ΌΤΑΝ ΕΣΥ.....ΕΓΩ

Όταν οι άλλοι δεν σε αγαπούν, δεν ξέρουν τους εαυτούς τους να συγχωρούν ζητούν να κρυφτούν στο μεγαλείο της αγάπης σου, ως δικαιολογία για τον φόβο τους!

Όταν εγώ, δεν αντέχω πια να συγχωράω, να αγαπάω...

γίνεσαι ο ίδιος πόρτα τα λάθη πίσω σου να κλείσεις, προς το μέρος μου.

THE GAP BETWEEN US

Όταν μία καρδιά, την χωρίζουνε χιλιόμετρα από μία άλλη, που ένιωθε κοντά της, και όταν το κενό που τώρα έμεινε μέσα από τις λέξεις, την σιωπή, τις προσβολές, τα σ'αγαπάω, καλείται να καλύψει η γνώση, ο στίχος, η μελωδία απο τραγούδια άγραφα που ανεμένουν το δικό μου πόνο, και μία φωνή σαν ψίθυρο να τον σιγοτραγουδήσει, μία θεά που τώρα αναδύεται ,στα πέπλα της να τον τυλίξει, μία θεραπεία ανάμεσα μας, την απόσταση να μηδενίσει, και ότι άλλο πιο δημιουργικό, σαν ένας πίνακας αφηρημένης τέχνης, μία ξέπνοη αναπνοή ενισχυμένη από ομ, μία πένα που με το μελάνι της, ενώνει σιωπές....

Τότε άξιζες μέσα μου να υπάρχεις !!!

ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ

Μου έμαθε η ζωή στα λάθη μου, πάντα να ζητάω συγνώμη. Να βάζω το χέρι στην καρδιά και να μιλάω μέσα απο εκείνη. Να συγχωρώ. Να απελευθερώνω. Να αποδεσμεύω ψυχές που πήραν την σχεδία τους μακριά από την πλώρη της δίκης μου.

¨Οταν γνωρίζω όμως που έσφαλλα έχει το δάκρυ σημασία. Η όποια μεταμέλεια.

¨Οπως και να'χει, πλήγωσα ή πληγώθηκα δεν έχει σημασία.Στέγνωσαν τα δάκρυα από την σημαία της καρδιάς μου. Γυρίζει με φόρα στο βιβλίο της ζωής μου άλλη σελίδα. Με χρώματα. Με αποχρώσεις γέλιου και χαράς.

Ένα μονάχα θέλω να θυμάσαι, για τα δικά σου λάθη, προσβολές μονο εσύ μπορείς να μετανιώσεις. Αγνώμων δεν ήμουνα ποτέ να σβήσω την αρχή μας, γυρίζοντας με, στο χρόνο πίσω.

Η πληγή θα κλείσει. Θα επουλωθεί από το κενό της εμπιστοσύνης σου στο πρόσωπο μου!!! 

Τελεία στο βιβλίο μας δεν είμαι έτοιμη να βάλω.

Εκτός αν θέλεις έτσι να σφραγίσεις, την φωνή του εγωισμού!

ΕΝΑ ΜΠΡΑΒΟ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ...ΜΙΑ ΦΟΡΑ...ΓΙΑ ΜΕΝΑ

 

Ήθελα συνέχεια να ακούω "μπράβο" από τα χείλη των άλλων;

Αλήθεια, πότε το ξεστόμισα εγώ, για εμένα;

Σήμερα έγινε η αρχή,

για την ολοκλήρωση της προσπάθειάς μου,

να συλλέξω κάθε μου εμμονή,

να γίνω άλλη φιγούρα

άλλος χαρακτήρας

να βλέπω από τα μάτια της,

να ακούω από τα αυτιά της

να εισχωρήσω στα ενδότερα της,

να κολυμπήσω σαν δελφίνι στο βάθος του υποσυνειδήτου της

να αναφερθώ στις εμμονές μου, σαν να ήτανε δικές της

να λυτρωθώ από αυτές

να βιώσω την Αγάπη

το μεγαλείο της μέσα από την αλήθεια.

Να ρίξω το τείχος που διαχώριζε το σκοτεινό εγώ από το φωτεινό είμαι

και να γίνουμε ένα

ΕΓΩ ΕΙΜΙ

 

 

ΟΠΟΥ ΦΥΓΕΙΝ....

 

Ήθελα να φύγω. Το είχα ανάγκη. Να σβήσω από πάνω μου όλα τα Χ που σημειώσαν, οι φίλοι, οι εχθροί, οι αγαπημένοι μου άνθρωποι έτσι νόμιζα τουλάχιστον, σε όλα τα σημεία επαφής μας.

Κάποιες φορές είναι μόνο αρκετό, να φτιάχνεις την βαλίτσα σου, να την γεμίζεις όνειρα, να μεταφέρεσαι με την φαντασία σου, όπου ο νους, το σώμα θέλει να σε ταξιδέψει, να ανοίγεις την πόρτα....

και χωρίς ακόμη να την κλείσεις

πίσω να γυρίζεις.

Σε μία νέα πραγματικότητα που η αλήθεια μέσα από τα βλέμματα των άλλων που περιμένουν μία σου συλλαβή, ένα σου δάκρυ, ένα σου παράπονο για να σε στήσουνε στον τοίχο,δεν σε άφηνε να δεις.

Πως είσαι πλήρης.

Γεμάτος

Χαρισματικός

Όμορφος

Δημιουργικός.

Νιώθω πως η γαλήνη, έχει δικό της βλέμμα να σε βλέπει

δικό της χώρο

δικούς της ήχους μέσα από την σιωπή

Την καρδιά 

Εκεί θα κατοικώ

όσο και να θέλουν να σε ραγίζουν!!!

Η πληρότητα πολλαπλασιάζεται

μοιράζεται

δεν διαιρείται

δεν διχοτομείται

δεν ραγίζει

Αλλοίμονο σε όσες δεν της άγγιξαν ποτέ, τα δάκρυα, ο έρωτας, τα λόγια, το χάδι, η αλήθεια,η ειλικρίνεια.

Ούσα άδεια σαν καρδιά,

τι έχεις να φοβάσαι;