Eίχα πολύ καιρό να το νιώσω.
Να είμαι ελεύθερη και να πετώ, προς όλες τις κατευθύνσεις.
Το ουράνιο τόξο της ψυχής σου με κράτησε στην γη σου.
Μέχρι που βρήκαμε μαζί τον δρόμο να φτάσουμε στον Φάρο της πηγαίας δύναμης, των κοινών στοχασμών, του ιδίου δρόμου που οδηγείται από άλλα μονοπάτια.
Και τότε τόλμησα, και δάκρυσα, και χάθηκα, και έφτασα στον στόχο μου, κρατώντας το δικό σου χέρι.
Βλέπεις, δεν είχα μάθει εγω ποτέ να εμπιστεύομαι τους άλλους, να τους κοιτώ στα μάτια και να διαβάζω τον δρόμο της ψυχής τους.
Μέχρι τώρα, και ας μεγάλωσα λίγες μέρες, λίγες ώρες παραπάνω από την κάθε μου αναγέννηση , και ας έπεσα, και ας χτύπησα, και ας έγινα στα μάτια σου μικρή, πάλι κοντά σου θα'μαι.
Αισθάνομαι, γνωρίζω πως δεν σ'ακολουθώ, όλα τα βήματά μου, όσο αργά ή γρήγορα, το σώμα της ψυχής μου σέρνουν, τον δρόμο τον δικό σου πλαισιώνουν και κάποτε, ίσως και τώρα, ίσως και χρόνια μετά, δίπλα σου θα καταλήγουν για να βαδίζουμε μαζί, πλάι- πλάι και όχι ανταγωνιστικά....απλά ο ένας για τον άλλο!!!!!
Ξέρω πως ότι και αν συμβεί εσύ θα με σηκώσεις και θα'ναι εκεί το είναι μου για το δικό σου Είναι.
Αφιερωμένο σε έναν Άγγελο της Γης, που υπήρχε πάντα στην ζωή μου.....