MAKE A WISH......

Όλες αυτές τις μέρες όπου και να είμαι με όποιον και να μιλάω ακούω όλο παράπονα,και δηλώσεις του τύπου "δεν είμαι καλά, είμαι στεναχωρημένος/η, δεν έχω κανέναν στην ζωή μου, είμαι μόνος/η και ούτω καθ'εξής.

Και το ερώτημά μου είναι το εξής:

Γιατί περιμένουμε ένα ερέθισμα να μας χαροποιήσει και δεν ανοίγουμε οι ίδιοι τα φτερά μας προς την ευτυχία, όντας ευγνώμονες για τις προσπάθειές μας;

'Ολα τα παραπάνω,δεν είναι στο χέρι κανενός, μονάχα στο δικό μας!

Σας έχω λοιπόν ένα δώρο που πρέπει να το αξιοποιήσατε μόνοι σας, ο κάθε άνθρωπος για το ανώτερο καλό της δικής του ψυχής και είναι το ακόλουθο:

Λόγω των γιορτινών ημερών που πλησιάζουν έχει ενεργοποιηθεί ένα ενεργειακό άνοιγμα στον ουρανό (πύλη) από σήμερα, 17/12/09-7/1/2010, και περιμένει τις ευχές σου για ένα καλύτερο αύριο.
Γράψε λοιπόν σε ένα φύλλο χαρτί μέχρι και 5 ευχές θετικής έννοιας που να τις επιθυμείς διακαώς και να τις σκέφτεσαι συνέχεια.

-π.χ απολαμβάνω την αφθονία που μου δίνεται σε όλα τα επίπεδα, κ' απολαμβάνω την χαρά, την γαλήνη, την αρμονία, τον έρωτα και την συντροφικότητα με κάθε τρόπο στην ζωή μου και είμαι ευγνώμων για την παρουσία τους-και τοποθέτησε το σε ένα μέρος ιερό για σένα βάζοντας ένα κερί αναμμένο πάνω του (κατά προτίμηση ρεσό)όσο βρίσκεσαι στο χώρο.

Εύχομαι και προσδοκώ, την άμεση υλοποίησή τους.

Αγάπη και φως, να φωλιάζει για πάντα στην καρδιά σας.

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ

Αλήθεια, πότε είπατε τελευταία φορά "ευχαριστώ"σε ότι εισέρχεται μέσα στην ζωή σας;

Σε κάποιον που σας χαμογέλασε στον δρόμο;
Σε ένα παιδάκι που σας χάρισε μια ζωγραφιά,
Σε κάποιον περαστικό, όταν παραπατήσατε και σας έπιασε απ'το χέρι;
Που χαρτομάντηλο κάποιος σας πρόσφερε όταν τα δάκρυα σας κάποτε φτιάχναν ποτάμι;
Σε όλα τα δώρα της ζωής μικρά και μεγάλα που εμφανίζονται στα ξαφνικά μπροστά σας;

Στον Εαυτό σας;
Έφτασε λοιπόν η στιγμή να νιώθουμε στα βάθη της καρδιάς, ευγνωμοσύνη!Ν'αφήσουμε απ'τα χείλη μας να βγει το ευχαριστώ και πάλι.

Προτού και πάλι κάτι σκεφτούμε από το σύμπαν να μας δώσει.

Αφιερωμένο στην Φίλη μου Άσπα, έναν επίγειο άγγελο που υπάρχει στην ζωή μου.

ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ, ΣΟΦΗ ΗΛΙΚΙΑ

Δεν ξέρω ακριβώς γιατί, όμως κάθε φορά που βλέπω μικρά παιδιά, αγαλλιάζω, συγκινούμαι, δακρύζω. Και όχι γιατί πέρασα άσχημα παιδικά χρόνια. Αντιθέτως. Ήταν μαγεμένα!
Ενδόμυχα λοιπόν γυρίζω νοερά συνεχώς πίσω στα χρόνια εκείνα, της αγαλλίασης, της ξενοιασιάς, της περιέργειας, του ασταμάτητου παιχνιδιού, της τιμωρίας αλλά και των σημαντικών αποφάσεων!
Σκεφτείτε γιατί.

Ένα παιδάκι είναι απόλυτα αληθινό στις φιλίες και στις σχέσεις του με τα υπόλοιπα. Τους γονείς, τους χρειάζεται και είναι συνεχώς κοντά τους, τους σφίγγει την γροθιά με τα μικροσκοπικά χεράκια, κοιτάνε προς τα πίσω όταν κάνουν δειλά τα πρώτα τους βήματα για να δουν κάτα πόσο μακρυά τους απομακρύνονται. Όταν τσακωθούν με φίλους, μουτρώνουν το προσωπάκι τους, γυρίζουν απ'την άλλη επιδεικτικά και λένε την εξής φράση." Δεν σε παίζω, δεν είσαι φίλος/η μου" και κανένας δεν παρεξηγείται αφού μια τέτοια κατάσταση είναι αληθινή!
Κάθε γενιά μικρών παιδιών είναι αποθεωτικά έξυπνη με εύστοχες παρατηρήσεις, ερωτήσεις και απαντήσεις.
Αφού την αλήθεια χρειαζονται. Γιατί διστάζουμε να φτιάξουμε ένα κόσμο γεμάτο από αυτήν;
Μαθαίνοντας σαν παιδί να ζεις μέσα στην αλήθεια την ίδια ανάγκη θα έχεις ως ενήλικας.και αν όχι, ποτέ δεν είναι αργά να βρεις το θάρρος να την κατακτήσεις.
Την ευγνωμοσύνη μέσα απ'την αχαριστία,
Την φιλία μέσα απ'την κοροϊδία.
Την χαρά μέσα απ'την λύπη
Την αγάπη μέσα απ'την ανάγκη.
Ας μάθουμε τον τρόπο να μείνουμε πάντα παιδιά.

Αφιερωμένο σε ένα Αιώνιο Παιδί, την Κάλλη Σκαρλάτου!

ΞΥΠΝΗΣΕ ΜΕ......

Σε αυτή την ζωή όσο και να προσπαθούμε να το αποφύγουμε ή να μην θέλουμε να το αποδεχτούμε είμαστε προσκολλημένοι στην ύλη. Ας μην ανατρέχουμε μόνο στα χρήματα, μιας και αναφέρομαι στις συνήθειές μας που δεν μας βγάζουν από την βολή μας, τα υλικά αγαθά,και φυσικά τα συναισθήματα!
Υπάρχουν πνευματικοί άνθρωποι ανάμεσα μας, όσοι δηλαδή προάγουν το ανώτερο καλό της ψυχής τους, όσοι έχουν πολλές ευαισθησίες και σέβονται το κάθε ζωντανό πλάσμα που ζει ανάμεσά τους. Όσοι είναι υπεράνω υλικών φιλοδοξιών και δεν διακατέχονται από εφήμερα συναισθήματα όπως φιλαργυρία, απληστία, ειρωνία και εκδίκηση.

Όλοι μας όμως ενάρετοι και μη, φιλόδοξοι ή ορθολογιστές, ανήσυχα πνεύματα ή εφυσηχασμένοι, καλλιτέχνες ή ανθρωπιστές, ακούμε την ίδια φωνή μέσα στα αυτιά μας μπροστά στην άγνοια ή στον κίνδυνο. Μια φωνή που ξέρει πάντα την αλήθεια ανάμεσα στα τόσα ψέμματα. 'Εχουμε όλοι μας διαίσθηση για το ποια θα είναι η πορεία της ζωής μας λίγο πριν η ελεύθερη βούληση την διάθεσή μας παρεμβάλλει !

Χτες μου συνέβη το εξής γεγονός. Λόγω φόρτου εργασίας κατά την επιστροφή μου στο σπίτι άφησα στο γραφείο το κινητό μου κάτι το οποίο με πανικόβαλλε αρχικώς μιας και είχα σε αναμονή κάποια τηλεφωνήματα που έπρεπε να γίνουν όπως επίσης και την ρύθμιση αφύπνισης για το πρωινό ξύπνημα, όμως με χαλάρωσε στην πορεία γιατί σκέφτηκα ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο και έτσι θα έπρεπε να αλλάξω τις συνήθειές μου για λίγο και να χαλαρώσω δείχνοντας εμπιστοσύνη στο πνεύμα και όχι στην βολή και στην πολυτέλεια μιας υλικής ανάγκης. Είχα την ελεύθερη βούληση να επιστρέψω και να το πάρω! Θα ήταν άδικος κόπος όμως αφού δεν θα υπάκουγα σε μια ανώτερη ανάγκη για προστασία και αφύπνιση.

Αφέθηκα λοιπόν......

Το τί θα μπορούσε να είχε συμβεί αν έκανα αναστροφή στην πορεία μου δεν είμαι σε θέση να το διαχειριστώ ή να το εξηγήσω.
Αυτό που διασφάλισα με την πράξη μου ήταν να ηρεμήσω, να χαλαρώσω, να συλλογιστώ, να αποφασίσω, να διαβάσω το βιβλίο της αρεσκείας μου, άκουσα μουσική, ότι θα έκανα σε μια συνηθισμένη μέρα θα μπορούσε κάποιος να πάρει τον λόγο και να απαντήσει. Και πως θα ξύπναγα το πρωί μιας και όλως τυχαίως λησμόνησα να υπενθυμίσω σε κάποιον να με ξυπνήσει;

Εμπιστεύτηκα λοιπόν.......

Κατά καιρούς, πριν από ένα σημαντικό ραντεβού ή μια ανειλημμένη πρωινή υποχρέωση είχα την τιμή αν όχι την χαρά να αναλάβει τον ρόλο της αφύπνισης μια οντότητα που υπάρχει μέσα στην ψυχή μου,εφ'όσον το έχω ζητήσει υποσυνείδητα με κάποιο τρόπο. Είναι το ανώτερο αγγελικό μου κομμάτι και είμαι ένα μικρό κύτταρο από το μεγαλείο αυτής της οντότητας. Ο δρόμος της ψυχής μου και το φωτεινό της έργο είναι απλά ένα μικρό μονοπάτι στην αφύπνιση του Όλου της δικής του αρμοδιότητας και θεικής αποστολής.
Αναφέρομαι στην υπαρξη του Ανώτερου Εαυτού, της ψυχής μου. Κάθε φορά που ακούω την φωνή του, δεν είμαι πια πότε η ίδια. Κάτι έχει αλλάξει! Προς το καλύτερο.

"Ξυπνησέ με"........ του ζήτησα. "Αύριο νωρίς, σε μια καινούργια μέρα,να φέρω εις πέρας την όποια αποστολή μου", και απλά έκλεισα ήρεμη και παραδομένη τα βλέφαρά μου.
Στις 8 το πρωί ήμουν ήδη όρθια και έχοντας ευγνωμοσύνη για όλη την προσπάθεια.

Όι άγγελοι δεν είναι άνθρωποι. Δεν χρειάζονται χάρες και υποσχέσεις. Ένα μόνο ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μας είναι υπεραρκετό.

Σε μια μέρα χαλαρή, χωρίς πολλές υποχρεώσεις για να κοιμηθείτε με ένταση και να ξυπνήσετε με άγχος και ανασφάλεια, απλά ζητήστε το σε Εκείνον.

Ακούμπήστε το κέντρο της καρδιάς σας, και απλά εκφράστε Του αυτό που θέλετε. Αυτό που έχετε ανάγκη. Θα σας ακούσει. Αρκεί να το πιστεύετε, αρκεί να μην διστάσετε τα λόγια της προσωπικότητάς σας να ξεχάσετε.
Ζητήστε το....

Ανώτερε φύλακα της ψυχής μου, ξύπνησέ με.....

ΕΓΚΛΗΜΑ(!!!) ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ(???)

Watch 2 3enoi E26 in Entertainment | View More Free Videos Online at Veoh.com


Ίσως και να έχω γίνει κουραστική με την εμμονή μου στον συγκεκριμένο καλλιτέχνη, άνθρωπο, ηθοποιό και φίλο, ο λόγος για τον Ν. Σεργιανόπουλο!Είναι αδικία να χάνονται τέτοιοι άνθρωποι από κοντά μας, που έχουν φωλιάσει στην καρδιά μας, που οι ατάκες και οι ρόλοι τους, μας έχουν χαρίσει γέλιο ανάμεσα σε λύπες της καθημερινότητας. Νομίζεις ότι δεν θα σταματήσεις ποτέ να γελάς, να αισθάνεσαι,να δακρύζεις ή να χαμογελάς.

Αλλά και αν ακόμη η ζωή επιφυλάσσει άλλα σχέδια και σβήνει την χαρά απ'το βλέμμα, απ'τα χείλη με ένα τέλος τόσο ακαριαίο, απάνθρωπο που δεν θα ταίριαζε ποτέ και σε κανέναν πόσο μάλλον Νίκο σ'εσένα.

Όλοι κάπου, κάπως, κάποτε θα περιμένουνε τον λόγο της δικαιοσύνης!
Θα αναμένουμε την χειρότερη και την πιο αυστηρή ποινή για αυτον τον στεγνό εγκληματία τον Γεωργιανό David Murtinkelli.
Του άξιζαν το λιγότερο, δυο φορές ισόβια και όχι μόνο 20 χρόνια για τον φόνο, 5 μήνες για την κλοπή και ακόμα 3 για την παρανομη είσοδο του στην χώρα σύμφωνα με την απόφαση που θεσπίστηκε από το δικαστήριο!
Δεν θα σιωπήσω, δεν θα κλείσω το στόμα μου σε αυτήν την αδικία.
Η υπεράσπση του αναγνώρισε ένα ελαφρυντικό, τον ενάρετο μέχρι τώρα βίο του κατηγορουμένου.
Ένα παιδί είναι ενάρετο, ναι. Ένας τύπος-γιατί άνθρωπο δεν μπορεί κάποιος να τον αποκαλέσει-αφού δολοφονεί συνάνθρωπό του με 21 μαχαιριές τι ενάρετο και έντιμο κουβαλάει επάνω του και ο συνηγορός του δεν το βλέπει;
Πως μπορεί αυτός ο άνθρωπος να κοιμάται τα βράδια όταν σε 7 χρόνια-γιατί αυτό θα συμβεί μετά την έφεση που ασκήθηκε για μείωση της ποινής-θα κυκλοφορεί αυτός ο δολοφόνος ελεύθερος πάλι ανάμεσα σε αγαπημένα πρόσωπα που μπορεί αύριο μεθαύριο να έχουν την ίδια τύχη;
Στην θέση του κατηγορούμενου απλά θα αυτοκτονούσα! Γιατί έστω και αργά θα αποκτούσα την συνείδηση. να μην αναγκαζα την οικογένειά μου να φρίττει απ'τα δικά μου λάθη, να μην με κοιτάξουν τα παιδιά μου με τ' αυστηρό τους βλέμμα.....
Ποιό είναι το νόημα της τιμωρίας και της βαριάς ποινής έχει συνειδητοποιήσει άραγε η δικαιοσύνη ; τί άλλο από τον παραδειγματισμό και τη συμμόρφωση όσων σκοπεύουν να πράξουν κάτι ανάλογο;
Γιατί να μην ζούμε στον μεσαίωνα που υπήρχαν άρρητες εντολές απαγχονισμού, λιθοβολισμού, θανατικής ποινής και της περιβόητης πυράς;

Άραγε τί χωρίζει έναν ενάρετο άνθρωπο από έναν δολοφόνο;
Η συνείδηση, η ευαισθησία και η γνώση των δυο αντίρροπων συνθηκών.
Αλλοίμονο σε αυτόν που φεύγει πρόωρα.....
για άλλη μια φορά, η δικαιοσύνη απέδειξε πως παραμένει τυφλή!

δεν έχω άλλα λόγια....
Σφραγίζω την ανάρτηση με αυτήν εδώ την φράση:

"Δεν μπορείς να μιλήσεις για τον βίο ενός ανθρώπου εαν δεν έχει κλείσει πρώτα τα μάτια του για πάντα"
Philip Roth


Τα γεγονότα φτιάχνονται απ'τις ίδιες μας τις πράξεις....
Εφ'οσον τις βλέπουμε ας μην κλείνουμε τα μάτια.

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ....

Την ζωή όλων μας πιστεύω την συνθέτουν αμέτρητες ειρωνείες γύρω από το πριν και το τώρα.
Για παράδειγμα, δύο άνθρωποι όταν θέλουν να έρθουν κοντά, βλέπουν και νιώθουν τί τους ενώνει, τί είναι αυτό που στενά τους συνδέει. Εσωτερικά, πολλές εμπειρίες, εξωτερικά, αμέτρητες συμπτώσεις.

και όμως τίποτα δεν τους κρατάει όταν ο ένας, διαγράφει δική του πορεία .
Τα πάντα ξεχνάει.

Ίσως τα πάντα στη ζωή υπόκεινται σε ένα νόμο.
"Μην δείχνεις απλά Κάνε.

Δεν παριστάνουμε ότι νιώθουμε. Αφήνουμε την αγάπη να μας αγγίξει. Σαν ένα άγριο κύμα που ακουμπάει έναν βράχο.

Ένα μωρό νεογέννητο δεν το μεγαλώνουν οι λέξεις, θα το φροντίζουμε,θα το αγαπάμε,θα το προσέχουμε. Έχει ανάγκη τις πράξεις της αγάπης!!!

Συγκινείσαι όταν το χέρι του ένα σου δάχτυλο γυρεύει. Δεν υπάρχουνε λέξεις πόσο ο ένας τον άλλο χρειάζεται.

Η ανάγκη δεν ορίζει την ανάγκη
Η αγαπη ορίζει όμως τα πάντα.
Κάτω απ'την ομπρέλλα της υπάρχει η προστασία, η εμπιστοσύνη, η ειλικρίνεια, ο σεβασμός,η ταπεινότητα,η θέληση, η ελευθερία στον χώρο του άλλου,αρκεί να θέλει κάποιος να τα νιώσει!

Αρκεί να θέλει κάποιος να τα δώσει.
Όχι όμως από οίκτο
από αγνή προσφορά.

Ξέρω ότι είσαι τα πάντα για μένα.
'Εδωσα, και έχω πολλά ακόμα να δώσω
σαν προσφορά στην λατρεία του Είναι σου.

Μην αφήνεις την αγκαλιά να την σκεπάζουνε πλέον τα δάκρυα
Στο χτες, στο αύριο και το τώρα, εσύ μόνο δίνεις αξία!
Είναι απλά 10,10 και άλλα 10 φύλλα στο ίδιο τραντάφυλλο.

Αξίζει στα χέρια σου μια σταγόνα από αίμα.
Μόνο και εφ'όσον θες αλήθεια την μαγεία του να μυρίσεις.

AN

Αν μπορείς να σαι ατάραχος όταν τριγύρω οι άλλοι,
σε σένα ρίχνουν τ άδικο μέσα στην παραζάλη.

Αν μπορείς όταν δισταγμούς για σε θα 'χουν εκείνοι,
Να 'χεις στη δύναμή σου εσύ κρυφή εμπιστοσύνη.

Αν μπορείς να σαι ακούραστος όταν προσμένεις κάτι,
Με ψέμα να μην απαντάς στων άλλων την απάτη,
Αν σε μισούν να μη μισείς κι ας είσαι πληγωμένος
Να μην είσαι ευκολόπιστος μήτε πονηρεμένος.

Αν μπορείς να ονειρεύεσαι και τα όνειρα να ορίζεις,
να σκέπτεσαι χωρίς ζωή στη σκέψη να χαρίζεις.
Αν στον Θρίαμβο και στη Καταστροφή έχεις την ίδια γνώμη,
Κι άσειστη θέληση να λες "βάστα καρδιά μου ακόμη".
Αν μπορείς την αλήθεια που 'χεις πει να δεις σακατεμένη,
Μια παγίδα για αφελής μα συ να επιμένεις.
Αν ότι αγάπησες μπορείς ρημάδι ν' αντικρίσεις,
με χαλασμένα σύνεργα το έργο να ξαναρχίσεις.

Αν όσα πλούτη κέρδισες μπορείς να τα σωριάσεις,
σ' ένα παιγνίδι τολμηρό να μη τα λογαριάσεις,
κι όταν χαθούν αχάλαστη να 'ναι η ζωή σου εσένα,
χωρίς να παραπονεθείς ποτέ για τα χαμένα.
Αν σκλάβα σου ν' έχεις μπορείς στη πράξη την καρδιά σου

Να βρεις το θάρρος που έμεινε πολύ καιρό μακριά σου

Αν μες το πλήθος είσαι αγνός χωρίς να φεύγεις πέρα,
Κι αν όταν συναντάς και βασιλείς είναι μια ίδια μέρα.
Κι αν δεν μπορεί φίλος η εχθρός πίκρες να σε ποτίζει,
Κι αν εκτιμάς κάθε άνθρωπο μονάχα όσο αξίζει.
Κι αν το γοργό καιρό μπορείς σωστά να τον μετρήσεις
Και μέσα του κάθε στιγμή τους θησαυρούς να κλείσεις.
Όλα δικά σου γίνονται τότε σ΄ αυτή τη πλάση
κι είσαι άντρας άξιος που κανείς ποτέ δεν θα σε ξεπεράσει.

Του βραβευμένου με Νόμπελ (1907) Βρετανού συγγραφέα Ράντγιαρντ Κίπλινγκ

ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΦΑΡΟΣ....

Μπορείς να φύγεις αφού το θες. Δεν σου κρατάω κακία. Κανείς ποτέ δεν πρέπει να μένει με το ζόρι. Κλείσε πίσω σου μόνο το πράσινο φως που κάποτε η καρδιά μου για την δική σου -με αλήθεια και θάρρος-για να το δεις σου άναψε.....

Στο σκοτάδι, στο χώμα των επιλογών μου, θα αναζητήσω τα χαμένα για σένα, κομμάτια μου.

Φεύγοντας μόνο θυμήσου,να πεις ΓΕΙΑ!!!

ΤΟ ΚΑΡΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ

Αλήθεια, ποιές συμπεριφορές,επιλογές, γεγονότα ανήκουν στο δικό μας χέρι;
ποιά επιμέρους αλήθεια συνδέει ότι πρόκειται να βιώσουμε στο πλήρωμα του χρόνου;
Ψάχνοντας στο μέλλον θα βρούμε παρελθόν;

ALL FIVE SENSES....

Δεν είναι αρκετά ειρωνικό να ζητάμε τα πάντα;

Ποιά αίσθησή μας έτσι ικανοποιείται...

'Εχοντας πέντε μόνο στην σκέψη, καθόλου στην πράξη.

Πώς θα βιώσουμε θαύματα όταν την μία πλευρά μιας κατάστασης βλέπουμε...

Πως το ψέμα θα τιμωρήσουμε όταν μια αλήθεια δεν έχουμε μάθει να ακούμε.

Σε αγγίζω και όμως δίπλα μου δεν υπάρχεις.

Μυρίζοντας αρώματα απουσίας

Όλη η πλάνη είναι κρυμμένη στο φιλί, σ'αυτά τα σαρκοφάγα χείλη.

Είμαι εκεί!Όπου λαμβάνουν χώρα όλες μου οι αισθήσεις.

ΜΙΚΡΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Kάθε που μια πράξη αγαθή, καλή, ανταπόκριση δεν βρίσκει στο μέρος της καρδιάς σου
το χώμα της ψυχής μου βροχή από δάκρυα θα γεμίζει.

ΟΥΔΕΝ ΤΥΧΑΙΟ!!!

Ανοίγω τα μάτια της σιωπής πίσω απ'των συμπτώσεων τις γρύλιες.

Μπροστά απ'την σιωπή, κρύβονται άνθρωποι μοιραίοι, νοήματα και λέξεις, μυστήρια και αποδείξεις, μονοπάτια αδιέξοδα και δρόμοι της καρδιάς,ψέματα μοιραία και ανείπωτες αλήθειες.... .

Αρκεί η ίδια η ψυχή με των ματιών σου το χρώμα....

...να θέλει να τα δει!!!

ΚΥΤΤΑΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ

Ποτέ δεν θα ξεφύγω απ'της ψυχής μου την ουσία.
Απ'της ζωής το πρώτο χάδι,
απ'της αγάπης την πρώτη αγκαλιά
από της γεύσης το πρώτο φιλί
κάθε φορά που ένα λεπτό μοιράζομαι μαζί σου....

Σαν Εύα απ'το πλευρό σου φτιάχτηκα
και σαν ψυχή το φως του Όλου σου θα ακολουθώ.

Κάθε μου κύτταρο θυμάται
τον λόγο της επιθυμίας,
απ'το όνειρο, κάθε συνάντηση.
Από τα θέλω, της υδονής κάθε λεπτό!

Ο χρόνος της κλεψύδρας μου
γέμισε απ'την δική σου άμμο
όσο και να την περιστρέφεις, δυο χρονικές στιγμές ποτέ δεν θα χωρίσουν.

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Πέτρα εσύ,
και η σιωπή γυαλί κοφτερό,
μα ηδονικά στα όνειρα ψυχές γυμνές
κρυφά απ'την συνείδηση, και πάλι ανταμώνουμε.

σώματα έμπειρα στο πόνο
μα άθικτα στις πράξεις,
τα πέλματα στης λογικής τον δρόμο λιώνουμε
την ηθική τσακίζουμε.

Τώρα εγώ πνοή
και εσύ φιλί
δίνουμε νόημα και ζωή ο ένας προς τον άλλον.

Μην με ξεχάσεις,
κλείνω τα βλέφαρά μου.
Έλα στην αγκαλιά μου,
μέχρι μια προδομένη ανατολή και πάλι να μας χωρίσει.
Εσένα από τα θέλω σου και εμένα από την ανάγκη.
Όταν το Σ'αγαπώ, κανέναν ήχο στα χείλη δεν αφήνει......

ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΑΣ

City of Angels- Seth is falling

Την ημέρα εκείνη, ο Χόρχε με περίμενε με ένα παραμύθι.

Όταν μεγάλωσε ο πατέρας του είπε:

"Παιδί μου, δεν γεννιόμαστε όλοι με φτερά. Μπορεί να μην είσαι υποχρεωμένος να πετάξεις, νομίζω όμως πως είναι κρίμα να μείνεις μόνο στο περπάτημα αφού έχεις τα φτερα που ο καλός Θεός σου έδωσε.

"Μα δεν ξέρω να πετάω" απάντησε ο γιος.
"Σωστά...." απάντησε ο πατέρας. Και περπατώντας τον πήγε ως το χείλος του γκρεμού, στο βουνό.
"Βλέπεις γιέ μου; Το κενό. Όταν θελήσεις να πετάξεις, θα έρθεις εδώ, θα πάρεις βαθιά ανάσα, θα πηδήξεις στην άβυσσο και απλώνοντας τα φτερά σου θα πετάξεις."

Ο γιος αμφέβαλλε.
"Κι αν πέσω";
"Ακόμα κι αν πέσεις δεν θα σκοτωθείς. Οι λίγες γρατζουνιές θα σε κάνουν πιο δυνατό στην επόμενη προσπάθεια." αποκρίθηκε ο πατέρας.
Το παιδί γύρισε στο χωριό να δει τους φίλους του, τις παρέες του,, όλους εκείνους που είχε συντρόφους στην πορεία της ζωής του.

Οι πιο στενόμυαλοι του είπαν:
"Είσαι τρελλός;Για ποιόν λόγο;Ο πατέρας σου είναι μισότρελος...για ποιό λόγο να πετάξεις; τί σου χρειάζεται; γιατί δεν αφήνεις τις ανοησίες; Τί νόημα έχει να πετάξεις;"

Οι καλύτεροί του φίλοι τον συμβούλεψαν.

"Κι αν είναι αλήθεια; Μα σίγουρα δεν είναι επικίνδυνο; γιατί δεν αρχίζεις σιγά-σιγά; Δοκίμασε να πηδήξεις από μια σκάλα ή από την κορυφή ενός δέντρου. Αλλά από τον γκρεμό βρε παιδί μου;..."

Ο νεαρός άκουσε τις συμβουλές όλων όσων τον αγαπούσαν.
Ανέβηκε στην κορυφή ενός δέντρου και, με όλο του το θάρρος, πήδηξε.
Άνοιξε τα φτερά του, τα κούνησε στον αέρα με όλη του την δύναμη, αλλά δυστυχώς, έπεσε στο έδαφος.
Με ένα καρουμπαλο στο κεφάλι συνάντησε τον πατέρα του.

"Μου είπες ψέμματα. Δεν μπορώ να πετάξω". Το δοκίμασα και κοίτα πως χτύπησα! Δεν είμαι σαν και εσένα. Τα φτερά μου, είναι μόνο για στολίδι."

"Παιδί μου" είπε ο πατέρας, " για να πετάξεις, πρέπει να έχεις τον απαραίτητο ελεύθερο χρόνο στον αέρα, ώστε τα φτερά σου να ξεδιπλωθούν. Είναι σαν να πέφτεις με αλεξίπτωτο: χρειάζεσαι κάποιο ελάχιστο ύψος για να πηδήξεις".
"Για να πετάξεις πρέπει να αρχίσεις να ριψοκινδυνεύεις.

Αν δεν θέλεις να το κάνεις, καλύτερα να συμβιβαστείς και να μείνεις για πάντα στο περπάτημα"!!!

Να σου πω μια ιστορία
Χόρχε Μπουχάι

A GREAT MOMENT OR A USELESS ETERNITY?

Καλύτερα ένα φιλί, μια λέξη από τα χείλη σου,
μια γεύση απ'την γλυκόπικρη ζωή σου, ένας άνεμος ζεστός απ'της αγάπης τα φτερά σου, ένα χάδι απ'των χεριών το θέλημά σου, μια σταγόνα δάκρυ απ'τ'αυστηρό σου βλέμμα, παρά να ζήσω μια αιωνιότητα...χωρίς αυτά.


Σας εύχομαι ολόψυχα ένα υπέροχο,γεμάτο καλοκαίρι, βιώνοντας όλα τα παραπάνω....

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΖΩΗΣ.....

To video μιας άλλης ζωής.

ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Η Σελίν είχε κουραστεί με τον εαυτό της και τους γύρω της, το περιβάλλον και τους συγγενείς της και όχι για κάποιον συγκεκριμένο λόγο απλά κάθε τους κίνηση, δεν ήταν παρά ξέπνοα λόγια και ρηχές προσδοκίες που είχαν πλέον ξεχειλίσει το ποτήρι.
Δεν άντεχε πλέον να συμβιβάζεται και να υπομένει καρτερικά στο τί άλλο θα της συμβεί σαν να είναι απλά θεατής στην ίδια την ζωή της.
Σπίτι-Δουλειά
Δουλειά-Σπίτι,ήταν η μόνη της ασχολία. Μια ζωή πιόνι στην υπηρεσία της σκακιέρας των άλλων, βασιλέων και στρατηγών.

Το επικείμενο διαζύγιο των γονιών της σε αυτήν την ενσάρκωση είχε αδειάσει τις μπαταρίες της με το να την τοποθετούν στην μέση οι δυο ροές μέσα στο σπίτι. Η θηλυκή εναντίον της αρσενικής και το αντίστροφο πάντα.
Έπρεπε να ρίξει το ζάρι και να διαλέξει. Νούμερο μονό 1, 3, 5 ή ζυγό 2, 4, 6.
Μέχρι που η ζωή, ή κάποιος φύλακας άγγελος εκεί εξώ από το κλουβί της, δεν περίμενε να πάρει εκείνη το ζάρι. Της έριξε μια ζαριά προς το μέρος της.Με αφορμή ένα γραπτό μήνυμα στο κινητό της, από κάποιον που ποτέ δεν είχε ξεγράψει. Πάντα ένιωθε την σκέψη του να της χαιδεύει τα μαλλιά, το μέτωπο αλλά και εκείνη του έστελνε την προσευχή της, να είναι πάντα καλά καθώς και την ελπίδα να την θυμάται ακόμη και να την νοσταλγεί.
Ήταν ένα μήνυμα πρόκλησης και πρόσκλησης ταυτόχρονα και είχε αυτούς τους στίχους.

"Στην Σύρο είναι όλα τέλεια, καθόλου θόρυβος και άφθονη αγάπη. Σε περιμένω".

Διάβαζε το μήνυμα ξανά και ξανά. Πολλές φορές μέχρι να το εμπεδώσει. Να συνειδητοποιήσει ποιός ήταν ο παραλήπτης, εκείνη ή κάποια άλλη και να μην χτίζει κάστρα πάνω σε κινούμενη άμμο.
Ότι Χρειαζόταν εκείνη την δεδομένη στιγμή. Καθόλου θόρυβο, μόνο σιωπή,καθόλου σκέψεις. Ούτε άσκοπες ερωτήσεις και απαντήσεις που να αφορούν το χτες. ούτε διλήμματα που να αφορούν το αύριο.Μόνο αγαπη.Φάνταζε περίεργο όλο αυτό. Να ξέρει κάποιος τί ακριβώς της χρειάζεται περισσότερο από την ίδια. Έτσι όμως συμβαίνει. Οντότητες που μας προστατεύουν και στέλνουν την θετική τους ενέργεια προς το μέρος μας για προστασία ξέρουν τα πάντα πριν από εμάς για εμάς.
Ίσως η ανάγκη της για δραπέτευση μέσω της αγάπης, κινητοποίησε το άλλο μισό της ψυχής της, την δίδυμή της φλόγα να την καλέσει κοντά του.
Πάει και τελείωσε. Ήταν η μοναδική λύση. Δεν έπρεπε να το καθυστερήσει άλλο. Πήγε στο πιο κοντινό της ταξιδιωτικό γραφείο στα Β.Π για να αγοράσει ακτοπλοικά εισιτήρια άφιξης και αναχώρησης, εκλεισε ένα δίκλινο δωμάτιο πάνω στο λιμάνι. Αν και είχε ξαναπάει στον ίδιο προορισμό,αυτήν την φορά ένιωθε πως τα πάντα θα ήταν εντελώς διαφορετικά.
Μόλις τακτοποίησε τα πάντα σχετικά με το ταξίδι και την διαμονή της, παίρνει το κινητό της και σχηματίζει ένα νούμερο. Δεν το είχε ξεχάσει ποτέ,όι αριθμοί που το συνέθεταν είχαν γίνει οι προσωπικοί της οιωνοί για ένα καλύτερο αύριο.
-"Kαλώς μου την" λέει εκείνος.Η φωνή του ήταν τόσο γλυκιά, τόσο όμορφη. Ήταν εκείνη η χροιά που άκουγε συνεχώς να της μιλάει και να της κρατάει συντροφιά όταν οι σκέψεις της παραληρούσαν το κοφτερό μυαλό της.
'Το πήρες το μήνυμα μου υποθέτω" προσθέτει ελπίζοντας πως οι προσευχές του εισακούστηκαν.
-"Απλά έρχομαι. Αυτό πήρα να σου πω αλλά και ν'ακούσω την φωνή σου. Θα είμαι κοντά σου το Σάββατο στις 11:30 π.μ"
-"Θα Σε περιμένω".

Η μέρα της σωτηρίας της είχε ήδη φτάσει. Σάββατο 21/3 Παγκόσμια μέρα της Άνοιξης. Δεν κοιμήθηκε όλο το βράδυ. Σαν να μην χώραγαν τα όνειρα στο μαξιλάρι της. Όταν άκουσε το ξυπνητήρι,σηκώθηκε γρήγορα γρήγορα να ετοιμαστεί και να ανοίξει την πόρτα να φύγει.Έφυγε χωρίς να πει αντίο σε κανέναν.Το ταξί την περίμενε έξω ακριβώς στις 6. Όπως είχε κανονίσει. Η βροχή μούσκευε τα πάντα όμως ήταν καλό σημάδι ευημερίας και αναβάθμισης. Άνοιξε την εξώπορτα και βγήκε. Δεν κοίταξε πίσω όπως άλλες φορές όταν ένιωθε ότι είχε βάρος στην ψυχή της που τα αφήνει όλα. Το μόνο βάρος, ήταν η αποσκευή της που την κουβαλήσε ο οδηγός και την τοποθέτησε στο πορτ παγκαζ.
Το ταξί είχε ξεκινήσει να διαγράφει την πορεία του.Το κάθε λεπτό που περνούσε την οδηγούσε όλο και πιο κοντά στο λιμάνι.
Το πλοίο είχε σαλπάρει προς τον προορισμό που είχε κάποτε αφήσει έτσι ξαφνικά για να γυρίσει στην Αθήνα και τώρα ίσχυε το αντίστροφο. Οι σκέψεις της να φτάσει γρήγορα και να τον ανταμώσει έτρεχαν πιο γρήγορα από τα κύματα μέχρι που έφτασε η στιγμή για αυτήν την συνάντηση που καρτερούσε εδώ και ενάμισι χρόνο. Τί θα του έλεγε αν τον ξανάβλεπε τυχαία, αυτό σκεφτόταν συνέχεια. Δεν είχε καμμιά σημασία. Μαζί της ταξίδευαν κάποια παιδιά που είχαν διαλέξει τον ίδιο προορισμό για να περάσουν όμορφα στην πενθήμερη του σχολείου. Ενδόμυχα η Σελίν σύγκρινε τον εαυτό της μαζί τους. Στην ουσία βρίσκονταν και εκείνη στο ίδιο πλοίο για να ζήσει μια τρέλλα που την κράταγε πίσω από το να συνεχίσει την ζωή της. Αυτό είναι και το νόημα της εκδρομής του σχολείου. Να περασεις τέλεια αυτές τις στιγμές για όσο κρατήσουν μέχρι να ξαναβρεθείς σε ένα θρανίο για να δώσεις πανελλαδικές εξετάσεις ώστε να επιτύχεις στον στόχο σου και να καταλήξεις να δουλεύεις σε ένα γραφείο αρκετές ώρες και να ξεχνας όχι μόνο να ζείς αλλά και να αναπολείς ότι καλό έχει προηγηθεί στην ζωή σου.Ακριβώς όπως στην περίπτωσή της.

Μόλις έπεσε η άγκυρα στην θάλασσα η καρδιά της χτύπαγε γρήγορα γι'αυτό που θα συνέβαινε. Θα έβλεπε εκείνον. Και αυτό από μόνο του ήταν το όνειρό της. Να έχει την ευκαιρία να περάσει λίγο πιο ιδιωτικές στιγμές μαζί του. Να ξαναβρεί αυτό που εκείνος άφησε πίσω του χωρίς να γνωρίζει πόσο σημαντικός λόγος είναι η ζωή του για την δική της. Κάθε αστέρι που έπεφτε από τον ουρανό συνοδεύε αυτήν τη ευχή. Ήταν πολύ κοντά στο να πραγματοποιηθεί. Αλλά όχι μόνο από εκείνην και όχι μόνο από εκείνον.Αυτός ήταν και ο αριθμός που έδειξε το ζάρι της τύχης της. Το δύο.
Καθώς προχώραγε μόνη με τις αποσκευές στα χέρια και τα όνειρα στην σκέψη της, κοίταγε δεξιά και αριστερά για να τον εντοπίσει. Για να τον δεί για να τον ξαναγνωρίσει. Ξάφνου νιώθει ένα βλέμμα να αγιστρώνεται πάνω της και να είναι τόσο έντονο που την έκανε να γυρίσει και να κατευθύνει το δικό της βλέμμα κατευθείαν πάνω στην ενέργειά του.
Και τότε τον αντικρίζει. Εκείνος την κοιτάει με θαυμασμό, σαν μαγεμένος. Παραμέρισε όλες τις σκέψεις της για να μην χάσει την στιγμή.
-"Μπορώ να σε πάρω μια αγκαλιά"; ρωτάει εκείνος διστακτικά.
η Σελίν έγνεψε καταφατικά και εισχώρησε στην ζεστή αγκαλιά των χεριών του.
-"Δεν έχει περάσει μέρα από πάνω σου. Είσαι ίδιος, όπως σε άφησα, όπως σε θυμάμαι" . Εκείνος συγκινημένος δεν ήθελε να την αφήσει από την αγκαλια του. Η βροχή είχε σταματήσει. Και οι δύο έβγαλαν τα παλτά τους και τα πήραν στο χέρι. Εκείνος της πήρε την βαλίτσα της και εκείνη πήρε το παλτό του στα χέρια της. Να το κρατάει από το ένα χέρι και από το άλλο, στηριζόταν από τον ώμο του.
Την ξενάγησε στην μικρή πόλη με την μεγάλη ιστορία. Την πήγε στο κεντρικό καφέ απέναντι στο δημαρχείο για να ξαποστάσουν και να μιλήσουν λίγο. Την ρώτησε πόσο θα μείνει. "μέχρι την Δευτέρα" απάντησε εκείνη. "Μπορείς να μείνεις κι'άλλο. Είναι εύκολο" απάντησε εκείνος.
Σιγα-Σιγά ο δισταγμός και ο πάγος ανάμεσα τους έλιωνε.Τα βλέμματα πετάγαν φλόγες, τα λόγια τα κάλυπτε η σιωπή και η χημεία ανάμεσά τους ολοένα και μεγάλωνε. Πλησιάζαν οι φίλοι του προς το μέρος τους για να την γνωρίσουν. Μέσα σε 5 μέρες, όσο παρέμεινε στο νησί την είχαν μάθει όλοι και ο καθένας ξεχωριστά της ζητούσε να μείνει για πάντα. Υπότιτλοι και λόγια που κατέληγαν στο στόμα άλλων άντί αυτού που περίμενε. Σαν να έκλεβαν τις ατάκες του πρωταγωνιστή άλλοι, λόγια κομπάρσων που έπαιζαν ρόλο στην πλοκή. Γιατί απλά όταν είσαι μέρος της ζωής κάποιου, των φίλων του, των γνωστών του, τότε δεν απομένει παρά να ξεκινήσει η επίσημη πρεμιέρα μιας σχέσης, μιας νέας ζωής.


-"Όπου και να πηγαίνω, όπου και να συχνάζω ακούω τις καλύτερες εντυπώσεις, όλοι μιλούν για σένα βλέπεις. Να έρχεσαι και να μένεις εδώ. Το σπίτι μου είναι σπίτι σου.και δεν είναι το νησί, δεν είναι η ενέργειά του, είναι η αγάπη που εκπέμπεις. Είσαι εσύ!!!!ο καθρέφτης μου. Μια φίλη μου με ρώτησε, ποια είναι η σχέση μας και απλά της απάντησα, ότι δεν μπορώ να ορίσω τί ακριβώς έχω μαζί σου, όμως υπάρχει στην ζωή μου για καλό. Είναι μέρος της ζωής μου από εδώ και εμπρός".

Ήταν τα τελευταία του λόγια πριν αποχωριστούν.Εκείνη δεν απάντησε. Δεν είχε να προσθέσει κάτι άλλο. Τα είχε πει όλα εκείνος. Ότι ήθελε να ακούσει χωρίς να τους χωρίζει τίποτα παρά μόνο τα χιλιόμετρα.
Το ουράνιο τόξο είχε και πάλι εμφανιστεί μετά την βροχή όπως την πρώτη μέρα που είχε έρθει η Σελίν στο νησί.Κύκλοι άνοιγαν και έκλειναν αυτές τις μέρες.
-Κάνε μια ευχή... του είπε η Σελίν μόλις αντίκρισε το ουράνιο τόξο.
-"Να μην φύγεις. Να μείνεις για πάντα εδώ" της απάντησε λίγο πριν ακουμπήσει την βαλίτσα της μέσα στο πλοίο. Της έβγαλε τα γυαλιά ηλίου που φορούσε εκείνη για να δει το βλέμμα της και να την αποχαιρετίσει προσωρινά αφού για πάντα θα την περίμενε......ματάρες μου, θέλω πολύ να σας ξαναδώ της είπε και την φίλησε στα χείλη τρυφερά και πονηρά για να της αποσπάσει την υπόσχεση ότι θα ξαναγυρίσει δίνοντας της το κίνητρο μέσα από την γεύση των χειλιών του.

Εκείνη με μάτια γυμνά τον είδε να ξεμακραίνει, έβαλε και πάλι τα γυαλιά της για να μην την δει που δακρύζε, και τότε εκείνος γύρισε και κοίταξε πίσω και της φώναξε "ΘΑ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ".

Ευτυχώς τα δάκρυά της δεν φαίνονταν από μακρυά όταν του απάντησε, ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΩ!!!!
Αν και τους χώριζαν λίγα μέτρα, και αρκετοί άνθρωποι που επιβιβάζονταν στο πλοίο, το χαμόγελό του από την απάντησή της καρφώθηκε στο μυαλό της.
Του είχε δώσει την υπόσχεση που περιμενε.
της είχε δώσει το φιλί της ζωής.Και η εκπνοή δεν είχε ξεκολλήσει από κανενός τα χείλη.

Καθώς ανέβαινε προς τα πάνω, τόσο μόνη μα τόσο ευτυχισμένη, χάθηκε στους ήχους του i-pod που κουβαλούσε. Και το πρώτο τραγούδι που άρχισε να παίζει είχε αυτούς τους στίχους.

"Στο χείλος της καταστροφής
μου δίνεις το φιλί της ζωής
και πάω εκεί που πας κι εσύ καρδιά μου
Στο πέλαγος της αντοχής
μου δίνεις το φιλί της ζωής
νησί εγώ νησί κι εσύ στεριά μου".

Ήξερε ότι θα ξαναγυρνούσε, έπρεπε να τα αφήσει όλα πίσω της.

Σηκώθηκε και κοίταξε έξω, το πλοίο δεν είχε σαλπάρει ακόμη.
κατέβαινε πολύ γρήγορα, σχεδόν περνούσε 3-3 τα σκαλοπάτια. Πήρε την βαλίτσα της και σύρθηκε έξω αστραπιαία,σαν άνεμος αλλαγής.
καθώς τον πλησιάζε, εκείνος ανυποψιαστος, κοίταζε το ουράνιο τόξο.

"Μην το κοιτάς άλλο το ουράνιο τόξο. Η ευχή σου ήδη πραγματοποιήθηκε. Δεν πάω πουθενά. Θα μείνω κοντά σου!!!!
Νησί εγώ, νησί και εσύ στεριά μου"!!!! Aυτά ήταν τα δικά της τελευταία λόγια.

Εκείνος την έκλεισε στην αγκαλιά του και την φίλησε και εκείνη παραδόθηκε.

MICHAEL JACKSON-THE END OF AN ERA

Μας ταξίδεψες με την μουσική και τα τραγούδια σου.

Χορέψαμε ως το φεγγάρι με τα δικά σου βήματα.

Για μια φορά λατρέψαμε, να είμαστε "κακοί".

Μάθαμε μέσα από σένα, το άσπρο και το μαύρο.

Μας ξάφνιασες με τις δικές σου προτιμήσεις.

Ακόμη και η καρδιά κάποτε σε προδίδει....

Εγκαινίασες μια άλλη εποχή, και χάραξες από μόνος σου, το τέλος της.

Φτερωτοί μου άγγελοι,
κρατήστε τον σφιχτά μέσα στα πουπουλένια σας φτερά.

Καλό ταξίδι Βασιλιά των πρώτων μου ακουσμάτων.....

OΝΕΙΡΑ....

Ότι ωραιότερο συνήθως είναι αυτό που συντροφεύει τα όνειρά μας και ας μην κοιμήθηκε κοντά στο μαξιλάρι μας, μονάχα αρκεί που τόσο ταξίδεψε στην σκέψη μας........

FULL MOON

Μέθυσα πάλι απ'τα χειλη σου,
έτσι θα μπαίνω στην αγάπη σαν πανσέληνος,
σαν κύμα στον θυμό σου
με χάδια ερμητικά την φύση σου θα ξεσηκώνω.
για όσο κρατήσει,
για όσο ο χτύπος της καρδιάς σου την αγκαλιά μου θα γεμίζει,
σαν το φεγγάρι ολόκληρο τη νύχτα!
Ψίθυρος γλυκός η κάθε σου πνοή πάντα τ'αυτιά μου νανουρίζει.
Σώματα δυο, κοινή ψυχή σε δύο δωμάτια μοιρασμένα καλύπτονται απ'το ίδιο όνειρο ...

STILL UNFORGOTTEN..........

Τι και αν τα σύννεφα φαίνονται λευκά, μέσα τους χωράει των ματιών σου η θλίψη.



Ακόμη και σήμερα, κανείς δεν σε ξεχνάει...







Alma libre, έτσι θα παραμείνεις στης ψυχής μου την κυτταρική μνήμη.......

THROUGH MY EYES.......

Είναι στιγμές που αισθάνομαι τόσο τυχερή που βλέπω τον κόσμο γύρω μου θολά.

(Τα μάτια είν' ο καθρέφτης της ψυχής. Δίπλα, μπροστά ή πίσω απ'την καρδιά, γεμίζει απ'τον παλμό της. Ξέρει τί είναι αληθινό, το ψεύτικό μες στην ζωή μου ξέρει να ξεχωρίζει).

Κι όμως μ'αρέσει αρκετά το ψέμα απ'την αλήθεια να συγχέω.
Το ορατό από τ'αόρατο,
την απουσία μέσα από την παρουσία.
Την σιωπή μέσα απ'τις λέξεις.
Το ζεστό σου άγγιγμα μέσα απ'της σχέσης μας τον πάγο.
Το φως μέσα απ'το σκοτάδι.....

Και έτσι για λίγες στιγμές χαίρομαι που είμαι δίπλα σου και ας είσαι μακρυά μου,που ξεδιψώ απ'τα χείλη σου και ας έχουν γι'άλλο σώμα πιο σαρκοφάγα γεύση, που ενώ κοιμάσαι δίπλα μου, σε άλλους τόπους και όνειρα πετάει η ψυχή σου......

Ειν'άραγε το χώρια σου....
πιο ελπιδοφόρο απ'το μαζί σου.......

Sometimes, people they only see what they want to see......

ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΝΤΑΙ.......

Και να λοιπόν που φτάσαμε στον ίδιο δρόμο.
Εκεί όπου χωριστήκαν κάποτε οι καρδιές μας!
Δεν υπάρχει πλέον σχισμή, δεν υπάρχουν πληγές.Εσύ και εγώ,είμαστε απόλυτα ενωμένοι.

Χρόνια πριν, μικρότερη σαν ήμουν κάθε φιλιού καινούργια γεύση στολίζονταν με υπότιτλους,λόγια και εξηγήσεις που στερούσαν υποσχέσεις για ένα μέλλον παραπάνω από την κάθε μέρα.
Και αυτό μου έμενε, αυτό με σκότωνε που η όποια σχέση άρχιζε έτσι, στο ίδιο ακριβώς σημείο είχε ήδη μέσα μου τελειώσει!

Πηγαίνοντας μέσα μου, τόσο παλιά στο χρόνο προς τα πίσω χάνω ενστικτωδώς την κάθε νέα στιγμή που έρχεται.
Πάνω απ'τα επτασφράγιστα και παθιασμένα χείλη η σιωπή έχει τον πρώτο λόγο!
Άραγε τα αυτονότητα πρέπει να παραλείπονται ή ότι στην ζωή μας έρχεται πρέπει εξ'αρχής να ορίζεται.
Ας ζήσουμε καλύτερα το τώρα...
Είναι η καλύτερη στιγμή για να σφραγίσει ένα οποιοδήποτε αύριο.

Μένω μόνο σ'αυτό: "Η κάθε σου αναπνοή δίπλα στο μαξιλάρι μου είναι σαν δώρο Ανάστασης μέσα στην ζωή μου ".

BIRTHDAY TANGO......

Τα φετινά μου γενέθλια με βρήκαν στην Σύρο! Δίπλα σ'έναν άνθρωπο που αποτελεί τον φύλακα άγγελό μου.
Ήξερα πως θα τον βρώ! Είχα σβήσει πέρυσι πάνω στην τούρτα τα κεριά μου, με μία και μοναδική ευχή, με μία μοναχά αναπνοή.

Μα βρήκα και άλλον ένα!

τον άγγελο της αγάπης, της προστασίας, της απόλυτης αφοσιώσης.

Κάποτε μου είχαν πει, ότι όσο θα μεγαλώνω, θα ωριμάζω και θ'αναβαθμίζομαι, θα χάνω ανθρώπους από δίπλα μου, που απλά δεν είναι κατάλληλοι πλέον για μένα, δεν είμαι μέρος της ζωής τους, η παρουσία μου δεν τους γεμίζει χαρά, και μόνο η μέρα των γενεθλίων μου, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα για εκείνους!!!!
Είναι λυπηρό μόνο να το σκεφτείς, μα πρέπει να αφήσεις χώρο σε κάτι νέο που έρχεται.
Και έτσι απλά συνέβη. Χόρεψα μαζί σου, ρομαντικό χορό.με βήματα μπρος, σ'ενα καινούργιο αύριο, βήματα πλάγια,δίπλα ακριβώς απ'τα δικά σου, βήματα πίσω σε ότι πλέον δεν με αφορά.
Η αφή μοναδική, ενεργοποιημένη, μέθυσα από την αισιοδοξία σου, απ'το τραγούδι της ψυχής σου, από την καλοσύνη που υπάρχει στην ζωή σου. Μου δώσατε ζωή, χαρά, αισιοδοξία.



Τόση ευτυχία θαρρώ πως δεν χωρά στα μάτια, μα όσο προς τα κάτω κυλάει με την μορφή δακρύων, τόσο πιο δυνατή μένει μες στην καρδιά μου.
Χαλάλι σε ότι έφυγε!Άλλο καλύτερο από αυτό, δεν περιμένω να έρθει!
ο Θεός βρήκε την διεύθυνσή μου....ψυχή μου,τώρα εκεί σε αφήνω.... .

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στηνΈλενα και στον Κωνσταντίνο, που χάρισαν την φλόγα της ψυχής τους, στα φετινά κεριά μου!!!

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ .......

Σας εύχομαι από καρδιάς, καλή Ανάσταση σε όλα τα επίπεδα, σε καθένα από εσάς πολεμιστές του Φωτός.

Καλό Πάσχα, παιδιά και κόρες του αύριο.

ΑΣΚΗΣΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ......

Eίχα πολύ καιρό να το νιώσω.
Να είμαι ελεύθερη και να πετώ, προς όλες τις κατευθύνσεις.
Το ουράνιο τόξο της ψυχής σου με κράτησε στην γη σου.

Μέχρι που βρήκαμε μαζί τον δρόμο να φτάσουμε στον Φάρο της πηγαίας δύναμης, των κοινών στοχασμών, του ιδίου δρόμου που οδηγείται από άλλα μονοπάτια.

Και τότε τόλμησα, και δάκρυσα, και χάθηκα, και έφτασα στον στόχο μου, κρατώντας το δικό σου χέρι.
Βλέπεις, δεν είχα μάθει εγω ποτέ να εμπιστεύομαι τους άλλους, να τους κοιτώ στα μάτια και να διαβάζω τον δρόμο της ψυχής τους.
Μέχρι τώρα, και ας μεγάλωσα λίγες μέρες, λίγες ώρες παραπάνω από την κάθε μου αναγέννηση , και ας έπεσα, και ας χτύπησα, και ας έγινα στα μάτια σου μικρή, πάλι κοντά σου θα'μαι.
Αισθάνομαι, γνωρίζω πως δεν σ'ακολουθώ, όλα τα βήματά μου, όσο αργά ή γρήγορα, το σώμα της ψυχής μου σέρνουν, τον δρόμο τον δικό σου πλαισιώνουν και κάποτε, ίσως και τώρα, ίσως και χρόνια μετά, δίπλα σου θα καταλήγουν για να βαδίζουμε μαζί, πλάι- πλάι και όχι ανταγωνιστικά....απλά ο ένας για τον άλλο!!!!!
Ξέρω πως ότι και αν συμβεί εσύ θα με σηκώσεις και θα'ναι εκεί το είναι μου για το δικό σου Είναι.

Αφιερωμένο σε έναν Άγγελο της Γης, που υπήρχε πάντα στην ζωή μου.....

ΤΟ ΖΕΥΓΑΡΩΜΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

Με αφορμή μια εργασία στην δημιουργική Γραφή με θέμα, ένα παραμύθι Σεξ και βίας ,γράφτηκε το παρακάτω απόσπασμα.



Μια φορά και έναν καιρό, μέσα σε ένα όμορφο δάσος ήταν τα πάντα ανθισμένα. Η Άνοιξη και πάλι είχε βρεί του γυρισμού τον δρόμο. Προς χάριν λοιπόν αυτής της εποχής, το κάθε είδος στην πλάση ετούτη ψάχνει ένα όμοιό του. Μα αυτό συμβαίνει κάπως, όταν με την ροή της φύσης σου,πηγαίνεις. Το απόλυτο κυνηγήτο κιόλας είχε αρχίσει. Όλα τα ζωά ποικίλλως το ταίρι τους ζητούσαν. Οι αετοί και οι πεταλούδες στον βορρά, και οι σκίουροι στο νότο. Και μιας που το'φερε η κουβέντα, με τον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας καιρός να γνωριστούμε. λέγεται Σκούιρλ και όπως και στην αγγλικήν, σκίουρος θαρρώ σημαίνει. Είναι από μόνος του μοναδικός. Δεν μοιάζει με κανέναν, διότι αυτήν την εποχή για νύφη ποσώς δεν ψάχνει αλλά για μια κουφάλα δέντρου να χώσει την αρχοντομουτσουνιά του. Μα δυστυχώς γι'άυτόν το δέντρο που καμάκωσε δεν έχει ούτε μια. Έτσι ο Σκούιρλ γυρίζει γύρω του, εδώ και εκεί μια τρύπα στον κορμό να ανοίξει. Τα ζώα αυτήν την εποχή, όλα τον περιγελούν που σκέφτεται τον εαυτό του και πάει κόντρα στον προσταγμό της Άνοιξης.
- "Σκούιρλ", φωνάζει ο λαγός. "Καιρός να βρείς αλλού μια τρύπα για να μπεις. Kάν'το και θα με θυμηθείς". Μα ο σκιούρος σε αυτό το παραμύθι, και πάλι το δικό του πράττει.



Με χίλιους δύο τρόπους τρύπα στο δέντρο θέλει να ανοίξει. Μα όσο και αν προσπάθησε, όσο και αν μόχθησε, όσο και αν σκέφτηκε δεν βέπει να τα καταφέρνει. Μέχρι που στα ξαφνικά το πονεμένο δέντρο ζωή και λόγο παίρνει και αρχίζει να ρωτά.
-"Σεβάσου το διαφορετικό. μην θες να το χαλάσεις. Μέσα μου δεν πρόκειται να μπείς αν πρώτα την αυταρχικότητα δεν μάθεις να νικήσεις, έτσι την τρυφερότητα μεμιας θα κατακτήσεις. Δεν είχες παρά ευγενικά την χάρη τούτη να ζητήσεις και εγώ θα σου επέτρεπα μέσα μου απαλά να εισχωρήσεις. Και έτσι απλά μια τρύπα στο τοίχωμα του άρχισε να ξεπροβάλλει για μόνο μια στιγμή, ώσότου την δεί ο σκίουρος και ύστερα έκλεισε και πάλι. Τότε κατάλαβε ότι το νόημα της επιθυμίας υπάρχει στην φύση άφθονο, σε δυαδικό αριθμό. Αυτά τα λόγια στεναχώρησαν τόσο πολύ το σκιουρο, που έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι μαζί με όλα του τα υπάρχοντα(όλα τα βελανίδια),να βρει άλλη φωλιά για να ξαπλώσει μέσα της και να το επιτρέπει.