Είναι στιγμές που αισθάνομαι τόσο τυχερή που βλέπω τον κόσμο γύρω μου θολά.
(Τα μάτια είν' ο καθρέφτης της ψυχής. Δίπλα, μπροστά ή πίσω απ'την καρδιά, γεμίζει απ'τον παλμό της. Ξέρει τί είναι αληθινό, το ψεύτικό μες στην ζωή μου ξέρει να ξεχωρίζει).
Κι όμως μ'αρέσει αρκετά το ψέμα απ'την αλήθεια να συγχέω. Το ορατό από τ'αόρατο, την απουσία μέσα από την παρουσία. Την σιωπή μέσα απ'τις λέξεις. Το ζεστό σου άγγιγμα μέσα απ'της σχέσης μας τον πάγο. Το φως μέσα απ'το σκοτάδι.....
Και έτσι για λίγες στιγμές χαίρομαι που είμαι δίπλα σου και ας είσαι μακρυά μου,που ξεδιψώ απ'τα χείλη σου και ας έχουν γι'άλλο σώμα πιο σαρκοφάγα γεύση, που ενώ κοιμάσαι δίπλα μου, σε άλλους τόπους και όνειρα πετάει η ψυχή σου......
Ειν'άραγε το χώρια σου.... πιο ελπιδοφόρο απ'το μαζί σου.......
Sometimes, people they only see what they want to see......
Και να λοιπόν που φτάσαμε στον ίδιο δρόμο. Εκεί όπου χωριστήκαν κάποτε οι καρδιές μας! Δεν υπάρχει πλέον σχισμή, δεν υπάρχουν πληγές.Εσύ και εγώ,είμαστε απόλυτα ενωμένοι.
Χρόνια πριν, μικρότερη σαν ήμουν κάθε φιλιού καινούργια γεύση στολίζονταν με υπότιτλους,λόγια και εξηγήσεις που στερούσαν υποσχέσεις για ένα μέλλον παραπάνω από την κάθε μέρα. Και αυτό μου έμενε, αυτό με σκότωνε που η όποια σχέση άρχιζε έτσι, στο ίδιο ακριβώς σημείο είχε ήδη μέσα μου τελειώσει!
Πηγαίνοντας μέσα μου, τόσο παλιά στο χρόνο προς τα πίσω χάνω ενστικτωδώς την κάθε νέα στιγμή που έρχεται. Πάνω απ'τα επτασφράγιστα και παθιασμένα χείλη η σιωπή έχει τον πρώτο λόγο! Άραγε τα αυτονότητα πρέπει να παραλείπονται ή ότι στην ζωή μας έρχεται πρέπει εξ'αρχής να ορίζεται. Ας ζήσουμε καλύτερα το τώρα... Είναι η καλύτερη στιγμή για να σφραγίσει ένα οποιοδήποτε αύριο.
Μένω μόνο σ'αυτό:"Η κάθε σου αναπνοή δίπλα στο μαξιλάρι μου είναι σαν δώρο Ανάστασης μέσα στην ζωή μου ".
Τα φετινά μου γενέθλια με βρήκαν στην Σύρο! Δίπλα σ'έναν άνθρωπο που αποτελεί τον φύλακα άγγελό μου. Ήξερα πως θα τον βρώ! Είχα σβήσει πέρυσι πάνω στην τούρτα τα κεριά μου, με μία και μοναδική ευχή, με μία μοναχά αναπνοή.
Μα βρήκα και άλλον ένα!
τον άγγελο της αγάπης, της προστασίας, της απόλυτης αφοσιώσης.
Κάποτε μου είχαν πει, ότι όσο θα μεγαλώνω, θα ωριμάζω και θ'αναβαθμίζομαι, θα χάνω ανθρώπους από δίπλα μου, που απλά δεν είναι κατάλληλοι πλέον για μένα, δεν είμαι μέρος της ζωής τους, η παρουσία μου δεν τους γεμίζει χαρά, και μόνο η μέρα των γενεθλίων μου, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα για εκείνους!!!! Είναι λυπηρό μόνο να το σκεφτείς, μα πρέπει να αφήσεις χώρο σε κάτι νέο που έρχεται. Και έτσι απλά συνέβη. Χόρεψα μαζί σου, ρομαντικό χορό.με βήματα μπρος, σ'ενα καινούργιο αύριο, βήματα πλάγια,δίπλα ακριβώς απ'τα δικά σου, βήματα πίσω σε ότι πλέον δεν με αφορά. Η αφή μοναδική, ενεργοποιημένη, μέθυσα από την αισιοδοξία σου, απ'το τραγούδι της ψυχής σου, από την καλοσύνη που υπάρχει στην ζωή σου. Μου δώσατε ζωή, χαρά, αισιοδοξία.
Τόση ευτυχία θαρρώ πως δεν χωρά στα μάτια, μα όσο προς τα κάτω κυλάει με την μορφή δακρύων, τόσο πιο δυνατή μένει μες στην καρδιά μου. Χαλάλι σε ότι έφυγε!Άλλο καλύτερο από αυτό, δεν περιμένω να έρθει! ο Θεός βρήκε την διεύθυνσή μου....ψυχή μου,τώρα εκεί σε αφήνω.... .
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στηνΈλενα και στον Κωνσταντίνο,που χάρισαν την φλόγα της ψυχής τους, στα φετινά κεριά μου!!!
