Η ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Τι σχήμα να σου δώσω αγάπη μου; 
Γιατί δεν έχεις την ανάγκη, ο ακατέργαστος πηλός που είσαι, να πάρει το σχήμα μίας μορφής της αγάπης...

Αλήθεια, μαζί με εσένα ρωτάω και τον εαυτό μου, τι μορφή έχει η αγάπη;

Λυχναριού, για να πραγματοποιεί τις περισσότερες ευχές σου, ερωτικού κορμιού, για να αιχμαλωτίζει μέσα από τον πόθο, όλες τις ηδονές και την ικανοποίηση να φέρνει; 

Ενός μαργαριταριου όπου η ομορφιά του και η αξία του, μένουν κρυφές σε όστρακο, για να πλανάται το μυστήριο και ο αληθινός ο θησαυρός να ηχεί ω σαν την σιωπή των λέξεων που την φέρουν;Κατακόκκινα χείλη, από που το φιλί της μοιράζεται ανάμεσα από λέξεις που άλλοτε του προσδίδουν πίκρα προδοσίας και άλλοτε απροσδόκητη γλύκα πίστης αιώνιας; Βλέμμα, που σε κάθε του ματιά, τον έρωτα θυμίζει; Πανοπλία και σπαθί, γι'αυτόν να πολεμάει και πάντα να νικάει; ΟΡΚΟΣ; να μην ξεχνιέται απ'την καρδιά;

 Ϋμνος,να σιγοτραγουδάται;

Θυμίσου μόνο, πίσω από κάθε της μορφή, κρύβεται η ειρωνεία. Αξία αληθινή δεν την αφήνει να φανεί;

Ποιό είναι λοιπόν, του καθενός το σχήμα; Πως είσαι για εμένα εσύ, και εγώ για εσένα;

Μην κρεμιέσαι από τα χείλη μου, απάντηση δεν έχω να σου δώσω. Το μυστικό μας είναι ένα. Ιερό κλειδί, στην πόρτα του Δημιουργού μας.Επίτρεψε μου, λίγο να περιπλανηθώ μέσα στην οάση του παραδείσου, άλλες μορφές να δω και μέσα μου έτσι να μπορώ να σε συγκρίνω. Να σε εντοπίσω μέσα μου, γύρω μου, αυτό που είσαι ακριβώς, η αξία σου απογυμνωμένη.
Έτσι για να πιστέψω στην δική μου, 
μέχρι τα ίχνη των πρωτόπλαστων να βρω, και έτσι να μας αναγνωρίσω.

Τις ψυχές μας υμνώ κάθε στιγμή, μέχρι να μας χωρίσει της ουτοπίας, η ειρωνεία...

ΜΑΓΟΣ (ΛΕΥΚΟΣ Ή ΜΑΥΡΟΣ)

Νίκησες;

Αυτην την φορά δεν το νομίζω...

Η ζήλια σου για όσα ακόμη δεν απέτυχα να κάνω, ουρανούς ψηλά από τον δικό σου, με ανεβάζει.

Κοίτα με, με την καρδιά σου.

Κάπου εκει μέσα βρίσκομαι.Οι θυμωμένοι χτύποι της, πασχίζουν να με ξεριζώσουν;

Έχουμε ένα καλοκαίρι να παλέψουμε, μα στην ουσία έναν κύκλο.

Χρονιά μάγου λευκού και μαύρου.

Από αύριο ξεκινάει πάλι ο γύρος...

CARPE DIEM (SEIZE THE DAY)

Έτσι νιώθω.Μικρή και φωτεινή.Σαν μία λιβελούλα.Μετρώ τις μέρες προς τα πίσω, προς την δημιουργία μου,την γέννηση μου.Μυρίζω αρώματα παρουσίας γύρω μου και αναρωτιέμαι.Ποιός είναι εδώ για μένα, να λάμπει μέσα από εμένα; Ο ήλιος; Το σκοτάδι, να μου μιλά και να ακούω, γράφοντας, κινώντας την παλάμη με μία δέσμη φωτός αντί για πένα, πότε αριστερά και πότε δεξιά, πότε να ζωγραφίζω, πότε να σχεδιάζω πότε να μουντζουρώνω.Μαγεύομαι από εικασίες, το παραδέχομαι.Η φαντασία με καταδιώκει και στο άγνωστο της καρδιάς των ανθρώπων με παρασέρνει. Αιωρούμαι και πετάω προς το άγνωστο με γνώμονα, της αλήθειας τον σπινθήρα.Περιμένω ένα σύννεφο να φέρει την βροχή, έτσι να δικαιώσω κάθε μικρή καταιγίδα που θα ξεσπάσει γύρω μου, αφού ξεκίνησε πρώτα εντός μου και κρύβει τον ήλιο από το βλέμμα μου, φέρνοντας ουράνια τόξα υποψίας, για όσα χρώματα από αυτό έπαψαν να λάμπουνε στα μάτια μου.Ποιοι είστε όλοι γύρω μου και την ασάφεια της ύπαρξης μου καθορίζετε;

Η ΝΕΡΑΪΔΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Κοιτώντας σε στα μάτια, έτσι ξαφνικά, πίστεψα και έπεισα την καρδιά μου ότι υπάρχουν επίγειοι άγγελοι που φέρνουν στον κόσμο σωτηρία υπομένοντας τον πόνο.
Τίποτα δεν ανήκει στο χέρι το δικό μας, ποιός άνθρωπος θα μπει μέσα στην ζωή μας και σαν παραμύθι θα την κάνει μόνο να φαντάζει.Ποιος κύκλος κλείνει και παίρνει στην δίνη του ανθρώπους σαν ανεμοστρόβιλους, φέρνοντας σαν άνεμο αλλαγής κάποιον καινούργιο, κάτι να σου φέρει, για να σου μείνει ως δώρο αλλαγής.

Γνώρισα μέσα από εσένα ένα παιδί κάποιου Ανώτερου Θεού που με γέμισε αισιοδοξία, αγάπη, φως, ελπίδα και με ενέπνευσε ξανά στον εαυτό μου να πιστέψω.
Είχα χρόνια να το σκεφτώ, μέσα μου να το ομολογήσω πως έπρεπε την αξία της ψυχής μου σε άλλους καθρέφτες να κοιτάζω.Χωρίς καθόλου ρωγμές να καθρεφτίζονται κομμάτια μου.Βρήκα το είδωλό σου και ένιωσα πως πάλι απ'την ζωή που έβγαινα, πάλι να ξαναμπαίνω.Σε ευχαριστώ για όλα όσα με δίδαξες, χωρίς τίποτα να πεις.Αιώνια θα σε ευγνωμονώ!!!

Liz Plott be always bright and blessed!!!