30 Μαρ 2009

ΑΣΚΗΣΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ......



Eίχα πολύ καιρό να το νιώσω.
Να είμαι ελεύθερη και να πετώ, προς όλες τις κατευθύνσεις.
Το ουράνιο τόξο της ψυχής σου με κράτησε στην γη σου.

Μέχρι που βρήκαμε μαζί τον δρόμο να φτάσουμε στον Φάρο της πηγαίας δύναμης, των κοινών στοχασμών, του ιδίου δρόμου που οδηγείται από άλλα μονοπάτια.

Και τότε τόλμησα, και δάκρυσα, και χάθηκα, και έφτασα στον στόχο μου, κρατώντας το δικό σου χέρι.
Βλέπεις, δεν είχα μάθει εγω ποτέ να εμπιστεύομαι τους άλλους, να τους κοιτώ στα μάτια και να διαβάζω τον δρόμο της ψυχής τους.
Μέχρι τώρα, και ας μεγάλωσα λίγες μέρες, λίγες ώρες παραπάνω από την κάθε μου αναγέννηση , και ας έπεσα, και ας χτύπησα, και ας έγινα στα μάτια σου μικρή, πάλι κοντά σου θα'μαι.

Αισθάνομαι, γνωρίζω πως δεν σ'ακολουθώ, όλα τα βήματά μου, όσο αργά ή γρήγορα, το σώμα της ψυχής μου σέρνουν, τον δρόμο τον δικό σου πλαισιώνουν και κάποτε, ίσως και τώρα, ίσως και χρόνια μετά, δίπλα σου θα καταλήγουν για να βαδίζουμε μαζί, πλάι- πλάι και όχι ανταγωνιστικά....απλά ο ένας για τον άλλο!!!!!
Ξέρω πως ότι και αν συμβεί εσύ θα με σηκώσεις και θα'ναι εκεί το είναι μου για το δικό σου Είναι.

Αφιερωμένο σε έναν Άγγελο της Γης, που υπήρχε πάντα στην ζωή μου.....

18 Μαρ 2009

ΤΟ ΖΕΥΓΑΡΩΜΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ



Με αφορμή μια εργασία στην δημιουργική Γραφή με θέμα, ένα παραμύθι Σεξ και βίας ,γράφτηκε το παρακάτω απόσπασμα.




Μια φορά και έναν καιρό, μέσα σε
ένα όμορφο δάσος ήταν τα πάντα ανθισμένα. Η Άνοιξη και πάλι είχε βρεί του γυρισμού τον δρόμο. Προς χάριν λοιπόν αυτής της εποχής, το κάθε είδος στην πλάση ετούτη ψάχνει ένα όμοιό του. Μα αυτό συμβαίνει κάπως, όταν με την ροή της φύσης σου,πηγαίνεις. Το απόλυτο κυνηγήτο κιόλας είχε αρχίσει. Όλα τα ζωά ποικίλλως το ταίρι τους ζητούσαν. Οι αετοί και οι πεταλούδες στον βορρά, και οι σκίουροι στο νότο. Και μιας που το'φερε η κουβέντα, με τον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας καιρός να γνωριστούμε. λέγεται Σκούιρλ και όπως και στην αγγλικήν, σκίουρος θαρρώ σημαίνει. Είναι από μόνος του μοναδικός. Δεν μοιάζει με κανέναν, διότι αυτήν την εποχή για νύφη ποσώς δεν ψάχνει αλλά για μια κουφάλα δέντρου να χώσει την αρχοντομουτσουνιά του. Μα δυστυχώς γι'άυτόν το δέντρο που καμάκωσε δεν έχει ούτε μια. Έτσι ο Σκούιρλ γυρίζει γύρω του, εδώ και εκεί μια τρύπα στον κορμό να ανοίξει. Τα ζώα αυτήν την εποχή, όλα τον περιγελούν που σκέφτεται τον εαυτό του και πάει κόντρα στον προσταγμό της Άνοιξης.
- "Σκούιρλ", φωνάζει ο λαγός. "Κα
ιρός να βρείς αλλού μια τρύπα για να μπεις. Kάν'το και θα με θυμηθείς". Μα ο σκιούρος σε αυτό το παραμύθι, και πάλι το δικό του πράττει.



Με χίλιους δύο τρόπους τρύπα στο δέντρο θέλει να ανοίξει.
Μα όσο και αν προσπάθησε, όσο και αν μόχθησε, όσο και αν σκέφτηκε δεν βέπει να τα καταφέρνει. Μέχρι που στα ξαφνικά το πονεμένο δέντρο ζωή και λόγο παίρνει και αρχίζει να ρωτά.
-"Σεβάσου το διαφορετικό. μην θες να το χαλάσεις. Μέσα μου δεν πρόκειται να μπείς αν πρώτα την αυταρχικότητα δεν μάθεις να νικήσεις, έτσι την τρυφερότητα μεμιας θα κατακτήσεις. Δεν είχες παρά ευγενικά την χάρη τούτη να ζητήσεις και εγώ θα σου επέτρεπα μέσα μου απαλά να εισχωρήσεις. Και έτσι απλά μια τρύπα στο τοίχωμα του άρχισε να ξεπροβάλλει για μόνο μια στιγμή, ώσότου την δεί ο σκίουρος και ύστερα έκλεισε και πάλι. Τότε κατάλαβε ότι το νόημα της επιθυμίας υπάρχει στην φύση άφθονο, σε δυαδικό αριθμό. Αυτά τα λόγια στεναχώρησαν τόσο πολύ το σκιουρο, που έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι μαζί με όλα του τα υπάρχοντα(όλα τα βελανίδια),να βρει άλλη φωλιά για να ξαπλώσει μέσα της και να το επιτρέπει.

9 Μαρ 2009

FORWARDING THE FUTURE TO THE PAST!!!!



Είναι μέρες που δεν μπορώ να κλείσω τα βλέφαρα μου, για να αλλάξω παραστάσεις, έτσι δεν αφήνω κανένα παραθυράκι στα όνειρα μου να έρθουν να με βρουν.

Μέχρι που χωρίς καν να το θέλω ξύπνησα και υπέκυψα στο παρελθόν μου.
Δύο χρόνια πριν, ένας μόνο άνθρωπος, δυο καρδιές,μία σκέψη ήρθε και του άνοιξα την πόρτα.

Αφιερωμένο σε νέες σκέψεις, παλιές προσευχές που αναμένουν υλοποίηση!!!!!


Εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα και από μια υπέροχη ανάρτηση της φίλης μου Stellanelcielo, με τίτλο: Καλειδοσκόπιο!!!!!!

3 Μαρ 2009

SIGNS....




Κοιτάζω το φωτεινό δρομάκι της ψυχής μου,

Ξέρω, πώς είναι ο σωστός προορισμός.
Σαν να τον σκέπασε χιόνι λευκό, απ'όλων των αγγέλων τα φτερά!