβλημά του αλλά η ποιότητα του γραφίτη που κρύβει μέσα του. Έτσι, πάντα να δίνεις αξία σε αυτό που συμβαίνει και έχεις μέσα σου...


Τέλος, το 5ο χαρακτηριστικό του μολυβιού: πάντα αφήνει ένα σημάδι. Ακριβώς με το τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να ξέρεις πως ότι και να κάνεις σε αυτή τη ζωή θα αφήνει ένα σημάδι, γι' αυτό προσπάθησε να μην το ξεχνάς σε κάθε σου πράξη...»
 
Αναδημοσίευση άρθρου από LightWorker

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ

Πετάω ανοδικά στον ουρανό μου.

Μα τα φορτία που μετέφερα από συσσωρευμένο θυμό, δυσπιστία, ανήθικες πράξεις, άβουλες μνησικακίες, φθόνο, ενοχές, είναι φορτία άχρηστα που με καθηλώνουν προς την Γη και δεν με αφήνουν να πετάξω, το σώμα μου να αφήσω με όλες τους τις λανθασμένες λειτουργίες.

 Είναι βάρη, γάντζοι στην ψυχή μου.

Ελεύθερα πρέπει να τα αφήσω, μαζί με τους ανθρώπους που με ανάγκασαν μέσα μου να τα φορέσω.

Σφάλματα και παρελθόν τώρα σας απελευθερώνω......

Δεν έχετε εξουσία και θέση στην καρδιά μου. Βρείτε αλλού επίκεντρο να καρπωθείτε.

Αφιερωμένο από καρδιάς στον Γιώργο Σταμούλη, που μου δίδαξε πως να ανοίξω τα φτερά μου και να μάθω να πετάω!

whiteout instead of blackout

Τι μου συμβαίνει; Δεν μπορώ να καταλάβω. Ο γενικός λευκός διακόπτης του Φωτός από το Εσώτερο μου Είναι, βάφτηκε μαύρος.
Όλες οι λειτουργίες μου ανίχνευσαν την λέξη "σκοτεινό" σε όλα μου τα κύτταρα και τώρα καταρρέουν.
Δάκρυα κυλούν στα μάγουλα. Η απόγνωση βυθίστηκε στο βλέμμα και στις φλέβες μου. Στην διάθεση μου παρασιτικά φιλοξενείται.
Η ακριβής αιτία μου διαφεύγει. Την γνώση και την εμπειρία μου θα δίδασκα σε άλλους φωτεινούς Δασκάλους του Φωτός. Τον εαυτό μου ξέχασα να τον συμπεριλάβω μέσα στην διδασκαλία. Να του θυμίσω πως είναι να τον αγαπούν, να τον σέβονται, να τον εκτιμούν, να τον κοιτούν στα μάτια, να του χαιδευουνε την αύρα.Τα μαλλιά, τα χέρια με βέλη σπασμένα και χαρακωμένα από αγκαλιές που δύο ή περισσότερα σώματα φιλοξενούν κρυφά ή φανερά ταυτόχρονα.


Σε μισώ....


Ακούτε αυτιά μου για το σώμα και το χρώμα σας, τις απαιτήσεις του ή τις υποχωρήσεις του.Ανοίξτε τώρα για να φύγω.Σκάλωσαν τα σκιώδη μου φτερά στην πύλη της αβύσσου. Θέλω να φύγω. Με ακυρώνω. Μετάνιωσα που κάποτε ήρθα και λίγο πριν τα επέλεξα. Βάλτωσαν όλα γύρω μου. Μέσα μου. Κυλήστηκαν τα θέλω μου στην λάσπη. Δεν είμαι πουθενά. Ξέφυγα της αποστολής μου. Να με θυμάστε. Να με ξεχνάτε.


Μα μην με υποτιμάτε.....


Την αθώοτητα και την καλοσύνη μου, την κάλυψαν τα πέπλα της αμφιβολίας και της αυταπάρνησης.Θα ξαναγεννηθώ. Ποια μήτρα θα με φέρει; Ποιό καρμικό παράπτωμα πάλι θα με λυγίσει; Ποιός θα με χαστουκίσει; Σε ποιόν το μάγουλό μου από την άλλη θα γυρίσω, σώμα να βρει εύκαιρο να το χρησιμοποιήσει.
Θέληση θα έχω την επόμενη φορά ή θα πράττω στωικά όλα μου τα πάθη;

HAUNTED PLEASURE

Πάντα το επιθυμούσα. Να βρίσκομαι παντού. Η καρδιά μου να πετάει πάνω απ'το κρεβάτι σου αλλά να μην χωράει στο δικό σου βλέμμα.Να μην με βλέπεις μόνο να με νιώθεις. Μόνο στις απαιτήσεις σου να φέρνω ως άνεμος της αλλαγής,μια πρόσκαιρη ικανοποίηση. Να χορεύει τανγκό η αύρα μου με όλες τις αισθήσεις σου που ψάχνουν τις δικές μου. Μοιάζεις ξεσηκωμένος. Την φύση μου μέσα στην δική σου αναζητάς. Όταν είσαι ήρεμος γυρίζεις το μαξιλάρι δίπλα σε άλλη οπτασία, που ως σάρκα ζωντανή,ψυχή δεν διαθέτει για να σε ξεσηκώσει. Όλα τα χατήρια να σου κάνει. Τους φόβους σου να αφουγκραστεί. Την παγωμένη από προδοσία αγκαλιά σου να γεμίσει και λίγο τις ενοχές της να ζεστάνει, που σαν παγωμένο πουλί από τον νότο εδρεύει σε κάθε εκπνοή σου.
Πάντα το απολάμβανα. Να είμαι εγώ εκείνη που μέσα από τα όνειρα-αν βλέπεις-ψάχνεις. Να είμαι η σταγόνα από την βροχή των δακρύων σου. Η φύση που μέσα στα μεσάνυχτα δεν θέλει την ημέρα να δεχτεί.Πάντα παραμιλάει το πάθος να μην λείψει από καμμία σπιθαμή απάνω στο κορμί σου.Όχι η άλλη δίπλα σου, που περιμένει από τα χείλη σου να ακούσει μία ξεψυχισμένη καλημέρα.Να είμαι η φλέβα που δέχεται το άγριο αίμα και όχι εκείνη που δεν μπορεί να το ρυθμίσει!!!
Με άλλα λόγια, γύρνα πλευρό και κάλεσε με κάθε νύχτα, να μπαίνεις μέσα μου αφού αυτό σε ευχαριστεί και μόνο έτσι η σκέψη σου, το σώμα το δικό μου ξεσηκώνει!Ξαπλώνω στο κρεβάτι μου και περιμένω μόνο ένα ένα κάλεσμα από εσένα για να πετάξω προς τα εκεί που ακούω την φωνή σου. Μην με φοβάσαι. Κανένας δίπλα δεν ακούει. Η σχέση μας είναι αποκλειστική. Να σε διχάζει. Να σε γεμίζει. Να σε ανεβάζει.Να σε κερδίζω σε όλα τα επίπεδα. Να σε φέρνω ίντζα προς ίντζα στην δική μου την πλευρά και έτσι κάθε σου κύτταρο να με αναζητά.Δεν υπάρχει χωρισμός.Μονάχα εγωισμός. Από ζωώδη ένστικτα είναι γεμάτος. Τα ψυχικά μας φέρνει σε ολοκλήρωση. Κάθε μικρός παράδεισος το μέρος της κόλασης ενοχικά κοιτά. Οι άγγελοι και οι δαίμονες χορεύουνε μαζί μας.

ΑπΟσΙωΠωΝτΑς....

Η σιωπή είναι πιο ηχηρή από τις λέξεις.Σπάει στα δύο καρδιές όταν τα λόγια τις ραγίζουν....