TALKING INSTICTS

Άρχισα να ακούω φωνές, να εισέρχομαι σε άλλη γλώσσα.Των πρώιμων ενστίκτων. Της εσωτερικής φωνής.Της θέλησης. Χάθηκα μέσα στην μετάφραση, μα η διαίσθηση μου είναι ζωντανή. Μιλάει μέσα από τα χείλη των ζώων. Καταλαβαίνει μέσα απ'το θυμό τους ότι ποτέ της, δεν έχει εκφράσει. Σαν ψυχή ήμουνα πάντα κουταβάκι, ακολουθούσα όποιον τον νόμιζα ανώτερο, ανίκανος και αν ήταν.Ωρίμασα.Μεγάλωσα.Δεν οδηγούμαι πια από κανέναν.Ανοίγω το χέρι μου, την θέρμη της παλάμης μου, για όποιον θέλει δίπλα μου να περπατήσει, το χάδι του να μου χαρίσει, να με αγαπήσει, να με ηρεμήσει, να μην με ανταγωνίζεται, να με θαυμάζει, να με αποδέχεται. Δεν είμαστε σκιές μα του φωτός συνοδοιπόροι. Βρήκα τον Δάσκαλο μέσα μου. Μέσα στον καθρέφτη σου. Δεν σου ζητάω τίποτα. Δεν με ακολουθείς. Απλά βάδισε πλάι μου. Να σε νιώθω με όλες τις αισθήσεις μου, ότι δεν με εγκαταλείπεις μόλις γυρίσω για λίγο το κεφάλι μου, ότι υπάρχεις μέσα μου όπως και εγώ μέσα από εσένα.Και αν όνομα δεν έχεις, σε βαφτίζω αγάπη καιαν όνομα δεν έχω, βάφτισε με συγχώρεση, για όσες ψυχές με παίδεψαν πριν από εσένα χωρίς να ξέρουν να με διαχειριστούν.Τα ξέχασα όλα για να είμαι μαζί σου.Το είναι μου να ξεκουράζεται δίπλα από το εγώ σου. Μεγάλο όσο και αν φαίνεται, τον έλεγχο του δίνω και έτσι απέκτησα μία στέγη.Την καρδιά σου.