ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΣΥΝΩΝΥΜΙΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗ ΛΕΞΗ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ(ΦΙΛΙΑ)

Άραγε πόσες φορές δίπλα στη λέξη "αδαής", θα βρω στο λεξικό ως συνώνυμο το ονομάτεπώνυμό μου; Αντί να λιγοστεύουν όλο και πολλαπλασιάζονται τα ευρήματα.

... πάραυτα είμαι περήφανη γιατί το συναντώ πάντα δίπλα στη λέξη, "φίλη"!!!

ΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Δε ζήτησε τίποτα απότην καρδιά μου η δική σου. Ήμουν εκεί όταν οι λέξεις κοιμόντουσαν ευλαβικά πίσω από του ίσκιου τις σιωπές. Ηθέλε η δική μου να προσφέρει. Τα δώρα είναι η γλώσσα της αγάπης μου. Τόσο καιρό δεν το έχεις παρατηρήσει; Γεννιέμαι για να δίνω. Δεν σου ζητάω ανταλλάγμα για όσα εύχομαι για εσένα κάθε πρωινό στην πρώτη προσευχή μου. 
Απλά κάποια στιγμή έπρεπε να κλείσω το συρτάρι από το χρηματοκιβώτιο της καρδιάς μου. Να αλλάξω κωδικό ασφαλείας. Τα λόγια και οι υποσχέσεις σου, το κωδικό μου να μην σπάνε. Τι παίρνω πίσω απ'όλα αυτά; Την χαρά σου.Μεθάω και μαγεύομαι από την μέθη της πληρότητας σε όλο σου το είναι.Απλά μην μου θυμώσεις, που κάποιες στιγμές αναρωτιέμαι. 

"Θεέ μου το αξίζω όλο αυτό; Να δίνω πάντα για να αγκαλιάζω μόνη μου τον εαυτό μου";Δάκρυα κυλούν στα μάγουλά μου. 

-Όχι δεν το αξίζω όλο αυτό, με κόλλες να τυλίγω και να σου προσφέρω την καρδιά μου, να είναι τυφλή και να μην βλέπει καλυμμένη ποια χείλη την φιλούν, ποια ψέμματα την δοκιμάζουν, ποιές αλήθειες δεν την άγγιξαν ποτέ, γιατί τα χέρια που την έβγαλαν από την δική της θέση και την ξερίζωσαν, έτσι για να σου αρέσει, την αποσύνδεσαν από το φως της θεικής πηγής της.Μα αν δεν τα θες τα δώρα της μπορείς να τα επιστρέψεις.Κάρτα αλλαγής οι πράξεις δεν φορούν, θέλω να με πιστέψεις. Άστα πίσω σου, στις σκιερές γωνίες που η καθαρή αγάπη δεν τις φτάνει και άνοιξε τον δρόμο σου να φύγεις, άδειος όπως ήρθες.Θα βρω που τα έκρυψα και πίσω θα τα πάρω. Μην φοβάσαι εγωισμέ.Πουθενά αλλού δεν θα τα χαρίσω.Απλά τα κουτάκια της θα ανοίξω.Σαν μικρό παιδί που περιμένει δώρο.Σε εμένα πάλι πίσω θα τα γυρίσω, μήπως και την αγάπη που μου λείπει, την δω και την αναγνωρίσω. Πρέπει να με αγαπήσω. Πίσω σε εσένα μην γυρίσω. Αυτό είναι το δώρο της ψυχής για την καρδιά μου.Αν κάποτε με αγάπησες, φύγε μακριά μου!Αυτό είναι το δώρο μου για εμένα, ατύλιχτο απ'τα δικά σου χέρια.

ΑΓΑΠΗΣ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ

                 Τα κατάφερες νομίζεις;
Κήρυξες την καρδιά μου να πωλείται. Όχι όσο αξίζει αφού σε υπολογίζει αλλα να χαμηλώνει την τιμή της, να βάζει φρένο στην ροή της διαδρομής της στην αληθινή αγάπη.Αγάπη εστί συγχώρεση, μα πόσο να λυγίζει, όταν η πρόθεσή σου κάθε στιγμή, σαν νήμα, από το κουβάρι όλο και ξεφτίζει;
Σου έφτιαξα πουλόβερ, ολόμαλλο παλτό, τις νύχτες, που πονάς, τουλάχιστον να μην κρύωνεις, μα εσύ δεν νοιάζεσαι από την θέρμη της αγάπης να ζεσταίνεσαι. Μονίμως παραφέρεσαι.Πωλείται η καρδιά; Την ρωτάω.Γιατί σε αφήνει σαν πέταλλο από άνθος να την μαδάς, στην αγορά του ψεύδους σου να την ξεπουλάς; Να βάζει πωλητήριο στις επικείμενες εκπτώσεις. Το 10% από τα λάθη σου δεν είναι αρκετό. Ολοένα και αυξάνει σε αριθμό αυτοτιμωρίας. Μηδαμινής αξίας. Στο 60% που στοχεύεις, πλέον δεν με παρασέρνεις. Τι να αγοράσεις πες μου από μία καρδιά, τόσο πληγωμένη, με αγγίγματα μαύρης ψυχής σημαδεμένη;
Πόσο τοις εκατό της έμεινε πάλι για να αγαπήσει;
Το αντίτιμο της αξίας της, σε άλλη μορφή να αναγνωρίσει;

EDGE

Ένα βήμα. Αυτό ήταν...προτού πιάσουμε τα άκρα. Το σχοινί γδαρθηκε. ¨Ολοι παραιτήθηκαν της ισορροπίας. Κατεβήκαν.Μόνο εγώ απέμεινα.

Μένω κι οπισθοδρομώ ή πέφτω και προχωράω.
Η γρατζουνιά θα δείξει. Πόσο βαθιά θα είναι; 

ΑΘΑΝΑΤΗ ΜΑ ΣΙΩΠΗΛΗ ΦΩΝΗ

Ποτέ η ψυχή μου μέχρι τώρα δεν είχε χύσει τόσα δάκρυα για μία άλλη που στον παράδεισο συντροφιά θα μας κρατά με ένα ζειμπέκικο και ένα τραγούδι!!!!

Πες μου που πουλάν καρδιές να σου πάρω μια. ....Τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό.....ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω, τα καλοκαίρια πες μου πως μπορώ μονάχος μου να ζήσω....Σε αναζητώ στην Σαλονίκη ξημερώματα, λείπει το βλέμμα σου απ'της αυγής τα χρώματα....γιατί εσύ δεν ήσουν άνθρωπος, γιατί εσύ ήσουν χιονάνθρωπος, που λίγο λίγο έσβηνες, εγώ σε ζέσταινα, και εσύ μου έλιωνες.....Τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο, συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω τι λένε τα κομπιούτερ και οι αριθμοί....Βρέχει στην φτωχογειτονιά, βρέχει και στην καρδιά μου....όταν έχω έσενα,μπορώ να μην βυθίζομαι αργά τα βραδια που πληγώνεται η καρδιά και πιάνω το μαχαίρι, το σκοτάδι να χαράξω, κάνε ένα βήμα, να κάνω εγώ το επόμενο, αίμα μου και σχήμα, λόγος και ψυχή στο συφραζόμενο, όταν έχω εσένα, νιώθω σαν παιδί έχω έναν άνθρωπο,μη φοβού κανένα, εσύ και εγώ στον κόσμο τον απάνθρωπο, όταν έχω εσένα Αλλοίμονο σε αυτούς που δεν αγάπησαν, που δεν δακρύσανε ζωή,την ομορφιά σου δεν γνωρίσανε ζωή... σε συζητάν διχώς γιατί και όχι άδικα όπως κοιμάσαι στα στενά παλιά λαδάδικα, έγινες φήμη και γιαυτό δεν φυλακίζεσαι, ζεις στο σκοτάδι παστρικά μα δεν ορκίζεσαι...σβήσε το φεγγάρι, σβήσε μου τα μάτια, σβήσε μου τις λέξεις να μην σε φωνάξω πίσω, σβήσε το φεγγάρι να μην δω που φεύγεις...πάντα γελαστοί και γελασμένοι

Καλό Ταξίδι με έναν στίχο, έναν ήχο, φαρμάκι στο ποτήρι και αντίο δακρύδρευτο στα χείλη

ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ

Μου έμαθε η ζωή στα λάθη μου, πάντα να ζητάω συγνώμη. Να βάζω το χέρι στην καρδιά και να μιλάω μέσα απο εκείνη. Να συγχωρώ. Να απελευθερώνω. Να αποδεσμεύω ψυχές που πήραν την σχεδία τους μακριά από την πλώρη της δίκης μου.

¨Οταν γνωρίζω όμως που έσφαλλα έχει το δάκρυ σημασία. Η όποια μεταμέλεια.

¨Οπως και να'χει, πλήγωσα ή πληγώθηκα δεν έχει σημασία.Στέγνωσαν τα δάκρυα από την σημαία της καρδιάς μου. Γυρίζει με φόρα στο βιβλίο της ζωής μου άλλη σελίδα. Με χρώματα. Με αποχρώσεις γέλιου και χαράς.

Ένα μονάχα θέλω να θυμάσαι, για τα δικά σου λάθη, προσβολές μονο εσύ μπορείς να μετανιώσεις. Αγνώμων δεν ήμουνα ποτέ να σβήσω την αρχή μας, γυρίζοντας με, στο χρόνο πίσω.

Η πληγή θα κλείσει. Θα επουλωθεί από το κενό της εμπιστοσύνης σου στο πρόσωπο μου!!! 

Τελεία στο βιβλίο μας δεν είμαι έτοιμη να βάλω.

Εκτός αν θέλεις έτσι να σφραγίσεις, την φωνή του εγωισμού!