Μου έμαθε η ζωή στα λάθη μου, πάντα να ζητάω συγνώμη. Να βάζω το χέρι στην καρδιά και να μιλάω μέσα απο εκείνη. Να συγχωρώ. Να απελευθερώνω. Να αποδεσμεύω ψυχές που πήραν την σχεδία τους μακριά από την πλώρη της δίκης μου.
¨Οταν γνωρίζω όμως που έσφαλλα έχει το δάκρυ σημασία. Η όποια μεταμέλεια.
¨Οπως και να'χει, πλήγωσα ή πληγώθηκα δεν έχει σημασία.Στέγνωσαν τα δάκρυα από την σημαία της καρδιάς μου. Γυρίζει με φόρα στο βιβλίο της ζωής μου άλλη σελίδα. Με χρώματα. Με αποχρώσεις γέλιου και χαράς.
Ένα μονάχα θέλω να θυμάσαι, για τα δικά σου λάθη, προσβολές μονο εσύ μπορείς να μετανιώσεις. Αγνώμων δεν ήμουνα ποτέ να σβήσω την αρχή μας, γυρίζοντας με, στο χρόνο πίσω.
Η πληγή θα κλείσει. Θα επουλωθεί από το κενό της εμπιστοσύνης σου στο πρόσωπο μου!!! Τελεία στο βιβλίο μας δεν είμαι έτοιμη να βάλω.
Εκτός αν θέλεις έτσι να σφραγίσεις, την φωνή του εγωισμού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου